Είναι Επικίνδυνος..

the end

"Μπράιαν έχουν περασει τα χρόνια πολυ γρηγορα,τα παιδιά μας φεύγουν και μας αφήνουν,η μικρη μας ειζια εχει μεγαλώσει πια..και ο μικρός μας γιος εχει παντρευτεί,κανει την δικια του οικογένεια αύριο κιολας παντρεύεται η μικρή μας ειζια τι θα κάνουμε χωρίς τα παιδια μας? Θα ειναι αδειο το σπίτι " ειπε καθως ήταν καθηστη στο κρεβάτι τους

"Πιστεψε με δεν θα είναι " την πλησιασε και την τραβηξε απο την μεση επανω του

"Ισως μπορούμε να κάνουμε αλλο ενα μωρο αν θες" της ειπε

Επιασε τα απαλα μαλλια της και τα έβαλε πισω αφηνοντας εκτεθημενο τον Λεμο της,ακούμπησε απαλα τα χειλη του περνοντας εντονα την μυρωδιά της μεσα του,εβαλε το χερι του μπροστά στη καρδια της και το ανεβαζε μεχρι πάνω ώσπου έφτασε στον λαιμό της...

Εκεινη εκλεισε τα ματια της και έκανε το κεφάλι της πισω στον ομο του

"Δέσποινα τρεμεις"ειπε και χαμογελασε σιγανα

Την επιασε και την εβαλε επανω του σιγά σιγά,επιτα γυρισε και βρεθηκε απο πανω της δινοντας της ενα δυνατό φιλι στα χείλη με διαρκεια

"Μπράιαν.." την φιλησε στο κουτελο

"Μπράιαν οχι" ειπε και σηκωθηκε αστραπιαια

"Τι επαθες? Εκανα κατι που δεν επρεπε?"της ειπε και της επιασε σφιχτα τα χερια

"Οχι απλα έχουμε ολοκληρωσει την οικογένεια μας και..

"Δέσποινα ακομα και τώρα τρεμεις όταν σε αγγιζω αυτό ερωτευτηκα σε εσενα την αθωότητα σου ποτέ δεν ήσουν σαν τις αλλες"

Της επεσε ενα δακρυ και του χαμογελασε "εισαι ο αντρας των ονείρων μου θα σε αγαπαω οσα χρονια και αν περασουν στο ορκίζομαι "

...................

Η επόμενη ημερα δεν άργησε να ερθει ,εκεινη με βαρια καρδια σηκώθηκε και κοιταξε τον εαυτό της στο καθρέφτη,προσπαθούσε να φτιαξει ενα κοτσο στο μαλλι της της μα ήταν αδύνατον...
Αγανακτησε,κοκκινησε και εβαλε τα κλαμματα

"Δέσποινα?"

Ξεπροβαλε το κεφάλι του απο την πόρτα,το μαλλι του φουντοτο,το μουσι του και και τα γυαλιστερα μεγαλα ματια που ειχε..
Μα σήμερα ηταν πιο όμορφος απο ποτε,φορουσε ενα μαυρο πουκαμισο με το γιακα προς τα πανω και ενα τζιν

Κοιταξε την χτενα της που ήταν πεσμενη στο πάτωμα και εσκυψε να την πιασει..

Εκατσε διπλα της στο κρεβάτι και της χτενισε τα απαλα της μαλλια,εκεινη τον κοιταξε ικετευτηκα

"Μη προσπαθείς να γινεις μια αλλη,εγώ σε εχω ερωτευτει γι αυτο που εισαι" της ακουμπησε το μάγουλο και σκουπισε με τον αντιχειρα του το δακρυ που κύλησε απο τα ματια της

"Δεν θελω να σε ξαναδω να κλαις μου ματωνεις την καρδια"

....................

Κρατησε σφιχτα το χερι του καθώς ετοιμάζονταν να γυρίσουν σπίτι αυτη την φορά μόνοι μα ξαφνικα ειδε κατι που δε περιμενε στον δρόμο της

"Δέσποινα?"

"Ασια?"ήταν φίλες απο πολύ μικρές σχεδόν ολη τους την ζωη

"Αναστασία ελα γρήγορα η δεσποινα"
Ειπε η ασια...Αγκαλιαστηκαν και οι τρεις μαζι απο νοσταλγία και δάκρυα μεσα στα ματια

"Δεν θελω να ξαναχαθουμε κορίτσια " ειπε η ασια

Ο μπραιαν καθόταν σε μια μερια και κοιτουσε τις τρεις φιλες που τώρα έκαναν σαν παιδια'η δικια μου γυναικα ειναι πιο όμορφη απο ολες τους ' Σκεφτηκε και κοιταξε με περηφάνια

"Δεν θελω να ξαναχαθουμε " ήταν η τελευταία τους κουβέντα...

Γυρισε με φορα προς το μερος του και εκεινος την σήκωσε ψηλα κανοντας την γυρους και εκεινη γελουσε δυνατα,ενοιωθε ευτυχισμένη

"Παλι μονοι μας καταλήξαμε ε αγάπη μου?"

"Μπράιαν σαγαπαω,αληθινα σαγαπω"

"Λάθος μανωλη να με λετε κυρία δεσποινα " της ειπε γελαστα

"Τι? Μανώλη?"

"Μπράιαν είναι το παρατσουκλι μου"

"Μου αρέσει,καθε μερα ακουω πράγματα για εσένα " της χαιδεψε το κεφάλι με στοργη

"Σαγαπαω μανωλη....."

Τελος....