Still I Love You [COMPLETED]

part -2

မေန႔ညကရြာထားေသာမိုးေရစက္တို႔က..ေဖာက္နဲေဖာက္ကနဲ..သစ္ရြက္ေတြအၾကားမွ..ေႂကြဆင္းသည္...။.ပူေလာင္မႈတို႔ႏွင့္အတူ...လြင့္ပ်ံ့သြားေသာသက္ျပင္းတို႔က..ႏွင္းမႈန္ခဲခဲကို...ေဖာက္ထြင္းသြားေစသည္..။

အသက္မဲ့ေသာေျခလွမ္း....ေလးလံေသာ..၀န္တာ...။..၀ိညာဥ္မဲ့ေသာ..လႈပ္႐ွားမႈသည္...အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္ပမာ...။

"Kim junmyeon.."

Native speakerမဟုတ္သည့္၀ဲတဲတဲအသံ....။ေျခလွမ္းတို႔ကို ခိုင္ခိုင္ရပ္ရင္း..ငံု႔ထားသည့္ေခါင္းတို႔ကိုအသာေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္...။နံရံကိုမွီ..လက္ကိုပိုက္ကာ..ရပ္ေနေသာ ခ်စ္ရသူမ်က္၀န္းဆီမွ...အထင္ေသးျခင္း...မုန္းတီးျခင္းတို႔အား အဘယ္ေၾကာင့္ ..မစူးစမ္းပါပဲသိျမင္ေနရပါသနည္း...။

"စကားခဏေျပာရေအာင္..."

ႀကိဳသိေနသည့္စကားလံုးတို႔အတြက္ ..ျငင္းဆန္လိုက္ခ်င္ေသာ္ျငား..ေခါင္းခါရန္ခက္ခဲလြန္းလွေသာ..သူသည္...ေနာက္ကေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္မိသည္သာ...။

"ထိုင္..."

ႏို႔ဘူးတစ္ဘူးကိုကမ္းေပးရင္း..ထိုင္ခံုကိုအသာၫႊန္ျပေနေသာခ်စ္ရသူသည္...ေက်ာင္း၀တ္စံုႏွင့္ပင္...ခန္႔ညားျခင္းကိုေဆာင္သည္...။

"မင္းလည္းသိေရာေပါ့...ငါတို႔ကိစၥကို..."

ေခါင္းလည္းမရမ္းမိသလို...ေခါင္းလည္းမညိတ္ျပမိ....။ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခု၏ေအာက္၀ယ္ အက်ဥ္းသားသာျဖစ္ေသာ.သူတို႔အတြက္ မေျပာလည္းသိေနေသာ စကားလံုးအတြက္အေျဖမွမလိုပဲ...။

"ငါ့မွာ ရည္ရြယ္သူ႐ွိတယ္ဆိုတာ မင္းသိမွာေပါ့.မေန႔ကေတြ႕တဲ့တစ္ေယာက္.."

"....."

"ငါသူ႔ကိုလက္ထပ္ဖို႔အထိရည္ရြယ္ထားတာ...ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ဦး..ခုေလာေလာဆယ္က..ငါတို႔ကမျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး...."

မွန္ေသာစကားတို႔သည္တစ္ခါတစ္ရံအဘယ္ေၾကာင့္ခါးသီးရပါသနည္း....။ ေျဖးေျဖးခ်င္းေျပာေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔အား...ပိတ္သြားေစႏိုင္သည္ အခြင့္အာဏာ႐ွိခဲ့ပါလ်ွင္ဆိုေသာ္ျငား..လက္ေတြ႕၌..သူသည္..ေခါင္းညိတ္ျပရံုသက္သက္...။