.. Hayatımdan Kesitler Kısa Notlar..

29.04.2017

Herkes bir köşede kimsesiz. Ama herkes birbirinden habersiz. Hepimiz sadece bize hayat zor ve çalkantılı zannediyoruz ne komik. Unutmak değil mesele , mesele anılar. O anılar zaten unutmamıza engel ya. Unutulur geçer elbet ama neler götürür diyede düşünmek lazım. En iyisi aslında yalnızlık ama insan ihtiyaç duyuyor sevgiye aşka. Sevmek yetmiyor sevince adı aşk olmuyor. Alışmışlık ne olacak peki alışmak zor alıştığını bırakmak daha zor ve sevdiği halde hayır bitemez diyemeyen adam aşık demeyin bana çünkü yalan kocaman bir yalan.

Heryerde sen bi bilsen. Bilsen yanar kavrulursun. Sevdiği olarak gördüğü yorarsa kadını. Gitmekten başka birşey kalmaz ki ona. Sevgi emek , sevgi ilgi , sevgi kaybetme korkusu ile heran sarılma isteği , sevgi sevgi  sevgi ne getirdi bize acıdan başka. Sevmek ölmek demekti. Sevmek intihardı. Sevmek ölmek ama ölememek kadarva olarak hayata devam etmekti. Sevgiyi bulduğun gözler , ses tonu , koku.. Unutması zor şey be. Sevmek bazen kolaydır ama unutmak her zaman zor. Sonuç dışarda  soğuktan bir nebze his alamayan içi yangın bedenler. Mutluluktan yolsun. Bir nevi kimsesiz. Ne onla ne onsuz derler ya beni şuan sadece o betimleyebilir. Ve yine bir damar Karadeniz müziği ve hayallerinin yıkılmasını izleyen sadece izleyen ben. İstemiyorum ama onsuz olmuyor. Gel dese gidemem ama sesine , gülüşüne , kokusuna hasretim

Gece o kadar güzel ki aslında. Bir kızın yıkılmış hayallerini izlerken gözünden kanarcasına akan yaşları gizler.

Şimdi herşeyden uzak yapa yalnız kimsenin seni tanımadığı bir yere gitme vakti. Şimdi hayallere küsüp kendine sarılma vakti. Şimdi herşeyi yok sayıp yaşıyormuş gibi davranma vakti. Keşkeleri unutup iyikilere başlama vakti. Şimdi herşeyi silip yeni bir sayfa açma vakti. Şimdi sessiz sedasız herşeyden uzaklaşma vakti. Şimdi şimdi şimdi herşeyi yakıp kül etme vakti. Şimdi şimdi şimdi sensiz bensiz bizsiz bir hayata alışma vakti.

Ruhu param parça insanlar olduk. Sevdik , sahiplendik , bizim bildik başkalarını. Başkalaşacak insanları. Aşk adı altında kendimizi kandırdık aslında. Yalan sevdalarla oyaladık , hatta kandırdık kendimizi. Bizim olmayacak şeyleri diledik Allahtan yanlış yaptık çok yanlış yaptık. En çokta kendimize yaptık yanlışları , kendimizi kaybetmişçesine , herşeyden vazgeçmişçesine yaptık bunu. Pekala kimin umrunda? O sevda sandıklarımızın mı yada arkadaşlarımızın mı? Hayır hayır hayır ben sana söyleyim kimsenin hiç kimsenin hatta  kendi kendimizi bile umursamakdık ki biz. En büyük sorunumuzda bu ya. Birtek kendimizi sevemedik onca kişiyi aldık o kalbe ve kendi kendimizi dışladık. Trajikomik olanda kimse bundan dem vurmadı. Hep ben dedi bana bunu yapmadın şunu yapmadın kimse demedi kendini neden sevmiyorsun diye. Kimin umurunda değil mi.

Gidecek yerimiz kalmadı. Bir kapana tıkıldık üzgünüm ama bunda kendi payımız çok yüksek. Ağlamak gelmiyor içimde çünkü biliyorum ki geçmiyor şuan geçmiyor ama geçecek yakın veya uzak ta ama geçecek. Şimdi bize soğuk bir akşam üstü ve üç beş sigara vede yıkılan ümitlerimizi , kırılan güvenimizi , kaybettiğimiz inancımızı can çekişerek izlemek kaldı.

Vücudumuz buz gibi belki ama yüreğim yangın yeri.