Kerem Zeynep Güneşi Beklerken

Güzel bir gün .. Mü?

Ilk
Hikayemi yazdım biraz karmaşık oldu umarım ayrıntılar hoşunuza gitmiştir eklememi istediğiniz veya eleştirmek istediğiniz bir yer varsa yorum yapabilirsiniz ,buna çok sevinirim :)

Kerem
Gece bir türlü geçmek bilmedi ,her an uyandım, ayrı ayrı kabuslar gördüm,Abi'm sanki dün gece sırf benimle uğraştı.bütün o kabusların arasında bir rüya vardı.Yarım yamalak hatırladığım için gerçekten gördüm mü onu bile bilmiyorum.ama rüyada zeynep vardı ve ben.zeynep elimi tutmuştu ama barış onu götürdü .nasıl bir mantık bu? bilinçaltım barıştan mı korkuyor? Zeynep'i niye kıskandım? Bu böyle olmayacak o kızı aklımdan çıkarıcam.ukala şey, onu kim sever ki!

Zeynep uyandığı gibi hazırlandı hiç mızıkçılık etmemişti yine,ama bugünkü nedeni Keremdi ,evet o şımarık çocuk ,onun için hemen çıktı evden, eline bol kaşarlı nefis tost ve bir kutu süt aldı .okula geldiğinde herkes bir yere toplanmıştı cihan hoca dedikleri beden öğretmeni bir duyuru yapıyordu.zeynep izliyordu sadece, biliyordu ki koşu konusunda durmamalıydı ama en azından birkaç hafta okula alışmak için onu es geçecekti.
Arkadan bir el geldi ve ona dokundu
Zeynep irkildi ve bir hışımla döndü kim böyle tedirgin etmişti onu? hem arkasındaki kişi ürpertmişti onu, bu his garip bir şekilde hoşuna gitmişti .
Keremdi gelen Zeynep istemeden yüzünü buruşturdu, dünkü çocuğu bekliyordu ama nerdee
kerem konuşmaya başladı ilk.
"Günaydın zeynep bugün çok güzel olucak bunu aklından çıkarma"
diyip ,gerçekten çok sinsi ve şeytani bir gülüş attı ,aslında o gülüş bile şeker gelmişti Zeynep'e , hoş çocuktu sonuçta ne yapsa yakışıyor.
Bir kız Zeynep'e yaklaşıyordu ,sınıfındaki bir kız.çok sinsi bakıyordu ,nedenini anlamamıştı ama kız elini uzatmadan direk ,
"Ben melis bak daha ikinci günün ,Keremden uzak durucaksın anlıyor musun beni?" dedi Zeynep şaşkınlıkla bakıyordu, konuşabiliyordu ama susmak istedi, ne sanıyordu ki kendini bu?
"Ben de Zeynep bu arada merak etme zaten iyi bir başlangıç da yapmadık!" diyip gitti ordan. içeriye girdiğinde yağmuru gördü ,yanında keremin arkadaşı vardı ,dün yağmur adını söylemişti adı Candı. yanlarına doğru yürüdü can "aa merhaba yeni kız adın zeynep dimi ?"dedi gülümsemesi çok içtendi ama korkuluydu.zeynep hemen nedenini anladı .tabii ki kerem .herkesi bu kadar korkutmasının nedeni neydi zeynep bunu öğrenmek istiyordu.canla konuştular ve sınıfa gitti. kapıyı açtığında içeride melis vardı ve yanında o çocuk .Zeynep ilk umutla baktı gözleri parlamıştı ama sonra durumu gördü.Çocuk kolunu melisin omzuna atmış onu teselli ediyordu.Melis Zeynep'e bağırmaya başladı.
"Çık dışarı çıksana napıyorsun sen burda git burdan!"
Zeynep kekelemeye başladı
"B ben Sırama o oturmaya geldim şey r rahatsız olursanız ıı şey çıkiyim bb ben ya"
Diyip kimsenin bir şey dememesini umarak kendimi dışarıya attım. bir saniye sonra da buna pişman oldum,kerem hayvan gibi üzerime çıkmıştı "hey napıyorsun be!" diye bana bağırdı ama ikimiz de onun hatası olduğumu biliyorduk.
"önüne dikkat et kas yığını!" dedim .kızdırmıştı beni hem suçlu hem güçlü .koridordaki bütün herkes bir anda kayboldu .Kerem bir yumruğunu dolap kapaklarından birine indirdi, gözleri sinirli olmadığını gösteriyordu ama yaptığı bu saçmalık da neydi böyle?

