Hayat sıradan olmayacak şekilde anlamsızlaşıyor ve bu çok can sıkıcı.
Darlıyor insanı. Nefes almayı , yürümeyi , uyumayı ve uyanmayı anlamsızlaştırıyor fazlaca.
Sıkılıyorsun herşeyden. Boş geliyor hemde herşey. Hiçbirşey senin değil sana ait değil.
Ve anlamsız olan şeyler çok ve çoğalıyor herşeyleşiyor.
Sen kimliksizleşiyorsun. Ve kimsenin umrunda değilsin.
Herkes kendi yağında kavrulma derdinde. Kimsenin mecali yok artık.
Gittikçe hissizleşiyorsun hayata. Ve karşılığını da daha çok boşluk ve hissizlikle alıyorsun.
Bir kalıbın içine sığdırılmaya çalışılıyorsun. Dar geliyor sana ama çabalamaya bile mecalin yok.
Günler aylar yıllar anlamsız artık. Kendi hayatında hiçkimseleşiyorsun ne acı değil mi ama bu bir gerçek hemde kos koca.
Ait olmak çok güzel bir his aslında insanın yaşadığını hissettiriyor.
Yaptığın onca şey anlamsız ve boş geliyor. Uzaklaşmak yada kalmak hiçbir anlamı yok ki.
Kendinden kendi hiçkimseleşmişliğinden kaçamıyorsun çünkü nereye gitsen seninle geliyor.
Senin olmayan herşey anlamlı ama senin olana kadar ne acı 😯
Her geçen yıl anların anlamsızlaşıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
.. Hayatımdan Kesitler Kısa Notlar..
ChickLitOnca kalabalık içinde ne kadar da yalnız yapa yalnızız.