Başlayalı oldu bir hayli. Değişen birşey olmadı. Ben aynı ben herşey üstüme geliyor. Pardon artarak geliyor. Olumlu bir etkisi olmadı yani. Hiçbir mahlukatın değeri yok gözümde. Herşeyim hissizlikten hallice. Yorgun olmak konusunda yeni bir çığır açtım.
Anlatacak onca şey varken söz bulamamak çok içler acısı.
Ne önemi var ki.
Anlattıklarının önemi karşındakinin anladığı kadardır.
Hissizlik çok kötü. Yahu hissizleşip hissizleştiğinin acısını hissetmek nedir!
Acıyla edebiyat yapmak kadar zor şey var mıdır?
İnsanlar hepimiz kitabın kapağına baskısına cilasına yazının belirginliğine bakıyoruz beğenmeden okumaya meyillenmiyoruz. İşte bu yüzden kaybediyoruz.
Sen onu üzersin bir başkası seni. Kanun budur zaten üzen üzülür. Ben artık ne yapacağımı bilemez oldum. Ama birşeyden eminim ki ne eski ben kaldı , nede ben.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
.. Hayatımdan Kesitler Kısa Notlar..
ChickLitOnca kalabalık içinde ne kadar da yalnız yapa yalnızız.