Still I Love You [COMPLETED]

Extra

ႏွင္းစက္တို႔ကင္းစင္ကာ...သစ္ရြက္ႏုႏုတို႔ထြက္ျပဳစျပဳေသာေႏြဦးအခ်ိန္တြင္...junmyeon...တစ္ေယာက္ ..ႏိုးထလာခဲ့သည္... ။...

ခုတင္ေဘးမွာ..အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ..သူ႔လက္တစ္ဖက္ကိုအသာအယာဆုပ္ကိုင္လာခ်ိန္တြင္ကား.....junmyeon....1ႏွစ္ခြဲနီးပါး...အိပ္စက္ၿပီးခ်ိန္ .....။...တစ္နည္းအားျဖင့္..တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားမွတ္၏ဉာဏ္ထဲမွ..junmyeonဆိုတာ..ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးခ်ိန္သာျဖစ္ေလသည္....။

ေနမထိတာၾကာတဲ့ျဖဴပါးပါးႏႈတ္ခမ္းထက္ကအျပံဳးတို႔ကား...သူ႔အတြက္...အရာရာထက္အဖိုးထိုက္တန္သည္ကို....သိပါေလစ....။

လႈပ္႐ွားမႈမ႐ွိခဲ့သည့္ေျခလက္တို႔ကို..ျပန္လည္ေလ့က်င့္ေပးရင္း...အႀကိမ္ႀကိမ္လဲက်ခဲ့တဲ့...ေျခဖ၀ါးႏုႏုတို႔အား...ပလာစတာတို႔ကပ္ေပးရင္း....။ သိပ္ၾကာ႐ွည္လြန္းတဲ့အခ်ိန္မဟုတ္ခဲ့တာမို႔အရမ္းႀကီးေတာ့..ျပန္ေလ့က်င့္စရာမလိုပဲ..အရင္လိုပင္ေအးေအးေဆးေဆးသြားလာေနႏိုင္သည့္အတြက္...၀မ္းသာရေသးသည္....။

"အမွန္ဒီေရာဂါကေပ်ာက္တဲ့အမ်ိဳးမ႐ွိဘူး..Junmyeonက...gene codeထဲကcancer cellေတြကchangeသြားတာ...ဒါမ်ိဳးကျဖစ္ခဲလွေပမယ့္ဂုဏ္ယူပါတယ္...ေရာဂါအၿပီးတိုင္အျမစ္ျပတ္သြားတဲ့အတြက္..."

စမ္းသပ္ခန္းကဆရာ၀န္ႀကီးေျပာတဲ့..စကားေတြ...။...သူ႔လက္တစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း...မ်က္ရည္က်ခဲ့ရေသးတာ...။..ဒီလိုခက္ခဲတဲ့ၾကားက...သူ႔ဆီျပန္လာေပးခဲ့လို႔....။

တစ္စတစ္စနဲ႔ပင္...အရာရာဟာအရင္အတိုင္း...။...တစ္ႏွစ္ခြဲမွ်လစ္ဟာေနခဲ့တဲ့..သူ႔နံေဘးကအိပ္ယာဟာ...ခုေတာ့..ႏိုးထလာမယ့္မနက္ခင္းတိုင္း...သူ႔ရင္ခြင္ထဲ...တိုး၀င္အိပ္ေနမယ့္သူ႐ွိခဲ့ၿပီ....။

တစ္ေယာက္ထဲ..မီးမိွန္မိွန္မွာငိုခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြ႕အစား...သူ႔ခါးကိုဖက္ကာ...ႏွစ္သိမ့္မယ့္သူ႐ွိခဲ့ၿပီ....။

တကၠသိုလ္တက္ဖို႔တစ္ႏွစ္လြတ္လိုက္ရေပမယ့္အဲဒါကသူတို႔အတြက္အေရးႀကီး..အေၾကာင္းအရာမွမဟုတ္ပဲ...။.

သူတို႔မွာ႐ွိေနတဲ့အခ်ိန္ေတြတိုင္း..တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကင္နာသြားဖို႔...လံုေလာက္တဲ့သင္ခန္းစာ..ေပးခဲ့ၿပီးၿပီပဲ....။စကၠန္႔တိုင္းမိနစ္တိုင္းဟာ...သူ႔ရဲ႕သခင္အတြက္ပဲျဖစ္ေစရပါမယ္.....။