Ik weet wat ik moet doen om mijn ouders te helpen. Ik las het in het boek van de Romeinen toen ik voorlas aan mezelf. De Romeinen aanbaden goden, heel veel goden. Er was een god van de kinderen, van de wijn, van de geboorte, en zelfs van het haardvuur. Er was ook een godin van de liefde, die kon mijn ouders weer bij elkaar brengen. Vroeger waren er veel mensen die in de Romeinse goden geloofden, maar nu niemand meer. Als ik er dan aankom en iets vraag aan die godin dan moet ze toch wel luisteren, ik ben de enige op deze wereld die nog in haar gelooft. Ik hoef dus niet in de rij te staan om iets aan haar te vragen, dat vind ik fijn, ik hou niet van in de rij staan. De grootste rijen staan altijd voor de dingen die ik het allerleukst vind, volgens mij doen de rijen dat ook om mij te pesten.
JE LEEST
To Rome with a Bike
General FictionEen vijfjarige jongetje verdraagt de scheiding van zijn ouders niet. Vastbesloten om ze weer samen te brengen trekt hij naar Rome. Daar woont de godin van de Liefde, Aphrodite... Een verhaal over liefde voor je ouders, over hoop, over alle mensen op...
