Jimin'nism.

100 meters - kookmin

ความรักของคุณเป็นแบบไหนนะ?

จะทำให้ใจสั่นเหมือนเสียงของกลองรึเปล่า

หรือจะตื่นเต้นเหมือนตอนที่คุณกำลังวิ่งร้อยเมตรอยู่

อาจเหมือนตอนที่ผมเข้าใกล้คุณเฉยๆก็รู้สึกหัวใจพองโตขึ้นมาซะเฉยๆใช่ไหม..

                    ความ รักระยะร้อยเมตร ของคนอย่างปาร์ค จีมินนั้นเป็นเรื่องปกติสำหรับเจ้าตัว หากจะให้ขยายความง่ายๆคือรักเขาข้างเดียวและมองจากที่ไกลๆนั่นแหละ ไกลจนเห็นคนคนนั้นเล็กเท่ามด หรือไม่ก็ยืนไกลๆจนเขาเห็นเราแค่มดแล้วไม่รู้ว่าเราคือมดที่มองเขาบวกกับสัญญาณความรักความชอบไปไม่ถึงเพราะไกลเกินไปนั่นแหละ... น่าเห็นใจ ไม่นับรวมเรื่องฝันกลางวันแว่นเป็นฝ้าเพราะความรักเข้าตาเดินสะดุดขาแว่นแตกเพราะเขาไปรอบที่เท่าไหร่แล้วของเดือนนี่ก็จำไม่ได้...เฟ้อะฟ่ะได้โล่ก็ปาร์ค จีมิน

หนังสือเล่มหนาก็ยังคงเต็มอ้อมแขนเล็กเช่นเคย มันสูงเท่าปลายจมูกรั้นและกรอบแว่นหนาบนบังใบหน้าใสจากแสงแดดยามบ่ายได้ดี และบดบังเจ้าตัวจากผู้คนให้ไม่สนใจเขาได้ดีอีกด้วย หนอนหนังสือแบบนี่ใครจะสนใจนอกจากอาจารย์คุมห้องสมุดละ โถ่..

               ร่างเล็กของจีมินเดินแบกกองหนังสือเล่มหน้าผ่านตึกสองสามตึกเพื่อจะมาคืนหนังสือที่ใช้ทำสรุปข้อสอบปลายภายเพื่อเตรียมตัวแต่เนิ่นๆอย่างทุลักทุเลแต่ก็ไม่เป็นปัญหาถ้าไม่ต้องแบกมันผ่านสนามกีฬาโรงเรียนก่อน...