Yine her hafta olduğu gibi iğrenç bir pazartesi gününün sabah 07:00 saatleriydi. Annemin başımda bagırarak "Hadi ada okula geç kalacaksın bak " demesiyle üşengec bir şekilde banyoya doğru adımladım. Elimi yüzümü yıkayıp biraz da olsa açıldıktan sonra dişlerimi fircalayip odama geçtim. 'Acaba bu gün ne giysem 'diye homurdanırken birden bir ses duydum. Annem mi acaba diye düşünüp anneme seslendim "Anne beni mi çağırdın" ilk başta ses gelmesede 5-6 saniye sonra cevap verdi" yok kızım ben birsey demedim, ne oldu " dedi bende " birsey yok " dedim. Ama adım gibi eminim yaa biri "ADA'"diye seslendi. 'Aman boşver yaa herhalde deliriyorum, gaipten sesler duymaya başladım' diye kendimle dalga geçtim . Birkaç dakika düşündükten sonra altıma siyah dar bir pantolon, üzerime siyah bir kazak ve deri ceketimi giydim. Aynanın karşısına geçip suratıma baktım. Yine tüm solgunlugum üzerimdeydi. Cantamdan çıkardığım fondötenimi sürüp, gözüme rimel çektim. Dudaklarima hafif parlatıcı sürdüm ve aşağı indim . Okul ve evin arası çok olmadığı için yürüyerek 5 dk sürmüyordu. Anneme ve babama "Görüşürüz" dedikten sonra yürümeye başladım. Evden çıktıktan bu yana arkamdan gelen biri vardı. Daha önce hiç görmemiştim. Baştan aşağı siyahlar içindeydi ve suratı kar gibi beyazdı. Kim olduğunu anlamak için çaktırmadan arkamı döndüm ama hiçbir ise yaramamisti kafasına geçirdiği kapsonu yüzünden hiçbir şey görünmüyordu. Onunla ilgilenirken okulun önüne gelmiştim. Arkamı tekrar döndüğümde yanıma doğru yürümeye başladı. Bir an telaşlansam da yanımdan bana çarparak geçip okula doğru ilerleyince rahatladım ve derin bir nefes alıp okula doğru ilerledim. 'Bu çocuk kimdi acaba? Nerden geldi? diye düşünmeye başladım. Bu soruları düşünürken sınıfa gelmiştim. Kapıyı açıp sınıfa girdim ve sırama doğru ilerledim. Sırama geçip oturdum. Yanımda birinin çantası vardı. Sınıfa sordum "Bu çanta kimin ? Ve benim sıramda ne işi var? " hiç kimseden çıt çıkmadı. Tam o sırada Ceyda sınıfa girip yanıma geldi . "Günaydın " dedi. "Günaydın " dedim sinirle. " Sabah sabah seni bu kadar sinir eden kim acaba" dedi. Tepkisiz bir şekilde "Tanımıyorum" dedim. Tam ben ağzımı açıp bir şey diyecekken sınıfa sabah beni takip edip, sonra bana çarpan o çocuğu gördüm. Şaşkın bhir şekilde onu izlerken elimden çantasını aldı ve "Acaba çantamın sende ne işi var ada "deyip bana bakarken bir an gözlerinde kayboldum. Bir insanın gözleri o kadar mi siyah olur."Şey b-ben senin çantan olduğunu bilmiyordum" dedim kekeleyerek. " Bilmen mümkün değil zaten daha bu gün geldim okula" dedi "Bugün geldiysen adımı nerden biliyorsun" dedim. Bir an telaş yapıp gülümsedi ve "Tabiki de sınıftan" dedi."Neyse ne orası benim yerim kalk " demeye kalmadı yerime oturdu. Tam onun kolundan tutup kaldıracakken içeri hoca girince bıraktım ve yerime gectim. O da yanima oturdu. Tam 40 dk boyunca birşeyler zırvalayan hocaya en ölümcül bakışlarımı attım.
Ders sonunda bitmişti ve ben de o çocuğa benim yerime oturmak ne demek onu gösterecektim."Hey baksana adın ne? "Dedim. Bana dönüp "Efe" dedi."Güzel isim. Benimle gel seninle biraz konuşalım" dedim. Tek kelime etmeden takip etti beni. Bu çocukta bir gariplik var ama neyse. Arkamdan gelirken onu bodrum katına indirdim."Burası iyi bence "dedim. Tek kelime etmeden beni dinliyordu. "Bak Efe.bir daha benim yerime oturma, yakınımda bile olma, mümkünse göz göze bile gelmeyelim. "Dedim. Ağzını birsey diyecekmis gibi açtı sonra tekrar kapadı. "Bak Ada bu okula yeni gelmiş olabilirim ama- sadece onu dinliyordum ve birden sesi benden uzaklaştı. Etrafımı bir siyahlık sardı ve nefes alamadım.
