Me & My 7 Brothers | COMPLETED✔️

Chapter 11

THANK YOU SO MUCH! KAMSAHAMNIDA! GOMAWO! MARAMING SALAMAT SA LIBO-LIBONG READS! THANK YOU SO MUCH!~ YOUR MAKING ME SO HAPPY! PASENSYA NA KAHIT ILANG BUWAN ANG UMABOT BAGO AKO NAKAKA-PAG UD! WAAAHHHHHH! MQRQMING SALAMQT TALAGA! >3<

I HOPE YOU KEEP AND STILL READING THIS AND LIKING MY STORY! WAAHH! IN THE NAME OF BTS, SARANGHAEYO YEROBUN!!!! <3 JINJA GOMAWO! ❤

♥♥♥♥

JUNGKOOK:

Namulat ko agad ang mata ko at napabalikwas sa pagkakahiga. It's just a nightmare, a scary nightmare. I calm myself a bit and glance at the alarm clock beside me. 2:58 na pala.

Sabi ni Mommy, everytime kami magkakaroon ng nightmares ay dapat sabay kaming matulog. Dih ko muna yun ginawa dahil ayokong magising lang sila dahil sa bangungot ko. It was really nice though sleeping together with your siblings. I found it cute.

Yung nasa panaginip ko, I was in an old building. Walang ilaw, walang gamit at walang tao. Puro mga makakapal na usok at napakadilim na sulok ng building. Naglalakad lang daw ako ng may nakita akong nakahandusay na tao, paa niya lang yung nakikita at yung pang-itaas niyang katawan ay hindi nakikita dahil sa pader na humaharang. Nakahandusay yung taong duguan na nasa taas niya. I was curious kaya sinilip ko. What I saw made me pale and fear.

A bloody man-with half of his neck flesh is shown-was eaten by a monster. An evil monster that tearing his heart and other internal organs. Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko, I looked at the helpless guy na kinakain ng halimaw na nakapa-ibabaw sakanya. I sobbed was escaped from my mouth, na naagaw ko ang atensyon ng halimaw na ngayon ay nakatingin sakin.

I stepped back, natatakot akong ako ang isusunod niya. I was about to turned around and run from my life pero tumayo siya at tinignan ako like he's going to attact my if I moved. Puno ng dugo ang kanyang katawan, bibig, leeg at kamay. I stepped backwards ng may naapakan akong kahoy, and that's the time na sinugod niya ako. And then, doon na ako nagising.

That was terrible nightmare. Alam ko naman na hindi yun nag-eexist pero-ikaw ba na nasa position ko na tinitignan ka ng demonyo at gagawin kang hapunan. Nakaka-takot yun.

Humiga ako at telling myself to go back to sleep pero di na ako makatulog kaya bumangon ako at napagpasyahan bumaba.

Bumangon ako at pumasok sa banyo. I looked myself at the mirror. Okay naman ako ah, pero my brown hair is tousled, nanghilamos ako at umihi muna.

Lumabas ako at bumaba. Nakapatay yung main lights, mga nasa wall side lamp lang naka open yung light. Pumasok ako sa kusina at uminom ng tubig.

Nung uniinom ako ng tubig eh may nakita ako. Gumalaw kasi yung upuan eh, yung upuan na nasa living room, tanaw kasi dito sa bandang ref yung living room eh.

Binaba ko naman yung baso at nilapag ko sa mesa. Lumapit ako doon sa upuan na gumalaw, pag kalapit ko eh wala namang tao. Baka guni-guni ko lang ata kaya pumasok ulit ako sa kusina at kumuha ng potato chips.

Hawak-hawak ko yung tray na may 2 potato chips at 1 basong gatas. I was about to on the staircase ng may narinig na naman ako.

I was about to place the tray pero parang kinikilabutan ako. Ewan ko nga kung bakit eh pero yung mata ko eh sa living room, di ko tanaw dahil may pader na nakaharang pero nakatingin parin ako.

I stop for a moment then inisip kung anong posible ang nandon. The sound of pulling chair I can hear. It's creepy though but I don't have time to be a coward right now.

"Wala lang yan." Sinabi ko sa sarili ko to encourage myself to be brave.

I walk through at nagulat ako dahil naabutan ko na hinihila yung upuan paunta sa kusina kung saan naroon ako kanina. Hindi ito multo pero posible din, pwede din itong magnanakaw pero imposible naman dahil may CCTV at mag-aalarm yun kung may lumagpas man na wala sa radar.