Maybe Meant To Be Apart

Prologue

"Maybe were meant to be apart."

"Meant to be apart"

"To be apart"

"APART"

Paulit ulit ko yang naririnig sa aking naguguluhang isip na labis na nagulantang sa mga katagang lumabas sa kanyang mga labi. Habang nakatitig sya sakin. Makikita mo sa kanyang mga mata ang isang malamig na emosyon.

Yung mga mata nya? Di naman ganun yun dati, eh.

Di na yun ang mga matang nakita ko dati sa kanya.

Yung mga matang hinangaan ko.

Yung mga matang pinahalagahan ko.

Yung matang minahal ko.

Lumuhod ako sa harapan niya at nagmakaawa, habang nauutal utal pa ang boses ko.

"B-baka n-naman pu-pwedeng pagusapan n-natin to?"

"Ano ba Magic? Wala na ngang tayo. Wala nang dapat pagusapan pa. Bakit ba di mo maintindihan?"-sya.

Pagkatapos nyang sabihin yun, tumakbo na sya patungo sa kabilang kalsada.

Napaluhod ako sa sakit.

Ang sakit sakit.

Ang pakiramdam ng maiwan.

Ng iwasan.

At layuan.

Ng hindi man lang alam ang dahilan.

Agad akong sumunod sa kanya. Hanggang sa..

"BEEP BEEP!!"

Kahit hindi ako lumingon, nakita ko naman sa gilid ng mga mata ko ang isang truck na paparating.

Eto na siguro yun.

Pumikit na lang ako para sa natitirang sandali ng aking buhay.

"BEEP BEEP BEEEEEEEEEP!"

And everything went black...

-----------------------------------------------------
A/N:

~~~•~~~
Read at your own risk. I know medyo waley ang prologue at Chapter 1 pero gumaganda naman siya habang tumatagal. So please, wag niyo akong ibash sa hinaharap. Yun lang and,
감사함니다! (09-21-17)

~~~~~~~
EDITED: DECEMBER 2 2017. 5:32 am.