Cennette İnecek Var!

Cennette İnecek Var~3. bölüm

Sadece sabredip, dua edebiliyorum. Bunlardan başka neyimiz vardı ki zaten. Herşeyi geride bırakıp yeni bir hayat kurmak bende çok istiyorum, ama olmuyor işte. Sürekli önüme çıkan engellerle savaşmaktan başka birşey yapamıyordum.

Geceleri içip içip kapıma dayanan kocam yüzünden olmuyordu. 4,5 ay önce.. Kavga ettiğimiz gece evden çıkıp, içmeye gitmişti. O geceden beri alkolün müptelası oldu. İlk şikayete gittiğim zaman uzaklaştırma cezası aldı. Bu yüzden de gündüz değil, geceleri, herkes uyurken kapıma dayanıyordu.

Her ne kadar şikayette bulunsamda, 2 gece içeri alıp bırakıyorlardı. Bende artık şikayete gitmeyi bırakmıştım. Sadece sabredip onun için dua ediyorum, elimden gelen bu kadardı.

Yine öyle bir geceye yaklaşıyorduk. Bir saate kapımı yumruklamaya başlar.

Yatak odamdan çıkıp banyoya girdim. Gerekli olan duaları okuyarak abdestimi aldım. Daha sonra kurulanıp tekrar yatak odama döndüm. Seccademi yere serip yatsı namazımı kıldım. Namazımı bitirince, duamı edip ve tesbihimi çekip seccademi toparladım.

Merdivenlere yönelip aşağı, mutfağa indim. Kendime bir çırpıda meyve tabağı hazırlayıp salona geçtim. Sehpanın üzerinde duran kitabım 'beni oku!' diye bağırıyordu resmen. Alıp elime okumaya başladım. Ne ara tabağımdakiler bitti, ne ara kapı tıklatılmaya başlandı anlayamadım. Ama bu sadece bir kapı tıklamasıydı. Kocam olacak o Berat ev inleyene kadar kapıya vururdu. Kapının yanında durdum.

"Kim o?"

"Benim Defne, Berat. Seninle çok önemli bir konu konuşmam gerekiyor. Lütfen aç kapıyı." Sesi sarhoşmuş gibi gelmiyordu. Kafamıza taş yağacak herhalde. Ne oldu ki? Sesi çok acıklı geliyordu. Bilmiyorum, bir yanım aç diyordu; bir yanım açma. Ya içeriye girmek için bir oyun oynuyorsa? Bu aklıma gelmedi değil. Olabilir de, herşey beklenir ondan. Evet, evet açmayacağım. Kilitleyip kapıya yaslandım. Açmayacağımı anladığında orda konuşmaya başladı.

"Evet, sarhoş değilim, çünkü artık böyle olmamalı. Sana çok çektirdim, biliyorum ama beni affedersen yeni bir hayata başlayabiliriz. Eski günlerdeki gibi.. Tedavi olacağım ve alkolü bırakacağım inşAllah. Ama senin desteğin olmadan bunu yapamam Defne. Hâlâ sana deli gibi aşık olduğumu biliyorsun. Eminim ki sen de aynı duyguları yaşıyorsun. Lütfen beni affet karıcığım. Değişeceğim, lütfen buna inan ve bu kapıyı açarak bana bir şans ver." Ne ara ağlamaya başlamıştım bilmiyorum. Ama söylediklerinde haklıydı. Her ne kadar içip içip kapıma dayandıysa da onu hâlâ seviyordum. Bu böyle kalacaktı. Sanırım onu affetmeliydim. Herkes bir şansı hakederdi değil mi?

Kapının kilidini yavaşça çevirdim. Umarım yine hayatımı mahvedecek bir hata yapmıyorumdur. Kapıyı yine yavaş bir şekilde araladım. Yüzüne baktığım da gülümsüyordu. Ama bu gerçekten çok.. minnettar bir gülümsemeydi. Kapıyı tamamen açarak "İçeri geç." dedim. Salona geçip oturdu. Bir süre öylece konuşmadan durduk. Bu süre içerisinde yüzünü inceledim. Uzun zamandır onu böyle toparlanmış bir şekilde görmemiştim. Umarım tedavi işe yararda o illetten kurtulur.

"Teşekkür ederim." dedi gülümseyerek.

"Ne için?"

