SİMSİYAH

Bölüm 10

gözlerim kapalı hareket etmenin ne kadar zor olduğunu anladım.ona tutunmamaya ne kadar özen göstersemde ellerini bırakamadım.merdiven çıkıyorduk hemde uzun bir süredir.ne kadar çok evden çıkmak için yol aramıştım ama bulamamıştım ..şimdi ise merdivenler ne zaman bitecek diye düşünmeye koyuldum.

onun yanımda olması güven veriyordu ama aynı zamanda da çok fazla korkuyordum.ses çıkaramıyordum çünkü şuan ona mecburdum. birden durunca hafif sarsıldım:

--NOLDU,dedim

-GöZLERİNİ AÇIYORUM,dedi ve siyah bezi gözlerimden çekti.etrafıma baktım merdiven başındaydık aşağı baktığımda başım döndü.ucu gözükmeyen bir dağı tırmanmış gibi merdiven çıkmıştık ve merdivenler hayalimdekilerden daha diklerdi.

--ASEL SENİ BURDAN ÇIKARIYORUM FAKAT GİTTİĞİMİZ YERDE YENİ ADIN SİDELYA OLACAK KENDİNİ BU İSİMLE TANITACAKSIN UFAKLIK ANLAŞILDI MI?

-PEKALA.. NEDENİ Nİ SORMICAM İSMİ SEVDİM.

--GÜZEL. VE SEN YENİLERDEN OLDUĞUNU SÖYLİCEKSİN GERİSİNİ BEN HALLEDERİM.

-TAMAM BENİM IÇİN SORUN YOK NE ZAMAN GÖKYÜZÜNÜ GÖREBİLECEĞİM PEKİ.

--GÖKYÜZÜ?BUNDAN SONRA GÖKYÜZÜ YOK UFAKLIK,diyip gülümsedi.gökyüzünü göremezsem nasıl kaçabilecektim.

-BU NE DEMEK ŞİMDİ?

--YER ALTI DÜNYASINA HOŞ GELDİN DEMEK ,diyip gözlerimi bağladı.işte yeniden topyekun yenilmiştim.napıcağımı düşünmek artık çok yormuştu beni istemsizce hareket etmeye devam ettim.omuzlarım çökmüş küçücük dünyam başıma yıkılmıştı.

belkide organ mafyasının eline düşmüştüm kim bilir belki fuhuş çetesinin.korkudan bedenimin titremesine engel olmadım.siyah bunu hissedince omuzlarıma baskı kurdu.son merdiveni çıktığımızı hissettim ve birden burnuma ormanla harmanlanmış toprak kokusu doldu.bana yalan söylemişti.

hemen gözlerimi bezden kurtardım.etrafa baktım ormandaydık.siyahlının gözlerine baktım.hiç bir duygu belirtisi yoktu.hafifçe kendimi uzaklaştırıp etrafa bakıyormuş gibi yaptım planımı uygulamam için bir daha şansım olmıyacaktı çünkü ..siyahlı cebinden çıkardığı anahtarlarla uğraşırken bir ağacın arkasına doğru hareket ettim

ve şimdi tam zamanı olduğunu düşünüp koşmaya başladım . özgürlüğüme yeniden koşuyordum ve bir daha onu kaybetmek istemiyordum.arada arkama baktım fakat siyahlı yoktu bunun ne demek olduğunu açıkça biliyordum onu atlatmıştım.kocaman bir kahkaha patlattım.şimdi hemen merveye gitmeliydim eve zaten gidemezdim.

ayaklarımda dermen kalmamıştı.uzun süredir koşuyordum ve artık beni taşıyamıyacak duruma gelmişlerdi. ana caddeye çok az bir mesafede bir ağacın altına oturdum. siyahlıyı özlicekmiydim bilmiyorum ama o evi özleyecektim.sadece hayalimde düşüncelerimde bulunacaktı o ev.

hemen toparlanmam gerektiğini biliyordum.siyahlı pesimde olabilirdi.ana caddeye çıktım.otostop çekmeye karar verdim çünkü beş kuruşum yoktu.siyahlı bir araba geçti fakat durmadı beyazlı kırmızılı derken hiç bir arabanın durmaması sabır eşiğimi zorlamaya başlamıştı.

