Hayal Bilyeleri

VII | 27 Aralık 2005

27.12.2005

Neredeyse ilk dönem bitmek üzere, yaklaşık iki ay geçti ve hala durumlar aynı.

Ben ise düşünmek istemediğimden yazmıyorum.

Çok yalnız kaldım.

Sanem ile konuşmadığım ve ayrı ayrı oturduğumuz anlaşılınca çevremde kimse kalmadı. Herkes teneffüslerde onun yanında olmaya, bana bakmamaya ve istenilmeyen olduğumu hissettirmeye çalıştı. Sorun değildi.

Gerçekten.

Kırılmadım ya da üzülmedim. Çünkü ben hep bu durumun farkındaydım. Buruk bir gülümseme ile derslere devam ettim. Arada Sanem'in bana baktığını hissediyorum, kızgın gibi değil ama ne hissettiğini bilmiyorum.

Beni özlüyor olmalı.

Bende öyle hissediyorum çünkü. Sınıftaki hiçbir kız benim yerimi tutamaz, aynı şekilde onun da ama... Ama işte.

Molly, yaptığımdan hala pişman değilim. Yalnız olmakta sorun değil, üzülmüyorum, kalbim duygusuzca hareket ediyor, belki de bu beynimin beni koruma durumudur ama yine de tek bir duygu var. Özlem.

Buğra'yı özledim. Beni gördükçe durup bakıyor ama onun haricinde bir hamlede bulunmuyor, gelip sormasını istediğimi farkettim. Basitçe bana "Nasılsın?" demesini istiyorum. "Yüzükler Efendisi diye bir film çıkmış gidelim mi?" demesini ya da, "Bilyeler hala duruyor mu?" demesini.

Ona ne derdim acaba?

Bilyeler hala duruyor, Buğra.

Sana en son ne zaman oynayalım dediğim zamanı hatırlıyor musun?

Uzun zaman geçmişti oynamayalı. Yanına gelmiştim usulca ama korktuğumu da hatırlıyorum, çünkü o ara sadece Sanem ile evcilik oynuyordun. Siz karı-koca bense çocuk oluyordum. Sadece ikimizin oynadığı bir oyun istiyordum. Evcilikdeki gibi sadece okula giden ve uyuyan biri olmak istemiyordum. Oynayan biri olmak, üçüncü kişi olmamak istiyordum.

"Misket oynayalım mı?" demiştim.

Bana baktığını hatırlıyorum, elinde sevmediğin ama mecburen oynadığın Barbie'nin Ken'i vardı. Önce kararsızca durmuştun, elindekini her an atabilecek bir halin vardı. Ama sonra durdun ve bana baktın. "Olmaz Mine," dedin. "Sanem bilyelerle oynamayı sevmiyor, futbolu da. Artık oynamayalım bunları."

Kalbimin ilk kez kırıldığını hatırlıyorum. Sanırım bu kırıklık hiç geçmedi ve sürekli içimde bir yerlere batıp durdu.

Büyük olasılıkla böyle derdim, Molly.

Ama iki aydır hiç yanıma gelmiyor.

Ona bir tercih yaptırmama gerek kalmadı. Duygularımı hala bilmiyor, büyük olasılıkla hala bir konuda kavga ettiğimizi düşünüyor.

Ama yine de tercihini belli etti.

O, Sanem'i seçti.

Ve bu beni hiç şaşırtmadı.

Bir kez daha.