Arabanın durmasıyla yerimde geriledim. Etrafıma bakındım. Sanırım orman gibi bir yerdeydik. Arabadan inip Efe'nin yanına ilerledim. Ceyda ve burak arabanın yanında kaldı. Mert ve mete bizi takip ediyorlardı. Biraz yürüdükten sonra küçük bir kulübeyle karşılaştık. Efe kapıyı çaldı. Bir 5 dakika kadar. Bekledik ama kimse açmadığı için geri dönüyorduk. Tam biz gitmeye başlayınca kapı açıldı. Geri döndük. Içeride bir piano, bilmediğim ve hayatımda ilk defa gördüğüm birçok şey vardı. Efe kadına birşeyler anlatırken bende etrafıma bakıyordum. Bir dolapta kartlar vardı. Onları alıp incelemeye başladım. Kadın yanıma geldi ve " Hadi gel falına bakalım "dedi. Kadına sıkkın bir bakış attım ve " Üzgünüm ama ben öyle şeylere inanmam"dedim. Kadın bana dik dik bakıp sert bir şekilde "Otur! " dedi. Hemen dediğini yapıp sandalyeye oturdum. Kartları önüme sırasıyla koydu. "Kartların üzerinde elini gezdir , bir kart seç"dedi. Elimi kartların üzerinde gezdirdim. Bir kart seçip kadına uzattım. "Kupa ası "dedi Efe'Ye bakarak. Kadın ayağı kalkıp yanıma geldi. Ellerini kafama koydu. Ve gozlerini kapadı. Bir kaç dakika sonra açtı. "Efe bu kızın hafızası mühürlü, birşeyler var ama kıramadım. Bayağı güçlü. En iyileri yapmış. Alex dark en iyisidir. Onu bulun ve hafızasının mührünü kırdırıp öyle gelin "dedi Doratia. Efe bir şey demeden çıktı kapıdan. Bizde arkasından ilerledik. Arabanın yanına gittiğimizde Efe çok sinirliydi."Işimiz bitti artık eve dönebiliriz"dedi bana bakarak. Çok sinirli olduğu için birsey demeden arabaya bindik. Eve dönüyorduk. Yaklaşık 4 saat sonra bizim mahalleye girmiştik. Ceyda ve Burak gezecekleri için sahilde indiler. Mete ve Mert'i evlerine bıraktık. Efe ile arabada tek kalmıştık." Şimdi ne olacak"dedim Efe'ye. Bana dönüp"Hiçbir fikrim yok, ama o alex denen ite gitmeyeceğiz" ona bakıp derin bir nefes aldım. Içime bir sıkıntı oturmuştu. "Alexle ne sorunun var"dedim. Bana bakıp "Geçmişimi ortaya sermek için doğru bir zaman mı sence?"dedi. Ona bakıp tam cevap verecekken telefonum çaldı. Elimi cebime götürüp açtım. Annemdi arayan.
-Anne?
-Ada nerdesin ? Dedi telaşla.
-Eve geliyorum. Iyi misin anne?
-Sakın eve gelme. Efe'yi bul. Ona Morgana'nin döndüğünü ve seni acilen Alex'e götürüp hafızanı mühürlemesini söyle. Sakın eve gelme. Seni Seviyorum. Dikkatli ol!. dedi ağlayarak telefonu kapadı. Arabadan inip eve koşmaya başladım. Ara fazla olmadığı için 5 dakikada evde olurum. Koşarak bizim mahalleye girdim. Önüme çıkan bisikletli çocuğa çarpıp yerde yuvarlandım. Durduktan sonra ayağı kalkıp tekrar koşmaya başladım. Düşmenin etkisiyle kafamı yarmıştım ama umursamadım. Annem benim herseyimdi. Her zaman arkamda durdu. Haksız olduğum zamanlarda bile arkamda beni savundu. Onsuz ne yapardım ben simdi. Düşüncelerimden sıyrıldığımda eve gelmiştim. Kapıyı telaşla açıp içeri girdim. Yerde yatan babamı görünce şok geçirdim. Gözümden akan birkaç damla ile yanına koştum. Yerde yatan cansız bedeni sarstım.
Baba kalksana! Beni bırakıp nereye gidiyorsun? Babaaa kalk lütfen! Beni bırakma lütfen! Babaaa!!!
