Αν Μ' Αγαπάς

Κεφάλαιο 17

Ενάμιση μήνα εχω που έχουμε χωρίσει με τον Γιάννη.
Βεβαια εκείνος δεν το δέχτηκε ποτε αλλα φαίνεται να το έχει αποδεχτεί.
Πλέον δεν μιλάμε.
Ουτε γεια δεν λέμε.
Ήμουν σκληρή μαζί του το ξέρω.
Αλλα δεν θα του έλεγα κάτι τέτοιο αν δεν είχα σοβαρό λογο.
Η Χρυσάνθη γέννησε.
Έχουμε το μωρό πλέον στην οικογένεια.
Ειναι πανέμορφος.
Μοιάζει στον Γιώργο.
  Στο μάθημα της βιολογίας εκει που η καθηγήτρια παρέδιδε το μάθημα ηρθαν στην πόρτα μας ο Στράτος και ο Βασίλης.
"Κυρία συγνώμη μπορούμε να παρουμε λίγο την Ελισάβετ;" ρωτάνε.
Τι έγινε;
"Ελισάβετ; Ααα εννοείται την κοπέλα εδω.. Τι την θέλετε;" ρωτάει η κυρία.
"Εεεμμ την θέλουμε κάτι για μια εκδήλωση που θα κάνουμε... Θέλουμε να δουμε αν διαβάζει καλά και αν μπορεί να συμμετέχει" λενε και τους κοιτάει.
Τι λενε;
"Τέλος πάντων πάρτε την αλλα να μην αργήσετε πολυ" λεει και παω μαζί τους.
"Καλα χαζά είστε;  τι λετε;" τους ρωτάω.
"Πολλα ρωτάς" λεει  ο Στρατός.
"Που παμε;" ρωτάω αλλα κάνεις δεν απαντάει.
"Θα παω στην τάξη μου.. Μπορείτε να μου πείτε τώρα τι θέλετε;" τους λεω απαιτητικά.
"Χτύπησε ο Γιάννης" μου λέει ο Βασίλης.
"Που... Ποτε;" ρωτάω γρήγορα.
"Τώρα στην γυμναστική.. " λεει και παω τρέχοντας στο προαύλιο του σχολείου..
Καθόταν σε ενα απο τα παγκάκια και έβαζε πάγο στο πόδι του.
"Τι κανείς εξω εσύ; " με ρωτάει.
"Μου ειπαν οι φίλοι σου τι έγινε" λεω και κάθομαι διπλα του.
"Και τι σε νοιάζει;" με ρωτάει.
"Γιάννη... Ότι και να έγινε μεταξύ μας αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε νοιάζομαι" του απαντάω.
"Με νοιάζεσαι;" με ρωτάει.
"Ναι"του λεω.
"Αν με νοιαζοσουν δεν θα χωρίζαμε για τις μαλακίες τις Στέλλας" μου λέει.
"Δεν χωρίσαμε για αυτο" του εξηγώ.
"Τότε γιατί ρε Ζέτα;" με ρωτάει.
"Είναι δικό μου θεμα" του λεω χωρίς να ξέρω τι να πω.
"Το οποίο είναι;" με ρωτάει.
"Πως είναι το πόδι σου;" τον ρωτάω για να αλλάξω θέμα.
"Μην αλλάζεις θεμα" μου λεει.
"Δεν αλλάζω θέμα απλα δεν θέλω να μιλήσω για αυτο" του λέω.
"Ούτε σε εμενα?εμενα που έλεγες οτι μ αγαπάς και ότι θα τα λεμε ολα μεταξύ μας" μου λεει.
"Δεν θα κερδίσεις κάτι αν σου πω" του εξηγώ.
"Δεν θέλω να κερδίσω κάτι θέλω μόνο να μαθω τι στο καλό ειναι αυτό που έχεις και ειναι τοσο σοβαρό ώστε να χωρίσουμε" μου λεει φωνάζοντας.
"Τίποτα" του λεω λίγο φωναχτά .
"Τότε γιατί ρε Ζέτα... Τι στο καλό συμβαίνει γαμωτο;"ρωτάει και συνεχίζει να φωνάζει.
"Σταμάτα να φωνάζεις... Είμαστε στο σχολείο"του λεω χωρίς να φωνάζω.
"Δεν με ενδιαφέρει... Θελω να μάθω τι σου συμβαίνει"μου λεει και δεν φωνάζει τοσο πολύ.
"Οτι και να συμβαίνει δεν μπορείς να κάνεις τίποτα" του λέω.
"Και πως το ξερεις.. Πως ξερεις οτι δεν μπορώ να κάνω τίποτα;" ρωτάει.
"Το ξέρω" του λεγ και τώρα εγω φωνάζω.
"Δεν ξέρεις τίποτα... Απλα πες οτι δεν θελεις να είμαστε μαζί να τελειώνουμε" μου λεει δυνατά.
"Θέλω να είμαστε μαζί απλα δεν γίνεται" του λέω.
Τον θέλω πολύ αλλα δεν θα το αντέξω να πληγωθεί εξαιτίας μου.
"Τότε τι στο καλο συμβαίνει που είναι τόσο σοβαρό και δεν μπορώ να το μάθω;" ρωτάει φωνάζοντας. "Ειμαι άρρωστη γαμώτο μου... Ειμαι να άρρωστη"