Hayal Bilyeleri

IV | 17 Ekim 2005

17.10.2005

Neredeyse bir aydır beraberler.

Okula giderken, önümden gidiyorlar... El ele.

Şakalaşıp gülüşüyorlar, öğle yemeğini beraber yiyoruz ama onlar yan yana.

Fazlalıkmışım gibideki, mış'ı attım artık.

Açık ve net.

Fazlalığım.

Buğra'ya ilk kez ne zaman aşık olduğumu düşünüyorum. Benim için dayak yediğinde mi, annesinin yaptığı kurabiyeleri çok seviyorum diye yemeyip bana getirdiğin de mi, düştüğümde sırtına alıp eve kadar götürdüğün de mi?

Ya da bunların hiçbiridir.

Onu ilk gördüğüm de sevmişimdir. Olamaz mı?

Onu ilk kez gördüğüm zamanı hatırlıyorum, Molly. Buradaki evlere yeni taşınıyorduk, anneannem yeni ölmüştü. İlk değerli varlığımı kaybetmiştim. Annemler, sana adını verdiğim Molly adlı köpeğime bakmak için gittiğini söylüyorlardı.

Güzel bir yalan değil mi?

Ölmüş köpeğime bakmak için giden anneannem.

Buğra evinin önüne oturmuş, rengarenk bilyelerle oynuyordu. Daha doğrusu oynayamıyordu desek daha doğru olur. Bir türlü bilyeleri vuramıyordu. Yanına ilk giden ben olmuştum. Hatırlıyorum da onu ilk gördüğümde kocaman gülmek istemiştim. Bu duygu ilerleyen zamanlarda her oyunda iyi olma isteğini getirdi. Her oyunda daha iyi olayım ki, benimle takım olsun. Başka hiç kimseyle değil. Çocukça değil mi? Bana göre değildi.

Sonra Sanem geldi. Sanem'i çok sevdim, beni koruyordu, beni seviyordu, istediğim oyunları oynuyordu, sırlarımı paylaşıyordu. Ama bir terslik olduğunu biliyordum, Buğra geldiği günden itibaren aramıza kimseye sokmadığımız o güzide dostluğumuza onu dahil etmişti bile. Beni de sevdiğini biliyordum ama artık Sanem'i daha çok seviyordu.

Evcilik oyunundaki karısı oydu, doktor olduğunda hastası, öğretmen olduğunda öğrencisi. Hep birebir ilişkisi oydu. Ben mi? Ben, çocukları oluyordum, hastanın annesi ve öğrencinin kardeşi. Hep üçüncü kişi.

O zamanlarda bunun farkındaymışım ama neden, neden lisede farkettim ki? Neden daha önce anlamadım, tabi Sanem'i sevecekti. Beni kim ne yapsın?

Üçüncü kişi olmak çok yorucu.