Hala agliyordum. Annem aklıma gelince üst kata koştum. Odasına baktım kimse yoktu. Banyoya girdim. Burada da yoktu. Aşağı inip mutfağa daldım. Girmemle donup kalmam bir oldu. Içeride bir şey vardı. Ne olduğunu bilmiyordum. Köpek gibiydi ama bir o kadar da kuş gibiydi. Birkaç saniye bakıştık yaratıkla. Sonra yüksek bir ses çıkarıp bana saldırdı. Kaçmaya başladım. Önce üste kata kaçtım ve banyoya girdim. Kapıyı kırıp üzerime atladı. Yerdeki fırçayı alıp ona sapladım. Üzerimden yere iteledim. Kapıyı açtım. Dışarı çıkıp kapıyı kapadım. Mutfağa inerken arkamdan gelmeye başladı. Aceleyle merdiveni inip dışarı çıktım. Kapıyı açmamla Efe'ye çarpmam bır oldu. Efe yaratığı görünce cebinden kılıç gibi birsey çıkartıp yaratığa sapladı. Yaratık kül olup uçarken Efe kılıcını temizliyordu. Efe'Ye doğru adımladım. Tekrar babamın yanına gittim. Babam ortada yoktu. Buhar olup uçtu sanki. Ağlıyordum. Efe yanıma geldi. Onu itip"Sen kimsin haa? Neden girdin hayatıma? Hepsi senin yüzünden! Senin peşinden gelmesiydim annemi ve babamı korurdum! Hepsi senin suçun! Git burdan! Sesini bile duymak istemiyorum! Defol! Defol! ". Son kelimeleri ona vurarak söylemiştim. Bir yandan da ağlıyordum. Bana yaklaşıp ellerimi tutup sarıldı. Ağlayarak"Özür dilerim seni hiç bulaştırmamalıydım. Ama bunu yapmamı annen istedi. Gerçekten çok üzgünüm! " dedi ve beni bıraktı. Kapıya yöneldi. Hala ağlıyordu. "Dur! Sakın gitme senden baska hiçkimsem kalmadı. Sende beni bırakırsan ne yaparım? Özür dilerim "dedim . Ona doğru ilerledim. Boynuna sarılıp ağlamaya başladım. O da benimle ağlıyordu. Birkaç dakika ağladım. Ve ayrıldım ondan. Elimi tutup yukarı kata, odama sürükledi. Odamın kapısını açıp içeri girdik. Bavulumu alıp içine odamda ne kadar eşyam varsa aldı. Hızla odadan indik. Efe mutfağa girip tüpü sonuna kadar açtı. Eline bir benzin bidonu aldı. Mutfağa gidip yere dökerek dışarıya çıktı. Evin etrafını da benzinle doldurdu. Arabaya binmemi ve onu beklememi söyledi. Eline bir çakmak aldı. Ben arabaya bindikten sonra çakmağı yere attı ve birkaç dakika içinde ev, içinde efe ile havaya uçtu. Bir an duraksadım. Eve doğru bakmaya başladım ve Efe'nin yürüyerek bu tarafa geldiğini gördüm. Yaklaşınca gözlerinin her yerinin simsiyah olduğunu farkettim. Kapıyı açtı. Arabaya atladı. Gözleri hala simsiyahtı. Bu hali çok korkunçtu. Ona tekrar baktım. Bu sefer normal hâline döndüğünü gördüm. Tek kelime edecek halim yoktu ağlamaktan. Camdan dışarı baktım. Aklıma ailemle geçirdiğim güzel zamanlar gelmişti. Ne kadar da mutluyduk. Efe yanağımı silince ağladığımı farkettim. Efe bana peçete uzatıp yola devam etti. Nereye gittiğimi bilmiyordum. Ne yapacağımı da. Ama tek birsey biliyordum o da Morgana denen o pisliğe bu yaptıklarının hesabını soracağımdı. Telefonumu elime alıp Model- kehanet (Şarkı medyada)şarkısını açıp yolu izlemeye başladım. Yola bakarken üzerime üzerime gelen uykuya direnmeyip uykuya daldım.
Biraz ipucu vermekten zarar gelmez değil mi . Ileriki bölümlerde Ada' nın neler yapabileceğini öğreneceğiz. Ve tabi birde Morgana var.
Okuyan herkese teşekkür ederim. Oy vermeyi unutmayın. Öpüldünüz :) :)