yere oturdum ve ağlamaya başladım .artık arabada geçmiyordu.havada karamaya başlamıştı.uzaktan farları yanan bir araba gördüm hemen ayağa kalktım bu sefer önüne bile atlıcaktım arabanın ..siyah bir range rover yaklaşıyordu sinyal verip yola yanaştı işte bu sefer başarmıştım kurtuluyordum.

arabadan inenin siyahlı olduğunu görünce tepemden kaynar sular boşaldı kitlenip olduğum yerde kalakaldım. iyice yanıma yaklaştı:

--NASILDI ORMAN YÜRÜYÜŞÜN SON KEZ GÖKYÜZÜNÜ GÖRMENİ İSTEDİM UFAKLIK,dedi ve beni arabaya sürükledi

-SENDEN NEFRET EDİYORUM ,diyebildim sadece. koltuğa otutturup kemerimi bağladı.artık kaçamıyacağımı anlamıştım çırpınmanın anlamsız olduğu gerçeğiyle yüzyüzeydim.

Bazı şeyleri engelleyememenin verdiği sinir harabiyetini nasıl atlatacaktım.

-NEREYE GİDİYORUZ ONU SÖYLE BARİ

--KACMA ZAHMETINDE BULUNMASAYDIN OGRENECEKTIN UFAKLIK

Ses çıkaramadım zaten artık ne olacaksa olsun diye düşünüyordum.en fazla ölürdüm ki o da ödül gibi gelirdi suan.

Neredeyse 2 saattir yoldaydık. Yolun ne kadar süreceği hakkında bir bilgim yoktu gerçi sorsam da cevap vermeyeceğini biliyordum.disari izlemeye koyuldum.
Uzun süre görmeyecek olamam aklıma gelince izlememin doğru olacağını düşündüm.

Nasıl böyle hersey tapataklak olmuştu.benligimi hatta adımı bile değiştirecek olmam eski hayatımı özlememe neden olmuştu.

Boşa dememiş büyüklerimiz gelen gideni aratır diye. Arabayı kullanan siyahlının da düşünceli olduğu açıkça belliydi.

Ormanda ilerliyorduk. Arabayı durdurdu ve aşağı indi. Onu izleyerek bende indim.

Arabadan valizi mi aldı ben onu bıraktığımızı düşünmüştüm halbuki
Konuşmaya başladı :
--ARTIK ADIN SİDELYA ANLADIN DİMİ ASEl, diyince kafamı salladım
--VE DE SEN YENILERDENSIN UNUTMA,diyince yine kafamı salladım

--AYRICA BURDAKİ ADIM ATAMAN BANA BUNDAN SONRA EFDAL DİYE HİTAP ETMICEKSIN UFAKLIK,dedi zaten ona adıyla hitap etmiyordum genelde bendeki adı siyahlıydı.

-NEDEN ISIMLERIMIZ DEĞİŞİYOR ANLAMIYORUM

--BU ÇOK KÜÇÜK BIR AYRINTI ..BURDA BÜTÜN HAYATIN DEĞİŞCEK UFAKLIK,deyip arkama geçti ve yine gözlerimi o siyah bezle kapattı.

-BU GEREKLİ MI ARTIK BURDAN KAÇAMAM DEGIL MI?

--STANDARTLAR BIR UFAKLIK ICIN DEĞİŞMEZ UFAKLIK

-ADIM UFAKLIK DEGIL UNUTTUN MU SİDELYA ..BANA BÖYLE DE

ses çıkarmamıştı ama gülümsedigini hissetmistim.ellerinden tutuyordum. Bu sefer aşağı doğru merdivenleri indiğimizi düşünüyordum.bu şehrin altında yaşamın olabileceği hiç aklıma gelmezdi doğrusu

Yine uzunca bir süre merdivenlerden indik. Siyahlı durunca durmak zorunda kaldım.gozlerimi açtı. Kapalı kapmaktan gözlerim yorulmuştu ve karincalı görüyordum.

Uzun bir koridor vardı önümüzde mahzen gibiydi duvarlarda meşaleler vardı etrafı aydınlatan koridor boyunca yürüdük.

Koridorun sonunda bir kapı vardı ve kapının iki yanında siyah takımlı adamlar..yaklaşmıştık iyice kapıya siyahlı ya hosgeldin Ataman dediler takımlı adamlar ve kapıyı iki yandan açtılar.

Kapının açılmasıyla gözlerimin büyümesi ve ağzımın açılmasına engel olamadım...