Jimin'nism.

Some people - kookmin [80%]

บางคนคิดว่าสิ่งที่อยู่ภายนอกของเธอก็คงเหมือนกับภายใน

บ้างก็สนใจใฝ่ฝันในสิ่งที่เธอจะมอบให้

บ้างก็ต้องการทั้งหมด

แต่ฉันไม่คิดแบบนั้นหรอกนะ

เพราะทุกอย่างมันไม่สำคัญเลยหากไม่ใช่เธอ...

สายฝนในช่วงตลอดเดือนตุลาคมยังคงตกอย่างสม่ำเสมอแม้จริงๆแล้วมันต้องเพลาลงเพื่อเตรียมตัวเข้าสู่ปลายฝนต้นหนาวได้สักที แต่ดูเหมือนมันจะไม่ยอมผ่านไปง่ายๆเลยในเดือนนี้ อันที่จริงมันก็ไม่ได้แย่อะไรนักหนาเสียเท่าไหร่สำหรับคนที่อยู่ทำงานจนดึกดื่นอย่างปาร์ค จีมินหรอก เพราะกว่าจะทำงานเสร็จฝนก็ตกไปหลายยกจนหมดฟ้าก็ตอนเขาออกจากตึกที่ทำงานพอดีนั้นแหละ ถ้าถามว่าตอนนี้เขาควรได้เวลากลับบ้านหรือยังก็คงต้องตอบว่าควรกลับได้แล้วแต่สิ่งที่ทำให้เขาต้องยืนเอื่อยชมวิวฝนตกนอกหน้าต่างตึกก็คงจะเป็นคนๆนั้นนั้นแหละ คนที่เขารอเดินออกจากตึกแห่งนี้พร้อมกันเป็นเวลานานถึงสี่ปีแม้จะแยกทางกลับบ้านคนละทางเมื่อถึงหน้าประตูตึกแต่คนอย่างจีมินก็อยากรอเดินออกไปพร้อมกันแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม

คนนั้นก็คือจอน จองกุก... ไม่มีอะไรมากมายสำหรับการอธิบายเพราะการยืนรอใครสักคนเป็นเวลานานเพื่อที่จะเดินกลับบ้านพร้อมกันแค่หน้ารั่วตึกมหาลัยนั้นเป็นเรื่องเสียเวลาในสายตาคนอื่นแต่กับจีมินแล้วมันไม่ใช่ มันคือการได้เดินข้างๆคนที่รู้สึกดีด้วยแม้เพียงชั่วเวลาหนึ่งนั้นก็ถือเป็นสิ่งที่คุ้มค่ามากสำหรับคนอย่างเขา แน่นอนคนที่รู้สึกดีก็มีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่รับรู้เพียงในใจเพราะอีกคนน่ะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขารู้สึกยังไง