Chapter 12

2 1 0
                                    


Jas' PoV

Everything that happened was really fast. Once upon a time, I met my Prince. The next day we get to know each other, spending every minute together. The other day he said he loves me. The following days were great. My birthday came, and everything changed.

Everything.

No messages.

No calls.

No Kurt at all.

Simula nong umuwi siya nong gabi ng birthday ko ay wala na akong balita sa kaniya. Kahit sila kuya ay walang alam kung ano'ng nangyare.

Maayos naman lahat. Pag ka galing namin sa pavilion non ay bumalik kami sa White House. Their not-so-surprise birthday party went well. May mga pa games sa pool pati sa tabing dagat. Sinayaw pa ako nila Dad, Tito Sam, Kuya Kai, Kuya Max, Chris and of course ni Kurt.

Masaya kaming lahat hanggang gumabi. Mag o-overnight na sana si Kurt kung hindi lang tumawag ang kanyang ate na may emergency daw. It's almost midnight nong umalis siya.

And now, mag dadalawang linggo ko na siyang hindi nakikita, kahit text mula sa kanya ay wala akong natatanggap.

Nong unang mga araw ay akala ko'y busy lang siya sa kompanya nila, ngunit nong dumating na ang ika-lima, ika-sampung araw ay mejo naghinala na akong may mali. Hanggang sa ngayon...

Ngayong may dumating na isang sobre.



Isang sobre na nakapag pabago ng lahat.


Max's PoV

Jasmine's been down this past few days.

Masyado siyang tahimik. Palaging nakatulala kung saan. Walang gana kumain kahit nuggets pa ang ihain.

At isa lang ang nakikita kong dahilan.

Si Kurt.

Kahit sa aming magkakaibigan ay hindi ito nagpaparamdam. Naglaho nalang siya bigla na parang bula pag katapos ng birthday ni Jasmine.

We've been trying to reach him for a week now. Pero wala.

Kahit si Ate Ysa na older sister ni Kurt ay hindi rin sumasagot.

This is bullsh*t! Where are you Kurt!


Nagusot ko na ang mga papeles sa table ko sa sobrang inis. Nandito ako sa SC Office dahil pinatawag ako ni DM para sa mga importanteng bagay.

Kahit ayaw kong iwanan si Jasmine ay hindi maaari. Kaya kahit busy ako sa mga paperworks, paminsan minsan ko pading dinadial ang numero ni Kurt. Nagbabakasakaling sumagot ito.

Tatawagan ko na sana muli si Kurt ng may tumawag.

Si Chris.

I put my wireless earpods and answered the call while still scanning the documents in my table.

"Hello?"

["Bro, nakita mo na ba?"]

Kumunot ang noo ko. "Nakita ang alin?"

Ano na namang pinagsasabi nitong ulupong na ito.

["Si Kurt!"]

Huh? "Anong si Kurt? Did you saw him?"

["No. No. Hindi ko siya nakita."]

Aish! Nantitrip na naman siguro! Pero sa tono ng pananalita niya, seryoso ito.

Mr. Destiny's Playing His NameTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon