Deel 43

3 0 0
                                    

Ze had mijn ouders gebeld. Ik kon er niets meer aan veranderen. Mijn missie was voorbij, ik had gefaald. Samen met de mevrouw ging ik in het postkantoor zitten. Ze keek wel goed uit of ik niet ging lopen. 'Je ouders komen er zo aan', zei ze. Ik wilde het niet. Ik huilde opnieuw. 'Ik ben geen ridder ik ben geen ridder...' Ik snikte en schreeuwde.

To Rome with a BikeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu