Marry Me Or Marry Me?! *FIRST-HALF COMPLETED*

Kabanata 18

THIS IS A SPECIAL UPDATE FOR MARRY ME OR MARRY ME. MERRY CHRISTMAS AND HAPPY NEW YEAR!

KABANATA 18

I’M HAPPY TO HAVE YOU

Tama. Kasal ko na nga mamaya. Hmmm. Hindi ko na alam kung anong dapat kong maramdaman. What I’m feeling right now is very overwhelming. Masaya ako dahil pangarap ko ‘to. Masaya ako dahil alam kong magiging maayos yung buhay ko kasama si Gino. Masaya lang ako. At yun  ang importante.

Dito ako dumiretso sa amin kagabi nung inihatid ako ni Gino. Meron kasi silang pamahiin na bawal raw magkita ang bride at ang groom bago ang kasal nila. Nagkibit balikat na lang ako, kung anong gusto nila, sundin na lang. I’m too lazy for an argument.

Nakahiga lang ako sa kama at nakatitig sa kisame ng kwarto ko. Ilang oras na lang magiging Mrs. Krystal Victoria Grey-Ford na ako. Kinakabahan pa rin naman ako kahit papano. Would I be a wife that is deserving for someone like Gino? Ang dami kong tanong, I want to talk to someone, pero ayaw ko namang tawagan yung mga lukaret kong kaibigan dahil nahihiya pa rin ako sa nangyari kagabi sa condo ni Stefano. Ayaw ko rin namang kausapin yung parents ko dahil masisira lang yung araw ko. Urgh. This is madness. I badly need to talk to someone.

And as if on cue, someone knock on my door.

Hindi na kong mag-abalang tumayo sa kama ko. Hindi ko alam pero tamad na tamad talaga ko. Haaaaay.

“Was that the proper way to greet your favorite grandfather?”

Sukat noon ay bigla na lang ako napabangon at tumalon sa kama ko para salubungin ng yakap ang kaisa isang taong kakampi ko sa lahat ng bagay. My grandfather, or simply as my Dada.

Niyakap ko sya ng sobrang higpit na parang makakalas na yung buto nya.

“I miss you! I miss you! I miss you!” saka ko sya pinupog ng halik sa mukha.

“Whoa! Whoa! Calm down Kria!” kumalas na ko sa pagkakayakap sakanya pero nanatili pa rin akong nakatitig sa mukha nyang bagamat marami ng kulubot ay bakas na bakas pa rin ang kakisigang taglay. Did I already mention na sya yung nagbigay sakin ng nickname na Kria? It’s actually the mixture of my two names, KRystal and victorIA.

“How have you been?!” excited ko pa ring tanong sa kanya, habang inaalalayan sya papuntang kama ko. Naka-crane na rin sya dahil nahihirapan na syang maglakad dala na rin ng edad nya.

“Eto, tumatanda nang talaga. I miss horseback riding with you. Nalulungkot nga ako dahil hindi na natin kayang gawin ngayon yun.” Sabi nya sakin habang hinahaplos yung buhok ko.

I felt a sudden guilt rushing through my veins. At that moment, I felt responsible for my Dada’s sadness. Simula kasi nung nagREBELDE ako sa parents ko, di ko na rin sya nadadalaw ng madalas.

Niyakap ko uli sya ng marahan. “I’m sorry Dada..” mahina kong sambit.

“Shhh..” ikinalas nya ko mula sa pagkakayakap ko sakanya saka nya ako iniharap sakanya.

“Don’t feel guilty Kria. Ganun naman talaga ang buhay, kapag lumalaki ka na, katulad ng isang ibon, kailangan mo nang matutong lumipad sa sarili mo dahil wala namang ibang tutulong sayo kundi ikaw at ikaw lang.” nakangiti nyang utas.

“But still, dapat hindi kita iniwan..” guilty ko pa ring sabi sa kanya.

“No.. for me, apo, you did the right thing! You stood up for what you think is right for you and I’m very proud of you!”

Napangiti naman ako sa sinabi nya. That’s why I love him, he always believes in me.

“Kinakabahan ako..” pag-amin ko sakanya.

Ngumiti naman sya sakin.

“I’ve met Gino already..”

Nanlaki naman yung mata ko sa sinabi nya.

“When? How? Why?”

“Kanina lang. sinadya nya ko sa bahay. He’s a good man Kria, walang dahilan para kabahan ka. I can see that he can really make a good husband. At ikaw naman, konting practice lang magiging perfect wife ka rin..” kinurot ko naman sya sa tagiliran nya dahil alam kong binobola na lang nya ako. He knew that I’m a spoiled hard-headed brat. Sya lang naman lagi nagsasabi na mabait ako. Napangiti naman ako sa kanya.

“I’m happy to have you Dada.”

And he smiled to me.

BBM: Tenen! Hahahaha. Nareformat na yung PC namin. And as promised, an update for all of you! I really wanted to share what I go through this December. First nagka-chicken pox ako. And right after the rashes was gone, my grandfather died, that’s why I included Kria’s grandfather to this update, I miss my Daddy (that’s what I called him) already, and it’s always breaking my heart whenever I realize that he’s already gone. The story didn’t end there, just right after my grandfather’s burial, my Aunt’s husband died. It only takes 6 days or less than a week for us to lose 2 special family members on our family. It’s painful, ofcourse. My grandfather died on December 16, got buried on December 21, my uncle died on December 22, and got buried on December 26. Dito ko naranasan mag-noche Buena na wala yung Nanay ko dahil nasa Manila at kasama nung Tita ko na namatayan ng asawa, magpasko sa St. Peter Chapel dahil dun nakaburol yung Tito ko. Ang hirap kung iisipin na di pa nga kami nakakamove on sa pagkawala nang isang kapamilya namin, eto nanaman. Well. Life must go on. God knows everything. It’s His plan, at wala akong karapatang magtanong kung bakit nagkaganun. The important thing is that I’ll never stop believing on Him. Kahit ano pang mangyari, my faith on Him still remains. Belated Merry Christmas and Happy New Year to all! :)