GÜNAYDIN NERGİS (1.Bölüm)

101 8 5
                                    


Sabah oldu. Hadi uyan aşkım. O gülen yüzün gelsin suretime ve ben en içten öpücükleri kondurayım alnına. Bahçeden topladığım Nergisler, kahvaltı masamızı süslesin. Gün pembe panjurumuzun arasından dalsın içeriye. Yüzüm aydınlansın karanlık yarınların uzağından ırak. Olduğum an da seveyim seni. Ne olduğunun, kim olduğunun hiç umurumda bile olmadığı bir sabah olsun bu sabah. Kırmayalım, kırılmayalım...

Kaybettiklerimi aklıma her getirdiğimde, bir şey yapamıyorum üzülmekten başka. Çaresizlik her sardığında çehremi yine düşlerimde beliriyorsun sevgili! Ben bir sabah kahvaltısı hatırında doyamadım sana. Oysa ne de güzel severdin bir zamanlar. Hayret ederdim bana her bakışına.

Kralına tutsak bir uygarlığım şimdilerde. Ne yapsam, ne etsem aklımdan bir türlü kovamıyorum seni sevgili. Sorsan ben zaten kovmak istemiyorum ki! Ben senden sadece bir şey istiyorum onu da sen kabul etmiyorsun.

Gece yerini sabaha bıraktı. Birlikteyaşadığımız günlerin hatırında kayboluyorum seni her hatırladığımda. Sabahgüneşi gibi doğduğun günlerin yerini bir karanlık sardı şimdi. Kapı çaldı, içimyandı. Çalan her zil bana seni hatırlatırdı. Yine, açmakla açmamak arasındakalıp açtım kapıyı. Yoktun. Bir umut açtığım kapıyı senin olmadığınıanladığımda karşımda bana pis pis sırıtıp 'bayramın mübarek olsun abi' diyençocuğun suratına patlattım kapıyı. Öfkem, bir çocuğun kırılmasına sebepolmuştu. Her ne kadar kızıp kapıyı patlatsam da suratına sonrasında yaşamışolduğum vicdan azabını unutamadım.    

.. Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin