Her geçen gün feryadımın sesi yükseliyor. Sessiz çığlıkları duymamaları normal ama içim yavaş yavaş durmamacasına yanıyor. Ama arada hafifler kendini unutturur gibi oluyor bitti derken körükleniyor. Küçücük şeyler canımı yakıyor artık. Yoruldum , yıldım , tükendim. Can çekişmek tabirine uygun ilerliyor bu yangın. Artık rol yapmaktan yoruldum. Uzaklaşmak istiyorum dünyadan bile kimse iyi hissettiremiyor. İçim çürüyor sanki. Ruhum bağırıyor acı acı hissedebiliyorum. İçimdeki boşluk bunu geçirmeye yetmiyor ve körüklüyor. Nefes almak acı verir oldu. Ne yapıyorum , ne yapmalıyım bilmiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
.. Hayatımdan Kesitler Kısa Notlar..
ChickLitOnca kalabalık içinde ne kadar da yalnız yapa yalnızız.
