In mijn kamer staat een grote bruine boekenkast, die is nog van mijn opa geweest. Mijn papa zegt dat het een erfstuk is: een soort van cadeautje dat iedere vader in onze familie aan zijn zoon geeft. Ik vind een boekenkast maar een stom cadeautje, maar dat zeg ik niet. 'Soms kan je je gedachten beter voor jezelf houden.' Zegt mama altijd. Volgens mijn papa zal de kast ooit vol staan met leuke boeken, maar nu staat er maar één. Het is een mooi prentenboek over de Romeinen. Soms leest mijn papa dat voor als ik ga slapen, maar de laatste tijd leest hij niets meer voor, mijn mama ook niet. Ruziemaken neemt heel veel tijd in beslag, denk ik. Misschien dat mama op haar kamer heel de dag bedenkt wat ze die avond tegen papa zal zeggen, en omgekeerd. Ik weet het niet.
JE LEEST
To Rome with a Bike
General FictionEen vijfjarige jongetje verdraagt de scheiding van zijn ouders niet. Vastbesloten om ze weer samen te brengen trekt hij naar Rome. Daar woont de godin van de Liefde, Aphrodite... Een verhaal over liefde voor je ouders, over hoop, over alle mensen op...
