Αν Μ' Αγαπάς

Κεφάλαιο 18

"Τι εννοείς Ζέτα οτι εισαι άρρωστη;" με ρωτάει και εγω δεν πιστεύω οτι το είπα.
Γαμωτο.
"Τίποτα ξέχασε το" του λεω και παω να φυγω αλλα με σταματάει.
"Οχι δεν θα πας πουθενά... Πες μου τι εννοούσες"μου λεει.
Τέλος.
Θα του πω και ότι γίνει.
"Έχω λευχαιμία Γιάννη" του λεω και μενει να με κοιτάζει
"Τι έχεις;" λεει με μεγάλη προσπάθεια.
"Καρκίνο"του λέω.
"Δεν το εννοείς αυτο;" με ρωτάει θλιμμένος
"Το εννοω.... Εχω καρκίνο Γιάννη. Θα πεθάνω κάποια στιγμή" του λέω και δάκρυα κυλούν απο τα μάτια του.
Πρώτη φορά τον βλέπω να κλαίει.
Κλαίει για εμένα.
"Αυτο ήθελα να αποφύγω... Για αυτό δεν ήθελα να σου πω κάτι" του λέω
"Δεν είναι αλήθεια δεν το εννοείς αυτό"μου λεει και φεύγει κλαίγοντας.
Οταν χτύπησε το κουδούνι η Σταυρούλα έφερε την τσάντα μου γιατι σχολαγαμε.
Όταν γύρισα στο σπίτι πι γονείς μου δεν ηταν εκεί.
Μετά απο λίγο χτύπησε το κουδούνι και πήγα να ανοίξω.
"Γιάννη... Τι κάνεις εδώ;"ρωτάω οταν ανοίγω την πόρτα.
"Ηρθα να μιλήσουμε" λεει και του κάνω νόημα να περάσει μέσα.
"Τι θέλεις;" τον ρωτάω και καθόμαστε.
"Απλά δεν μπορώ να σκέφτομαι ολα αυτά που είπαμε στο σχολείο" μου λεει
"Ξέχασε το"του λέω
"Αδύνατον.. Οτι αφορά εσένα αφορά και εμένα" μου λέει.
"Δεν υπάρχει λόγος να σε αφορά. Δεν μου είσαι τίποτα " του λέω
"Είσαι τα πάντα για εμένα Ζέτα.. Σ αγαπώ οσο δεν έχω αγαπήσει καμία και τωρα απλά μου λες ότι θα πεθάνεις" μου λέει.
Δεν θα κλάψω.
"Αν μ αγαπάς θα το ξεπεράσεις και θα συνεχίσεις την ζωή σου όπως έκανες πριν απο εμένα" του λέω.
"Αυτό που μου ζητάς είναι πάρα πολύ δύσκολο" μου λεει.
"Θα το κάνεις όμως " του λεω καπως απαιτητικά.
"Δεν θα τα καταφέρω" μου λεει.
"Αν προσπαθήσεις θα τα καταφέρεις" του λέω.
"Πόσο καιρό σου δίνουνε;" με ρωτάει
"Δεν έχει σημασία... Οσο καιρό και να έχω κάποια στιγμή θα πεθάνω" του εξηγώ.
"Πόσο καιρο σου δίνουνε; " με ξανα ρωτάει.
"Αρκετό.... Ειναι ακόμα μικρού βαθμού ο καρκίνος αλλα δεν διορθώνεται " του εξηγώ.
Εχω αρκετό καιρο ακομα να κάνω πράγματα που θέλω πριν πεθάνω.
"Θέλω να ξέρω πόσο καιρό ζωής έχεις ακομα" μου λεει.
"Δεν ξέρω ακριβώς" του λέω.
"Ζέτα θέλω να είμαστε ξανα μαζί" μου ζητάει.
"Ποιος ο λόγος;" τον ρωτάω.
"Σ αγαπάω και θέλω να περάσω μαζί σου ολο τον υπόλοιπο χρόνο που σου μένει" μου λεει και με αγκαλιάζει.
"Εντάξει" λεω και με φιλάει.  
  Μετα απο μια ωρα αφου είχε είδη φύγει ο Γιάννης ήρθαν και οι γονεις μου.
"Πως είσαι;" με ρωτάει ο μπαμπάς μου.
"Καλα"λεω μόνο.
Δεν είπα τίποτα άλλο και πήγα στο δωμάτιο μου να ξαπλώσω.
Ο αδερφός μου δεν ξερει τίποτα για ότι εχει συμβεί.
Ζήτησα να μην το μάθει ακόμα.
Θα το μάθει μετά.
Αφού θα είμαι ετοιμη να φύγω.
Εχει ενα παιδί τώρα.
Δεν θέλω να ασχολείται μαζί μου