Let it snow (Compleet)

Let it snow 4

Ik wreef zachtjes in mijn ogen. Ik had voor de eerste keer weer goed geslapen.  Ik keek naast me en wist toen al waarom. Stefan lag nog naast me te slapen met een arm om me heen. Ineens herinnerde ik het me van vanacht. Dat hij plotseling voor de deur stond. Hij maakte me rustig. Maar hij zette mij ook aan het denken. Nu denk ik na over alles waar ik eigenlijk nog nooit overna gedacht had. Ik had altijd zoiets van, het komt wel goed en anders zie ik het dan wel. Ik was volwassener geworden. Ik hoorde de brievenbus klepperen. De postbode. Normaal kreeg ik nooit post. Zelfs geen kerstkaart.  Ik dacht aan Alyshia en Romeo. Die gisteren voor de deur stonden. Hopelijk waren ze niet boos op me. Ik keek naar Stefan. Zijn haar zat warrig en hij lag boven op de dekens. Ook had hij zijn spijkerbroek met zijn sweater nog aan. Zachtjes streelde ik zijn haar. Ik stond op om naar de brievenbus te lopen. Er lag een gouden langwerpige envelop. Ik raapte hem op en bekeek hem aandachtig. Ik scheurde hem open. Een kaart met een engel voorop kwam tevoorschijn.  Nu wist ik het weer. Hij was van mijn ouders. Ik deed de kaart open. Beste  ..... Nou ja zeg! Ze schrijft niet eens mijn naam. Verontwaardigd las ik verder. Hierbij nodigen we jou uit om bij ons kerstdiner aan te schuiven. Op 25 december vanaf 17.30 Vriendelijke groeten, Marieke en Gabriel Schoenmaker. Ik wilde de envelop weggooien toen er een klein roze briefje uitviel. Ik raapte het op en er stond mijn naam op. Lieve Axelle, Je hebt de uitnodiging al gelezen denk ik. Wij hopen dat je wilt komen. Trek wat moois aan en tot dan. Liefs je ouders. Ik was boos. Hoe durven ze zo te praten! Twee handen leunden op mijn schouder. Verschrikt draaide ik me om. Stefan stond er. Zonder sweater en zonder t-shirt.  Ik probeerde niet naar zijn buik te kijken. Hij keek verbaasd naar de kaart. Eigenlijk hadden we veel geheimen voor elkaar. Wat wisten we nou eigenlijk van elkaar? Niets. Precies gewoon helemaal niets. Maar Stefan griste de uitnodiging uit mijn hand. Ik wilde het terug pakken maar hij draaide zich om. Bij de eerste regel keek hij me apart aan. Volgens mij moest ik heel wat dingen gaan uitleggen. Zuchtend duwde ik Stefan richting de bank. Hij plofte bedachtzaam neer en ik begon te vertellen.

Vroeger had ik wel een goede band met mijn ouders. Ze hadden altijd tijd voor me en hielden waanzinnig van Kerst. We waren gelukkig als gezin samen en dat deed ons drieeen erg goed. Todat mijn moeder zwanger werd. Ik kreeg een zusje. Alleen toen zij geboren werd was ze ernstig ziek. Elke dag gingen we op en neer naar het ziekenhuis. Mijn moeder moest blijven voor controle. Mijn vader fluisterde dat het allemaal wel goed kwam. En dat ik binnekort met haar kon spelen. Maar dat gebeurde niet. Ik zag Stefan's gezicht betrekken. 'Nee ze is niet overleden' fluister ik. Ze heeft het net gehaald. Alleen ze had zoveel verzorging nodig. Mijn ouders zagen me langzaam niet meer staan. Mijn zusje vroeg te veel aandacht en als ik met haar wilde spelen was het nooit goed. Mijn zusje is nu 10 en ik heb tot de dag van vandaag niks meer van mijn ouders gehoord. Ze hebben me zo klein gekregen dat ik op mijn 16e op mezelf wilde gaan wonen. Ik moest weg uit het huis. Maar nu moet ik weer komen. Om voor mijn zusje te zorgen. Ik slikte. Ik praatte niet graag over mijn zusje. Het was te moeilijk. Stefan wreef zachtjes over mijn rug. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en wachtte af. Wat Stefan zou gaan zeggen. We keken samen naar buiten. Het was opgehouden met waaien en grote sneeuwvlokken dwarrelde naar beneden. Maar Stefan zei niks. Hij dacht diep na. 'Hoe oud ben je nu?' Ik keek hem verbaasd aan. '18' fluisterde ik. Stefan stond op. 'Kom we gaan iets leuks doen zodat je even je gedachtes vergeet' riep hij. Ik glimlachte en hij rende naar mijn kamer terwijl ik op zijn rug zat. 'Wat wil je gaan doen vandaag?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. 'Hier verderop is een kerstmarkt, zullen we daarheen gaan?'. Ik knikte en schoot vlug in mijn spijkerbroek. Stefan ging vlug even andere kleding aandoen. Nog steeds was ik verbaasd van vanacht. 

