The Princess Protector

<11> Good job

"L-leon" base narin sa boses niya ay nakilala ko siya ngunit gusto ko paring marinig yun mula sa kanya na siya nga si Leon.

"yes, princess " dahan dahan siyang lumapit at binaba ang kanyang kamay na may hawak na baril.

Nakahinga ako nang naluwag ng makita ang kanyang mukha dahil sa liwanag ng buwan at agad agad akong lumapit sa kanya at yumakap.

"what is happening?" gulong- gulo na ako.
....

"Princess! Wake up! Please wake up, please!" napadilat ako sa malakas na pagyugyog ni Lalita sa aking mga braso.
Tagaktak ang pawis ko at ang init ng pakiramdam ko random ko bawat para ng until ng pawis ko.

Lallita? Nakabalik na siya sa palasyo? "Lalita?" naguguluhang tanong ko. Anong ginagawa niya dito? Sa halip na sagutin niya ako ay niyakap niya ako ng mahigpit at maluha luha siyang nagsalita. "Nako, mabuti naman at nagising kana,Riah!" bakas sa boses ni Lalita ang pag aalala nilibot ko ang paningin ko at nakitang maraming maid ang nasa labas ng kwarto ko at mukhang nabunutan din sila ng malaking tinik ng nakita ng akong gising. Nagbalik sa isip ko ang nangyari. Panaginip lang pala pero mukhang totoong totoo. Nanginig ako ng maisip ulit ang napanaginipan ko at maiyak-iyak na niyakap ni Lalita. "Lalita, their going to kill me. They want me dead." Pagsusumbong ko sa kanya na parang bata tho it's just a dream-nightmare it feel so real like it happened or will happen. Tinahan ako ni Lalita at nanatiling ganoon ang posisyon namin sa higaan nakayak ako sa kanya at inaalo niya ako. "shh . okay lang yan. Panaginip lang ang lahat, walang mangyayaring masama sayo proprotektahan ka namin." Mangungumbinsi ni Lalita sa akin "But it feels so real and-" pinutol ni lalita ang mga sasabihin ko. "Riah, Listen" hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at hinarap ako sa kanya. Tiningnan niya ko sa mga mata. Lalita call me Riah everytime I feel so alone and had nightmares about my parents it help me bacause that's what my parents called me. Feel ko napapagaan nun ang pakiramdam ko.
" you're safe and well, nothings gonna happen as long as you are in here in the palace." Marahang sabi ni Lalita na pinapaintindi sa akin lahat ng letrang sinasabi niya. Tanging tango lang ang nasagot ko sa kanya. Tinawag niya si julie at kinuha ang baso ng tubig na iniabot nito at pinainom sa akin. Malaki rin naman ang naging tulong nito dahil napakalma ako nito kahit papano. My mom always said that being a princess is not just having a crown and luxurious gowns while waving and smiling widely to the people. It comes with responsibility and lots of people around you can feel greed. Just like a forest although you're a tiger you can be a prey if you're weak. So I must not show pain and grief. I have to keep it with me. I need to compose myself.

I dry my tears. " I'm okay now, Lalita . You can go now." I said in a cold voice like nothing happened in the past 15 minutes. As I lay in bed and wrap the comforter around my body to make me feel warm. I didn't dare to looked back as I hear them starts heading out my room same as Lalita but before she close the door I hear her said.

" good job, Riah. You can continue to cry now."

When the door shut close my tears started to fall again. With the help of nightmare all the fear that I hide shows up.Great, just great.

...
S.