"Sana onca acı çektirdiğim halde, yine de beni affettiğin için, bana inanıp, güvendiğin için."

Bunları duymak gerçekten çok şaşırtıcı ama bir o kadar da güzeldi.

"Herkes ikinci bir şansı hakeder." dedim hafif gülümseyerek. Biranda oturduğu koltuktan kalkıp, benim oturduğum koltuğa geçti bana sarıldı. Başta afalladım, ama o benim kocam sonuçta diyerek bende ona sarıldım. Özlemiştim. Çok fazla özlemiştim.

Kafama takılan asıl şey eskisi gibi olabilecekmiydik? Ama bizim isteğimizle ve Allah'ın izniyle düzeltebilirdik değil mi?

"Aç mısın?" diye sordum tüm içtenliğimle.

"Aç değilim ama senin yemeklerini özledim." deyince biraz utandım. Utandığımı anlamış olucak ki "Bir sıcak çorbanı alırım." dedi. "Hemen hazırlıyorum." deyip mutfağa gittim.

Çorbayı karıştırırken, Berat bitirdiğim meyve tabağını getirdi. İçindeki çöpleri çöpe boşaltıp tabağı yıkadı ve bulaşıklığa bıraktı. Bunu yaptığı süreç içinde onu izledim. Yaptığı işi özenle yapıyordu.

"Sen otur masaya, çorbayı koyup geliyorum." dedim çorbayı tabağa dökerken. Tabağı bir tepsinin içine koyup kaşık aldım ve onuda çorbanın içine bıraktım. Tepsiyi elime alıp dikkatli bir şekilde masaya doğru ilerledim. Berat'ın önüne bırakıp karşısına oturdum.

"Tedavi olmaya nasıl karar verdin?"

"Ayık olduğum zamanlar uzun uzun düşündüm. Allah'ın yasakladığı bir illeti kullanıyordum ve müslümanım diye geçiniyordum. Bunu ne zamana kadar ilerletebilirim ki bu şekilde? Ne kadar mantıklı? Böyle düşünürken tedavi olup bırakmaya karar verdim. Ama bunu senin desteğin olmadan yapamazdım Defne. Gerçekten yapamazdım." dedi elini elimin üstüne koyarak. Bende diğer elimi onun elinin üzerine koyarak,

"Bunu başaracağına ben inanıyorum. Sana çok dua ettim. Umarım düzelirsin diye. Rabbim duydu sesimi. Onun izniyle bırakacaksın şu illeti." dedim gülümseyerek.

"Seni seviyorum, Defne. Sen Rabbim'in bana verdiği en güzel şeysin." deyip elimin üstünü öptü. O an o kadar duygulandım ki. Gözümden bir yaş süzüldü. Hayır, hayır üzgün değildim. Bu tamamen mutluluktandı.

"Bende seni seviyorum. Her şeye rağmen." dedim, ve bunu dememle hüngür hüngür ağlamaya başladım. Kalkıp yanıma geldi ve sıkıca sarıldı. O kadar sahipleniciydi ki.. Ben de ona sımsıkı sarıldım. Sanki hiç bırakmayacakmışçasına...

Ayrıldığımız da hemen "Tedavi ne zaman başlayacak?" diye soruverdim.

"Yarın bir buçukta ilk terapi var. Benimle gelir misin?"

"Tabiki de gelirim, yanında olacağım."

Bir şey demeden sadece gülümsedi. Gülümsemekte mastır yapmaya doğru ilerliyoruz gerçekten.

"Hadi yatalım artık, saat çok geç oldu."dedim ayağa kalkıp. Oda peşimden geldi. Evet yine uzun zamandır ilk defa aynı yatakta yatacaktık.

Yatağa girip yorganı üzerime örttüm. O da diğer tarafa geçip yattı. Yattıktan iki dakika sonra falan benim döndüğüm tarafa dönüp arkadan belime sarılarak uyumaya başladı. Bende elinin üzerine elimi koyarak gözlerimi kapattım.

Sabah ola hayrola.

Tekrardan merhaba! 2. bölümle aynı günde yayınlayacağım demiştim. Neyse, hikayemde şahsıma ait olmamak şartıyla ile eleştirdiğiniz yerleri lütfen yorum yazın, bölümleri beğeniyorsanız vote vermeyi unutmayınız. Hayırlı günler!💞