Gözlerimi Efe'nin beni dürtmesiyle açtım. Nerde olduğuma dair en ufak bir fikrim yoktu. Arabadan inip yanına ilerledim. Etrafıma bakındım. Burasını tarif edecek olursam tam anlamıyla bir çöplüktü. Efe'nin yanına gidip ona
- Acaba gbi çöplükte ne işimiz var?
-Burası bir çöplük değil Ada. Sadecfe sen göremiyorsun. dedi alayla. Ona gülüp
-Hadi yaa! Hani sığınağa gidecektik. Bu çöplükte mi kalacağız?
- Burası sığınak. Burda kalacağız.
-Ciddi olamazsın değil mi ? Şaka yapıyorsun herhalde!
-Gayet ciddiyim. Buna niye şaşırdın? --Bir dakika! Sen gerçekten göremiyorsun.
-Ne görmem gerekiyor ki ? Sadece çöp var burda.
-Bekle.dedi arkama geçerken.
-Ne dersem onu yap. Tamam mı?
-Tamam. Dedim çok geçmeden
-Gözlerini kapat. Ve içinden yaşadığın o acıyı,sıkıntıları , anneni, babanı düşün. Morganayı düşünmeyi ihmal etme. Sana aç dediğimde gözlerini aç.
dediklerinin hepsini yaptım. Annemi, babamı, Morgana'yı. Içimde bir acı vardı. Büyük bir acı. Babamın yerdeki hali geldi aklıma. Geçirdiğimiz güzel günler.
-Aç simdi.
Efe'nin talimatı ile gözlerimi açtım. Acmamla karşımda bir malikanenin ortaya çıkması bir oldu. Ağzım açık Efe'ye baktım. Ona doğru döndüğümde aramızda ne kadar az bir mesafe olduğunu farkettim. Ister istemez beni öptüğü aklıma geldi. Suratımda bir gülümseme oluştu. Elleri hala belimdeydi. Bana bakıp
-Işte malikane bu dedi. Ellerini çekip bavulumu aldı ve malikaneye ilerledi. Peşinden gittim. Içeriye girdiğimizde buranın ne kadar da güzel olduğunu farkettim. Şaşkınlıkla malikaneyi inceliyordum. Birkaç kişi bizi karşıladı. Herşey iyi giderken başımda şiddetli bir ağrı hissettim. Yere düşerken birinin bana seslendiğini duyuyordum. Ama sesi gayet bulanık geliyordu. Hatırladığım son şey bu ve hissettiğim büyük acı.
Bu bölümü kısa yazdım. Malum sınavlar başladı. En kısa zamanda telafi edeceğimden emin olabilirsiniz. Oy vermeyi unutmayın :) Öpüldünüz....
