Happy Birthday (Larry Stylinson)

8.

Lieve allemaal,

wow 1K aan reads voor dit boek. Toen ik Wattpad in Juni dit jaar aanmaakte had ik dat nooit gedacht dat ik dat ooit zou bereiken. Ik wil jullie daarvoor bedanken,zonder jullie was dit nooit gebeurt. Ontzettend bedankt! Ik wens jullie fijne feestdagen en een 2014 vol geluk,feest en liefde. xx havogirl

Harry Styles p.o.v.

"Harry en ik moeten jullie wat vertellen" hoorde ik Louis zeggen. Mijn wangen kleurden en mijn ademhaling ging steeds sneller met de seconde. Ik wist wat Louis wou vertellen,we hadden het er immers over gehad vanochtend. Maar dat was vanochtend toen we beide naakt in elkaars armen lagen,ik mijn handen op zijn perfecte billen had,mijn lippen strelend over zijn prachtige kaaklijn gingen en we vooral niet aan straks hoefden te denken. Maar straks is nu geworden,er is nu geen weg terug meer. De cliché sentimentele angst om niet geaccepteerd te worden door drie van je beste vrienden was er niet,ik bedoel kom op nou. We deelden al 3 jaar ons leven met elkaar, die jongens waren practisch mijn leven. En geheel als een schok zou het wel niet aankomen,ik weet nog wat Zayn tegen me zij in de vroege aprildagen van 2011:

"Tis hem hè? "zei Zayn nonchalant tegen een muurtje aanleunend in God weet waar we zijn. Mijn ogen verwijden zich wat,niet precies wetend wat hij bedoeld. Ik bekijk Zayn,met zijn 18 jaar ziet hij er best volwassen uit; kleine rimpeltjes bij de uiteinden van zijn ogen,stoppeltjes op zijn kaaklijn en een mooi afgetraind lichaam kortom een mooie man om te zien. "Tis Lou hè?" hervatte Zayn zijn vragenvuur. Ik was de mogelijkheid om te praten volledig kwijt dus ik knikte mijn 17 jaren jonge hoofd met krullen en beet op mijn lip. "Kwil er niet over praten" kreeg ik er daarna met veel moeite uit. Zayn pakte mijn arm en nam me in zijn armen,ik sloot mijn ogen en ik voelde dat de tranen prikte achter mijn ogen. "Tgaat wel weer over" waren mijn woorden geweest toen ik terug slenterde naar de tourbus. Geloofde Zayn mij: nee, geloofde ik mezelf: voor geen meter.

En hier zaten we dan 2,5 jaar later, het gevoel voor Louis ging niet over en waar heeft het me gebracht? 3  Uur geleden zoenend tegen een keukenkatsje aan op een nummer uit 2009.Ik glimlachte, it was fine by me. Ik voelde hoe Louis steeds zenuwachtiger werd en hij bijna moest huilen van de spanning. Hij draaide zijn hoofd een kwartslag naar links om naar mij te kijken. Ik deed hetzelfde maar dan draaide ik mijn hoofd een kwartslag naar rechts. Hij leunde naar voren en automatisch volgde ik zijn voorbeeld,heel zacht en liefdevol drukte Louis zijn lippen op die van mij. Ik glimlachte in de kus en legde mijn linkerhand in zijn nek om liefkozend met zijn haren te spelen. Na een korte tijd haalde hij zijn lippen van die mij,kustte ze nog kort één keer voordat hij los liet. Hij pakte met zn beide handen bij mijn middel en zette mij op zijn schoot,zijn armen nog steeds om mijn middel.

"Lou en ik houden van elkaar" kwam er krampachtig uit mijn mond. Ik keek verlegen naar de overige drie jongens en observeerde hun gezichtsuitdrukkingen. Er was een moment van stilte en emotieloze gezichtenmaar die werd doorbroken door Niall die grijnzend naar ons toe kwan. Liam en Zayn volgde zijn voorbeeld. Alle drie omarmde ze ons en er ontstond een groepsknuffel "Gefeliciteerd jongens" kwam uit Zayn zijn mond. Louis begon te huilen en ik maakte me los uit de groepsknuffel om vervolgens Louis in mijn armen te nemen. Sussend wreef ik hem over zijn rug en kuste de schelp van zijn oor zachtjes.

We hadden nog een uur of twee zo gezeten, praten over Louis en mij maar ook over de relaties van de andere drie. Er werd gelachen en ik voelde me naast Louis mijn mooie, lieve man gelukkig. Ik merkte op dat de whiskey glazen leeg waren en ik stond op. "Ben zo terug Boo' zei ik tegen Louis en kuste zijn wang zachtjes. Louis kleurde en knikte zachtjes. Het was Niall die me volgde naar de keuken en zijn lijf tegen het aanrecht liet rusten.

Terwijl ik Liam en Zayn hoorde lachen om de bijnaam die ik Louis

gaf keerde ik me om naar Niall. "Je houd echt van hem hè?" zei Niall glimlachend. Mijn lippen vormden zwak een glimlach en het schaamrood stond op mijn kaken. "Ja" antwoorde ik kort. "Hebben jullie al?...." begon Niall zijn vraag. Ik begreep meteen al wat hij bedoelde en ik keek beschaamd naar de grond. "Nee,ik wil wachten. Het moet speciaal en liefdevol zijn. Hij verdient het allerbeste en ik wil hem tot niets dwingen" zei ik zachtjes. Niall glimlachte kort. "Ooit kinderen?" vroeg Niall grijnzend. Ik kleurde maar knikte daarna mijn hoofd. "Alleen met hem" zei ik zacht maar toch vastberaden.