Yürüyorum ama isteyerek değil sanki biri beni itiyor zorlarcasına. Yürüyorum ama bu ben değilim ki yürümek istemiyorum susuyorum , susuyorum ama bunu ben istemiyorum. İtiliyorum hiçbir kararı kendim veremez hale geldim. Karşımdaki ne istiyorsa o oldu artık. Düşünüyorum belki de çok galiba birtek bunu birisi istiyor diye yapmıyorum ama oda beynimin elinde bunu da ben yapmıyorum gibi. Ve düşünceler düşünmek çok teklikeli geliyor. Boğuşuyorum onlarla ve beni bir kutuya hapsettiler sanki ve durup durup bana acı çektiriyorlar bunu bedenime acı vererek yapmıyorum ruhumu acıya boğuyorlar yoruldum.
Üşüyorum kuyunun dibinde sırıl sıklam..
Acıyor canım beni sıkan ip derimi bıçak gibi kesiyor kabuk bağlayınca daha da sıkılıyor ve daha keskinleşiyor..
Ağzımdaki cam kırıklarını bir bir yutuyorum...
Sustukça dumanla aks ediyor sıkıntılarım dertlerim...
Bu ben değilim , ben ben değilim , eski ben hiç değilim tanımıyorum kendimi..
Bir heyecan ve hevesle yazdım seni kalbime , sen orda betimlemem oldun yaşamayı , nefes almayı , yürümeyi , koşmayı , heran oradaydın bazen ben bile unuttum özür dilerim. Ve saded : Bağıra bağıra da çıkmıyorsun. Sen gittin gideli çok uzaklaştım ben kendimden , bitanesi yok senin bitanesin yok ben o ben değilim sen de. Herşeyi duyuyorsun ya unutma ben mutlu ol diye kendimden vazgeçtim öl diye değil.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
.. Hayatımdan Kesitler Kısa Notlar..
Chick-LitOnca kalabalık içinde ne kadar da yalnız yapa yalnızız.
