ခပ္တိုးတိုးရယ္သံကား..အခန္းထဲလြင့္ပ်ံေနသည္...။..ဆက္တိုက္ပါလာတဲ့တဟြတ္ဟြတ္ေခ်ာင္းဆိုးသံကစိတ္မခ်မ္းသာစရာ...။
"အဆင္ေျပလား..ေရယူမလား..."
ေရဖန္ခြက္ကိုကမ္းေပးလိုက္ေတာ့...အသာလွမ္းယူသည္...။လက္သည္း၀ိုင္း၀ိုင္းေတြက..ခရမ္းေရာင္သန္းကာ...။
"အဲအစီအစဥ္ႀကီးမႀကိဳက္ဖူး..xing .."
TVကလာေနတဲ့..ဟင္းခ်က္အစီအစဥ္တစ္ခု...။..သူchannelေျပာင္းေပးလိုက္ေတာ့ေက်နပ္သြားပံုရသည္...။စားပြဲစြန္းကိုခပ္ျဖည္းျဖည္းေခါက္ေနေတာ့...။
"အျပင္ထြက္ခ်င္တယ္xingရာ..."
သူ႔လက္ကိုအသာဆြဲရင္း..ပူဆာေနေတာ့...ခုတင္ေဘးအသာ၀င္ထိုင္လိုက္သည္...။...လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေတြကအရင္လိုပဲၾကည္လင္ေနတုန္း...။ျဖဴပါးေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈရင္း...။
"အျပင္??အဆင္ေျပပါ့မလားကြာ..."
"လုပ္ပါxingရာ....ေနာ္..ေနာ္လို႔....ငါအေကာင္းႀကီးေလးဒီမွာၾကည့္...."
ခုတင္ေပၚထကာ.တစ္ပတ္လွည့္ျပေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုခါးကဆြဲဖမ္းရင္း...ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ထားမိသည္...။
"ေအးပါကြာ..ဒါေပမယ့္..ေပးထြက္မွာမဟုတ္ဘူး..."
"အဲေတာ့..ရေအာင္လုပ္ေပး..."
ရယ္မိရင္း..ႏွာေခါင္းလံုးလံုးကိုအသာညႇစ္ဆြဲလိုက္သည္...။ပါးလ်သြားတဲ့မ်က္ႏွာဟာ..အရင္ကလိုပါးေဖာင္းေဖာင္းေတြမ႐ွိေတာ့...။
"ကုိုယ္လုပ္ေပးမယ္..ေလာေလာဆယ္တစ္ေရးအိပ္လိုက္ဦးဟုတ္ၿပီလား..ခဏေနရင္ဆရာ၀န္ေတြလည္းroundေတာ့မွာ..."
"အင္း...အ့ဆို..ေခ်ာ့သိပ္...."
သူျပံဳးလိုက္ရင္းကသူ႔လက္ေမာင္းေပၚေခါင္းအံုးေစကာ..ေက်ာျပင္ကိုခပ္ဖြဖြပြတ္ေပးရင္း..သိပ္မိသည္...။..ခပ္တိုးတိုးညည္းေနတဲ့..သီခ်င္းသံေၾကာင့္..ျဖည္းျဖည္းညႇင္းေမွးစင္းသြားတဲ့မ်က္လံုးေတြ...။
ေစာင္ကိုျပင္ျခံဳေပးကာ..မႏိႈးလာေအာင္အသာအယာထရင္း..အခန္းအျပင္ကိုထြက္လာခဲ့မိသည္....။အခန္းတံခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့လူနာနံမည္ေနရာကိုလက္နဲ႔ဖြဖြပြတ္ၾကည့္ရင္း..ေ၀၀ါးလာျပန္တဲ့အျမင္အာရံု....။အခ်ိန္လြန္ေနာင္တတို႔ဟာ..သိပ္ကိုခါးသည္းလြန္းလွသည္...။