dream boy ; jihope

onyedi

"hadi Jimin. cenaze törenine gitmeliyiz." hoseok, jimin odalarına girerken söylemişti.

o kurtarılıp yoongi öldüğünden beri bir kaç gün geçmişti. her şey eski haline dönmüştü ama jimin için bazen yoongi'yi unutmak zordu.

"doğru, hadi gidelim." jimin odadan çıkıp kapıyı örterken yavaşça cevaplamıştı. 

arabaya bindiklerinde hoseok mezarlığa doğru sürmeye başlamıştı. 

------

tören bitmişti ve jimin yoongi'nin mezarının yanında oturuyordu. 

"biliyor musun hyung," sessiz havaya konuşmuştu. "hiçbir şey için seni suçlamıyorum. sen rapper olmak istediğini söylediğinde yetimhanenin sana bok gibi davrandığını hatırlıyorum." 

jimin, gözlerinden yaşlar düşmeye başlarken sessizce güldü.

"seni seviyorum ve hep de seveceğim. söylediğini yapmadın hyung. yapmadın. neden beni bıraktın?!! neden?!!"

hoseok yavaşça jimin'e yürüyüp omuzlarını okşadı.

"aç mısın jimin?"

"biraz."  

"hadi sana yemek alalım. sağlıklı kalmalısın." 

"ama ya yoongi? ya o yalnız kalırsa?" jimin söylediğinde hoseok da kendini tutamamıştı ve kendi kendine gülümseyip ağlamaya başlamıştı. 

"ben de onu özlüyorum jimin. ama o yalnız kalmayacak. neden biliyor musun?" 

jimin başını sallamıştı.

"bir kaç yıl önce bir çocukla çıkmıştı. çocuk kanser olduğunda yoongi hep hastaneye gidip ona bakıyordu. 7 ay sonra o çocuk öldü ve kalbimden bir ses onların buluştuğunu söylüyor." 

"gerçekten mi? ama onu özlüyorum ve onu bir daha asla göremeyeceğim." 

"o her zaman bizimle olacak jimin," hoseok ellerini ikisinin kalbine koyarken devam etti, "o hep bizimle olacak. çünkü hepimizi çok seviyor." 

"teşekkürler hyung." jimin, yoongi'nin mezarına bakıp yüzünde bir gülümsemeyle anında jimine karşılık veren hoseok'a sarılırken söyledi. 

seni affediyorum yoongi hyung. 

;;;;;;;;;;;;;;;;;

çok yoğun olduğum için çevirmeye vakit bulamadım. çok özür dilerim :(