တစ္ခ်က္ခ်က္လည္ေသာနာရီလက္တံဟာ..အခါမ်ားစြာကထက္ေႏွးလြန္းေနသေယာင္...။...ညမီးမိွန္မိွန္ဖြင့္ထားတဲ့အခန္းထဲ..နံရံကိုမွီကာ...ထိုင္ေနမိသည္...။..သူ႔ေဘးမွာ..စာအိတ္ညိဳညိဳကပြင့္အံက်ေနတဲ့...ကြာ႐ွင္းစာခ်ဳပ္ ...။
Junmyeonဖက္ကလက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့ေပမယ့္...သူ႔လက္မွတ္ေနရာမွာ..ကြက္လပ္ကေလး႐ွိေနဆဲ...။တကယ္တမ္းက်...သူ႔ဖက္ကလက္မွတ္ထိုးဖို႔အင္အားမ႐ွိခဲ့တာ..ကိုယ္တိုင္သာအသိဆံုး...။
"ကိုယ္ဘာလုပ္ရမလဲjunmyeonရယ္..."
ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ရင္း..စာခ်ဳပ္ကိုေကာက္သိမ္းကာ..အံဆြဲထဲထည့္လိုက္သည္...။
အရင္အိမ္ေလး...၊။...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္႐ွိခဲ့ဖူးတဲ့အိမ္ေလးမွာပဲ...သူေနေနဆဲ...။..maတို႔အိမ္ျပန္လာေနဖို႔ေခၚတာကိုလည္း..ျငင္းလိုက္သည္...။
*junmyeonကyixingကိုအရမ္းခ်စ္ခဲ့တာ..ကြၽန္ေတာ့္ဆီလာတိုင္းyixingအေၾကာင္းပဲေျပာေနတတ္တယ္..အဲအခါတိုင္းလက္ေနတတ္တဲ့သူ႔မ်က္၀န္းေတြ..ခင္ဗ်ားကအခ်စ္စစ္ကိုနားမလည္တဲ့သူပဲ....အခ်ိန္ေတြအရမ္းမေနာက္က်ခင္...ခင္ဗ်ား...ျပင္ႏိုင္ပါေစဗ်ာ..တစ္ခုေတာ့႐ွိတယ္...junmyeonကိုထပ္နာက်င္ေစဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့...ျပန္မလာပါနဲ႔ေတာ့...သူ႔အတြက္ကြၽန္ေတာ္႐ွိေသးတယ္...*
Jisooအိမ္တိုင္ရာေရာက္လာ႐ွင္းျပသြားတဲ့စကားေတြဟာ...တ၀ဲ၀ဲလည္...။..junmyeonကိုမယံုခဲ့လို႔ေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္...ေသြးပူတုန္း...လုပ္မိခဲ့တဲ့ကိစၥေတြဟာ...ျပန္ျပင္ဖို႔မွမလြယ္ခဲ့ပဲ...။
*သူ႔အတြက္ကြၽန္ေတာ္႐ွိေနေသးတယ္*
ဟုတ္သားပဲ...။...သူဆိုတာမ႐ွိခဲ့ရင္ေတာင္မွjunmyeonအတြက္...တျခားသူေတြ႐ွိေနသားပဲ...။
မခ်စ္ဖူးလို႔ႏႈတ္ဖ်ားကဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ...နံမည္ေလးၾကားရံုနဲ႔တင္...ပရမ္းပတာျဖစ္လာတဲ့ရင္ဘတ္ဟာ..အလိုက္မသိလြန္းလွသည္...။
ေမးလာသမ်ွလူေတြကို...မခ်စ္ဘူးလို႔တြင္တြင္ေျဖရင္း . မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်တတ္တဲ့သူ႔ကိုၾကည့္ၾကတဲ့...ဂ႐ုဏာသက္တဲ့မ်က္၀န္းေတြကို...မုန္းလွသည္...။
ညတိုင္း..ငိုလိုက္..ေသာက္လိုက္လုပ္တတ္တဲ့သူ႔ကို...mamaတို႔ကလည္းၾကည့္ရံုသာၾကည့္ေနခဲ့သည္ ..။..junmyeonကိုသားအရင္းလိုခ်စ္ခဲ့သူမို႔...သူဟာ...ထိုက္သည့္ကံျပန္ခံရသည္ဟုပင္သေဘာဟန္တူေလသည္...။