Sloffend liepen we tussen de kraampjes door. Stefan had mijn hand gepakt en nu liepen we hier. Tussen de mensen door. Ineens trok Stefan me mee naar een kraampje op de hoek van de straat. Een lucht van gluhwein kwam mijn neus binnen. Ik trok een vies gezicht. Stefan lachtte. 'Geen gluhwein zo te zien' grapte hij. 'Wat wil je wel drinken? Ik trakteer' roept hij. 'Nee d-' begin ik maar hij onderbreekt me. 'Ik trakteer je'. Ik haal mijn schouders op en zegt dan 'Doe maar chocomel'. Hij glimlacht. Het is alweer gaan sneeuwen. Hopelijk is het dit jaar een witte kerst. Overal hangt kerstverlichting en het is giganisch druk. Stefan komt terug met 2 mokken. 'Axelle' roept iemand. Ik draai mijn hoofd om te zien wie het is. 'Andere kant' lacht die gene. Ik kijk geschrokken om. Romeo staat lachend naast me. Ook Stefan ziet eruit of hij niet meer bijkomt. Ik geef hem een verontwaardigde blik en Romeo rukt de beker met chocomel uit mijn handen. 'Ahh jongens doe niet zo flauw' mompeld Alyshia. Ze komt naast me staan en pakt de beker zuchtend uit Romeo's handen. Ik neem een slok en Stefan kan eindelijk weer een beetje tot adem komen. Of nee laat maar. Hij zet zijn beker neer een geeft Romeo een high five. 'Aww schatje toe nou' roept Romeo. Schatje? Ik kijk verbaasd op. Romeo staat naast Alyshia die hem boos aankijkt. 'Heb ik iets gemist?' roep ik naar hun. Ze reageren niet. Ik kijk weer naar Stefan die hikkend naast me staat. Hij slaat een arm om me heen en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Het liedje van Bianca Ryan schalde door de speakers. 'Why couldn't  it be christmas everyday. Riding around with Santa on his sleigh. Don't you know if you'll good just like you should . You'll heard those jingle bells rings' zingt Stefan zachtjes in mijn oor. Ik zie dat Alyshia al weer lacht en er verderop een bandje kerstmuziek staat te spelen. Ik trek Stefan mee naar een tafeltje en luister aandachtig naar de muziek. Ik stond tegen Stefan aangeleund toen ze even pauze namen. Konden wij maar voor altijd zo blijven staan dacht ik. Dit voelt geweldig. Ik zette mijn mok weg en we liepen verder met Alyshia en Romeo achter ons aangehuppeld. We stopten bij een kraampje met van die natuursteentjes en hangertjes. Nieuwschierig pakte ik een roze steentje in de vorm van een hartje. Stefan zat wat met de man te bespreken. Die zelfde man pakte het hartje uit mijn handen en deed er een koortje aan. Hij gaf het terug en ik hing het om mijn nek. Stefan glimlachte en gaf het geld aan de man die verveeld terugkeek. Hallo het is bijna kerst. Je moet juist vrolijk zien en niet boos dacht ik. Samen liepen we naar de grote kerstboom. Hij draaide me om en kuste me. Op dit moment voelde ik me gelukkiger dan ooit!

HEEEII Bedankt voor het lezen van dit boek xx. Ik wil graag weten wie er op mijn boek stemt enzo :P gewoon leuk om te weten. WIl je alsjeblieft een comment achterlaten xx Liefs Mij