..

GÜNAYDIN NERGİS(2.Bölüm)

Çocuğun sayesinde bu günün bayram olduğunu öğrenebilmiştim. Hâlbuki bayram sadece bir günden ibaret değildi. Öyle de olmalıydı.

Gün boyu çalan ziller susmadı. Sabah kahvaltısında yalnızdım ki zaten bu benim için alışılmadık bir durum da değildi. Nergis'in yokluğu bana hiç de iyi gelmiyordu. Kahvaltı masasını onun olmadığı zamanlarda hiç de özenerek hazırlamazdım. Zaten onun olmadığı kahvaltı sofrasında ben hiç tat almazdım. Nergis ismi gibi çiçek gibi kadındı.

Kahvaltımı da yaptım. Kahvaltı sonrası içtiğim kahve de hissedebilmiştim mutluluğu. Uzun zamandır kahveye de hasret kalmıştım. Kahve sonrası, dışarı çıkıp sahilde biraz yürüyüş yapmak için spor kıyafetlerimi giydim üzerime. Çıktım kapıdan, apartmanın girişinde ellerimi öpmek için yarışan çocukları duymazdan gelip geçtim yanlarından. Onlar arkamdan garip bakışlarını bana doğru yöneltmişlerdi, bundan emindim. Çünkü beni mahallenin delisi olarak görüyorlardı.

Sahilin huzur veren havasını içime çeke çeke yürüyüşüme devam ettim. Yanımdan geçip giden sevgililere bakıp derin bir iç çektim. Nergis, beni terk edeli tam iki yıl olmuştu. İki yıldır hayatımda hiç kimse yoktu. Bu durum bulamadığım için değil, Nergis'i unutamadığımdan kaynaklanıyordu. Sahil yürüyüşünün ardından, kendimi bir kafe de buldum. Söyledim kahvemi, baktım manzaraya, çektim sahilin kokusunu içime. Ne tesadüftür ki bu kafenin her masasında Nergis çiçeğinden vardı. Kokusu ben içime çektikçe daha da yayılmaya başladı. İşte o an Nergis'i ne kadar çok özlediğimi bir kez daha anladım.

Hesabı ödeyip çıktım kafe'den. Eve geri dönerken bir marketin önüne dizilmiş şeker reyonuna çarptı gözüm. En güzellerinden seçip aldım. Bu gün benim için bir bayram değildi ya da ben bayramın geldiğini hissedebilecek kadar iyi değildim. Ama bu durum kapıma gelen çocuklara sert davranacağım, onları üzeceğim anlamına gelmiyordu. Bu fikir benim de işime yarayacaktı çünkü çocukların gözünde mahallenin delisi olarak gösteriliyordum. Sanıyorum ki dağıttığım bu şeker ve çikolatalar mahallenin çocuklarının gözünde beni efendi biri yapmaya yetecekti.