Αν Μ' Αγαπάς

Κεφάλαιο 16

Δεν γύρισα κατευθείαν στο σπίτι. Πήγα πρωτα απο το σπίτι της Σταυρούλας.
"Τι έπαθες... Γιατί κλαις;" με ρωτάει και μπαίνω στο σπίτι.
Δεν ειπα τίποτα απλα την αγκάλιασα.
Την αγκάλιασα οσο πιο σφιχτά μπορούσα.
"Ζέτα τι έγινε ;Σου έκανε κάτι ο Γιάννης; Τον είδες με αλλη; απάντησε μου τι έγινε;" μου λεει φωναχτά και ανήσυχα.
"Σ αγαπάω... Οτι και να γίνει να ξέρεις οτι σ αγαπάω και οτι είσαι ότι καλύτερο έχω στην ζωή μου" της λεω και φεύγω.
"Ζέτα τι λες.... Τι βλακείες είναι αυτές που λες βραδιάτικα.. Είσαι καλα;" με ρωτάει ενω ερχόταν απο πίσω μου.
"Είμαι καλα... Απλα σκεφτούν διαφορά και ήθελα να σου πω κάποια πράγματα... Αυτό ειναι ολο...., και τώρα παω γιατί οι γονείς μου θα ανησυχούν" της λεω και φεύγω γρήγορα.
Οταν μπήκα στο σπίτι πετάχτηκε μπροστά μου η μαμα με τον μπαμπά μου.
"Ζέτα... Που ησουν τόση ώρα.... Μας ανησύχησες" μου λεει έντονα ο μπαμπάς μου.
"Παω στο δωμάτιο μου... Εχω σχολείο αυριο" λεω και πάω προς το δωμάτιο.
"Ελα εδώ νεαρή δεν έχεις να πας πουθενα" μου λεει και με σταματάει.
"Έτσι και αλλιώς θα φύγω... Και όταν θα φυγω δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα για να με φέρεις πίσω κατάλαβες.. " του λέω έντονα και πάω στο δωμάτιο μου.
Πέφτω στο κρεβάτι μου και αρχίζω να κλαίω.

Το επόμενο πρωί πήγα στο σχολείο χωρίς την Σταυρούλα.
Ήθελα να πάω μόνη μου.
Να περπατήσω.
Να σκεφτώ.
Οταν έφτασα στο σχολείο ειδα τον Γιάννη να φιλιέται με την Στέλλα μια συμμαθήτρια του.
"Ζέτα δεν είναι αυτό που νομίζεις" μου λεει και μπαίνω στο σχολείο χωρίς να πω τίποτα.
Κάτι άλλο που πρέπει να γίνει για να με κανει να νιώσω ακόμα χειρότερα;
"Ζέτα μου... Αγάπη μου... Δεν είναι αυτό που νομίζεις... Βασικά οχι δεν ειμαι απο αυτούς που την χρησιμοποιούν αυτη την φράση αλλα οτι ειδες δεν το ηθελα.. Εκείνη ξεκίνησε" μου λεει και σταματάω .
"Ναι καταλαβαίνω... Ζήσε.... Μείνε μαζί της αν θες.. Δεν με ενοχλεί" του λέω και πάω προς την τάξη μου.
"Όχι δεν θέλω εκείνη εσενα θελω ηταν λάθος αυτο που έγινε" μου λεει.
"Μπορούμε να πάμε καπου μετά το σχολείο να τα πούμε... Οχι εδώ μέσα" του λεω και συμφωνεί.
  Οταν τελείωσε το σχολείο πηγα με τον Γιάννη μια βόλτα να μιλήσουμε .
"Ζετα"λεει αλλα τον σταματάω.
"Γιάννη... Ειπες οτι ηθελες άσε και εμενα να μιλήσω τώρα" λεω και σταματάει.
"Ωραία πες μου" μου λεει.
"Θέλω να χωρίσουμε" του λεω.
Ουτε εγω δεν ξερω τι λέω.
Αυτο πρέπει να γίνει όμως.
"Οχι ρε Ζέτα μην το κάνεις αυτό.. Ηταν λάθος δεν θα ξανα γίνει στο ορκίζομαι" μου λεει και καθόμαστε σε ενα παγκάκι.
"Γιάννη σεβάσου την απόφαση μου" του λέω.
"Οχι ρε Ζέτα... Δεν την σέβομαι ούτε την δέχομαι... Σ αγαπάω" μου λεει και πιάνει το χέρι μου.
"Αν μ αγαπάς θα μένεις μακριά μου" του λέω και φεύγω.
Χωρίς να πω τίποτα αλλο και χωρίς εκείνος να πει κατι αλλο.

--------------------------------------------------

Χέϋ.
Τον χώρισε.
Τι λέτε να έχει συμβεί;
Την πείραξε αυτό του είδε η συνέβει κάτι άλλο;
Θα μάθουμε