Κεφάλαιο 20

4.1K 267 6
                                    

"Ζέτα σε ρωτησα που είσαι" μου ξανα λεει ο Γιώργος.
Γαμώτο.
Τώρα βρήκε και αυτή να έρθει.
"Στο νοσοκομείο που δουλεύει ο μπαμπάς" του λέω.
"Γιατί;" με ρωτάει.
"Υπάρχει ενα θέμα αλλα ολα ειναι καλα"λεω και κλείνει το τηλέφωνο.
Μετά απο μισή ώρα ήταν εκεί.
"Ζέτα γιατί δεν μου είπες τίποτα;" με ρωτάει ο Γιωργος.
Θα του μίλησε ο μπαμπάς
"Γιώργο εγω δεν "λεει αλλα με σταματάει και με αγκαλιάζει.
"Γιατί δεν μου είπες τίποτα;" με ρωτάει κλαίγοντας.
"Δεν ήθελα να ασχολήσε με εμένα.. Έχεις ενα παιδί τωρα...  Σε έχει μεγαλύτερη ανάγκη απο εμένα" του εξηγώ.
"Μπορεί το παιδί μου να με έχει ανάγκη αλλα και η αδερφή μου με εχει αναγκη και εγώ τόσο καιρό δεν ήξερα τίποτα.... Πότε περίμενες να μου το πεις;" με ρωτάει.
"Δεν θα στο έλεγα... Θα το μάθαινες την μέρα που θα πέθαινα" του απαντάω.
"Μπορείς να μην το ξανα πεις αυτό" μου λεει
"Θα πεθάνω Γιώργο...  Δεν μπορεί κανείς να το αλλάξει αυτό... Ούτε εσύ ούτε η αγάπη που μου έχεις ούτε κανένας δεν μπορεί να το αλλάξει... Θα πεθάνω " του λέω.
"Το ξέρω... Απλα μου ειναι δύσκολο... Μου είναι παρα πολυ δύσκολο να ξέρω οτι η μικρή μου αδερφή βρίσκεται σε αυτή  την κατάσταση και εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό" μου λεει και κλαίει.
"Μπορείς να κάνεις κατι" του λέω "Τι;" με ρωτάει.
"Θέλω οταν θα πεθάνω να μην κλάψεις και να εισαι χαρούμενος" του λέω.
"Δεν σου υπόσχομαι τιποτα... Αλλά μπορώ εδω και τώρα να σου υποσχεθώ κάτι αλλο" μου λεει.
"ΤΙ;"Τον ρωτάω.
"Η κόρη μου θα έχει το όνομα σου" μου λεει
"Θα το κανεις αυτο για εμένα; " τον ρωτάω.
"Θα έκανα τα πάντα για την αδερφή μου... Και αφού δεν θα την έχω κοντά μου τότε θα βγάλω την κόρη μου Ελισάβετ...  Ετσι θα είμαι σίγουρος ότι θα εισαι κοντά μου"μου λεει
"Ποτέ δεν θα σας αφήσω" του λεω και με αγκαλιάζει.
Οταν βγήκε το εξιτήριο και γύρισα σπίτι με πήρε τηλέφωνο ο Γιάννης και κου ζήτησε να βρεθούμε.
Ντύθηκα καλα γιατι έκανε αρκετό κρύο και πήρα μαζί μου και το ημερολόγιο μου
Ναι κρατούσα ημερολόγιο.
Ποτέ δεν σας το είπα αλλά κρατούσα.
θα του το δώσω.
Θα ειναι αυτό που θελω μα έχει απο εμένα.
Να το διαβάζει και να με νιώθει δίπλα του.
Να διαβάζει όλα όσα σκεφτόμουν και ένιωθα.
Ειναι ο καλύτερος τρόπος για να με νιώθει κοντά του
Με πήγε στην θάλασσα.
Καθήσαμε στην άμμο και μιλούσαμε.
"Πάρε αυτό" του λέω.
"Τι είναι αυτό;" με ρωτάει.
"Είναι το ημερολόγιο μου... Θέλω να το έχεις εσύ" του λέω.
"Γιατί εγω; "με ρωτάει.
"Για να το διαβάζεις και να με νιώθεις δίπλα σου" του εξηγώ.
"Μην το ανοίξεις τώρα... Οταν φύγω... Τοτε μπορείς να το διαβάσεις.. Απλα κράτα το μέχρι τότε " του λεω μετά και με φιλάει. Καθήσαμε πολύ ώρα εκει.
Κοιτουσαμε την θάλασσα και μιλούσαμε.
Και εκεί που ήμουν στην αγκαλιά του κάποια στιγμή απλα εκλεισα τα μάτια μου. Όμως δεν τα ξανα άνοιξα ποτέ

Αν Μ' ΑγαπάςOù les histoires vivent. Découvrez maintenant