kerem

Aptal zeynep hem bana çarpıyor hem de ben suçluyum gibi pis pis bakıyor.aslında böyle bakarken çok güzel gözüküyor. ne diyorum ben? barışı bulmam gerektiği için hızlıydım o kadar . şimdi de dolabı yumrukladığım için yemem ben bunu bakışı atıyor konuşmaya başlamalıyım yoksa olay aptallığımla son bulucak .
"Barışı arıyorum ne böyle önüme çıkıyorsun biraz dikkat et be!"
Zeynep şaşırdı
"Barış kim ve sen biraz dikkat et üstüme çıkan sensin . her yeri de yumruklama yazık sonra elin kırılır canım" diyip imalı bir bakış attı.
Suratım öyle garip olmalıydı ki
"Kime konuşuyorum ya koskoca kerem sayer kimse ona bulaşamaz sonuçta" dedi
Hala bakıyordum ama kızmıştım
"Seni ilgilendirmez git işine!"
Zeynep gitti kerem garip bir duygu yaşıyordu üzüntü?
Çok uzun zamandır hissetmemişti bunu
Barış beni niye çağırdı biliyordum, yine melis için ,sanki kıza bir şey yaptım. hep ağlıyor barış nasıl onu seviyor anlamıyorum. sınıfın kapısını açtım ve içeri daldım ordaydılar.
" Vay vay vay siz işi baya ilerletmişsiniz yoksa çıkmaya mı başladınız?" dedim gülerek
Barış da güldü ama melise belli etmedi
Kerem hiç şaşırmamıştı aslında melis yine ağlıyordu barış da teselli ediyordu.
Barış: "Gel abi bir konuş melisle seni çağırmamı istemişti de."
Melis: "yok yani of şu zeynep."
kerem:"ne zeynep yeni gelen mi"
Melis ne demeye çalışıyordu ve nolmuştu içime bir merak doldu öğrenmek istiyordum ama anlatacak durumda değildi ağlıyordu hem zamanki gibi kolundan tuttum. sert davranmalıydım ki ağlaması kesilsin, ayrıca zaten bıkmıştım aşırı sulugöz, eğer barış sevmese gözümü bile kırpmadan bir çözüm bulurdum ama kardeşim dediğim çocuk yüzünden yapamıyorum. lavaboya geldik
İçeri gir diye zorladım , çok masum ca tamam diyiverdi, napmaya çalışıyordu anlamadım, lavabodan çıktı ağlaması durmuştu ama hala gözleri çok kötüydü ,
"noluyor söyle" dedim.
Uzunca baktı bana duygularımı anlamaya çalışıyordu bilerek duygusuz baktım anlamasın diye çünkü zeyneple ilgili ne olduğunu çok merak ediyordum.
Bir anda kollarını bana uzattı ve sarıldı. sadece bir saniyeliğine anlamadığım için kaldım öyle ama direk ittirdim.
"Melis napıyorsun soru sordum bu ne şimdi!"
Ben ben özür dilerim kötü hissediyorum ve sarılmak istedim ben özü-"
"Tamam yürü barışa sarılırsın anlat nolduğunu "dedim çok sert bir şekilde
Korkmuş olmalıydı ki bir an tereddüt etti.ama melis bu hemen döküldü.
"Okulun kapısında tanışmak için yanına gittim bana iğrenç şeyler söyledi ve yanağıma vurdu!"
"Niye yaptı bunu?" şaşırmıştım inanmalı mıydım melisin pek yalan söylediğini söyleyemem hiç yalanını görmedim ya bu yalan olamaz mıydı? inanmak istemedim bu yüzden zeyneple konuşucaktım.
Melis anlatıyordu ama dinlemedim sınıfa geldiğimizde içeriye girmeden barış gel dedim melise de sırayı gösterdim oturdu.
"Melisin anlattıkları doğru mu?"
Bilmiyorum görmedim ama umarım değildir"
"Tamam öğrenicem" dediğimde zil çaldı sınıflara gittik.

