Ik strompelde het park uit met mijn kleren zo zwaar als een echt harnas. Ik wist niet waar de container was. Misschien iemand anders in het park wel. Ik wandelde het park uit en botste tegen een meneer op. Het was een echte meneer, met een blauwgrijs kostuum en een gestreepte das. Hij had me niet gezien omdat hij op zijn horloge keek, en ik had hem niet gezien omdat ik naar beneden keek zodat niemand mijn gezicht zag.
'Waar is de container met kleren voor mensen die het zelf niet kunnen betalen?' Vroeg ik. 'Wat?' Antwoordde de meneer. 'Sorry, jongeman, ik heb even geen tijd. Ik moet dringend ergens heen.' Hij zei 'dringend' op dezelfde manier als ik wanneer ik snel naar de WC moet.
JE LEEST
To Rome with a Bike
General FictionEen vijfjarige jongetje verdraagt de scheiding van zijn ouders niet. Vastbesloten om ze weer samen te brengen trekt hij naar Rome. Daar woont de godin van de Liefde, Aphrodite... Een verhaal over liefde voor je ouders, over hoop, over alle mensen op...