Sonunda okul bitti diye seviniyordu bugün barışın o çocuk olduğunu öğrendi ama hiçbir yerde göremedi hAyalkırıklığı vardı üzerinde Zeynep'in . tam kapıdan çıktı ki keremi gördü kerem ona bakıyordu sanki bir şeyleri anlamak istermiş gibi
Zeynep sahte bir gülücük attı yürümeye devam etti.
Arkasından biri sesleniyordu inanamadı.
Barıştı seslenen.
Zeynep arkasını döndü ve göz göze geldiler.
Barış durdu çok kızgın ama sakindi
Yakından çok daha tatlıydı ama kötü bakıyordu
Kerem kesin bir şeyler dedi bir yere götürücek diye düşünürken konuşmaya başladı.
"Zeynep dimi?"

"E-evet nolmuştu?"
"Bak melis için buradayım ondan uzak dur"
bir anda nolduğunu anlayamadan kerem geldi
kerem: "noldu kardeşim ?"
Barış "hiç konuşuyorduk
Zeynep "kerem ıı şey bir saniye konuşabilir miyiz" kerem de barış da aşırı şaşkındı ben de öyle olmalıydın hem üzgün hem de kızgın diye düşündü zeynep
"Kerem noluyor biliyor musun?"
"Ne yani bana mı soruyorsun
sabah yaptıklarından sonra?"
Yine aynı tavır kızgın gibi gözüküyordu ama gözleri yalan olduğunu söylüyordu.
"Ben sabah naptım?"
"Melisle kavga etmişsin bak bu okulda bir düzen vardır bunu bozarsan biz de seni bozarız Zeynep"
Şaşkındı zeynep keremin dediğini de anlamadı
"Ben melisle kavga etmedim bana bir şey diyip gitti"
"Ne dedi?"
"Seni ilgilendirmez kerem tanıştık o kadar kavga da etmedik"
Bak eğer yalansa ilk gün dediklerimi unutma!"
"Tabi canım tabii ben gidiyorum"
"Tamam git"

Kerem

Zeynep yalan söylemiyor gibiydi ama melis de yalan söylemez
Zeynep'e güvenmek istiyorum nedenini bilmediğim bir şekilde melisin sadece bir oyun oynadığını düşünüyorum
"Barış zeynep bir şey yapmadı"
"Ne nerden biliyorsun nasıl"
"Yalan söylmedeğini biliyorum bir şey yapmamış olum işte bulaşma kıza"
"Kerem bunları sen mi söylüyorsun"
"Melis yalan söylüyor!"
"Saçmalama"

Al işte geldi o da şimdi ne dicek acaba bana bakıyor beklentili ama hala barışa bakmadı ben de barışa bakıyorum kafasını çevirmesi için. onu hiç takmadan benimle konuşmaya çalıştı ben de barış anlatır gidiyorum diyip kaçtım, arabaya bindim.

Kerem tam kontağı açtı ki can cama yapıştı yanında yağmur vardı.Kerem bu çifti seviyordu daha hala çıkmıyorlardı ama tatlılardı. bir şey diyemiyordu onlara.
Can:yağmurla bugün bir yerlere gidelim dedik gelsene sen de.
Kerem: bakarız ya.
Yağmur:kerem bir tek üçümüz olmayız başkalarını da çağırırız sorun değil.
Bir an aklından zeynep geçti onu çağırabilirlerdi ama söylememeliydi gerek yok ya demekle yetindi.
Can "peki yedide istinye sahilinde ol buluşup gideriz bir yerlere"
Yağmur: "görüşürüüz"

Zeynep eve girdiğinde yağmur aradı telefonunu vermekle doğru mu yaptı bilmiyordu çünkü mesaj atıp duruyordu , arıyordu.Zeynep yalnızlığa alışkındı.

Zeynep selam bugün yedide İstinye sahiline gelmek ister misin yemeği birlikte yeriz can da var dedi.Kerem konusunda kesin bilgileri olmadığı için söylemediler.
Zeynep başta gitmek istemedi ama arkadas edinmek zorundaydı nedenini bilmediği boşluğu doldurmak için.
"Olur gelirim tabii"
"Görüşürüz canım"
Günü pek güzel geçmemişti ama barış konusunda fikirleri değişmişti sevmemişti onu melis yüzünden dedikleri..
kerem ise hala aklını kurcalıyordu ne kadar zorba olsada onun kişiliğini merak ediyordu gerçek Keremi öğrenmek için elinden geleni yapacaktı. Kerem tarafında ise güzel bir gündü zeyneple olduğu dakikalar boyunca...