The story of Yasmine

Hoofdstuk 8

Ik wil weggaan, maar dan krijg ik een schuldgevoel. Zou ze het zonder mij kunnen? Maar dan bedenk ik me dat het haar wel zou lukken. Ze ziet me toch niet als haar eigen kind. Als ik de deur uitloop krijg ik even weer tranen in mijn ogen. De waarom vragen komen weer in me op..Met pijn van mijn armen, hoofd en gezicht loop ik daar dan.. Ik kijk naar de lucht. Het wordt donker. Ik hoop niet dat het gaat regenen. Ik vraag me af waar ik nou eigenlijk heen moet. Moet ik naar Sterre? Of naar Anna, of Sarah of... Nee.. ik wil niet dat ze het weten.. Ik besef dan in eens dat ik nergens naar toe kan.. Behalve naar huis. Maar ik wil niet meer terug naar huis.. Dan slaat ze me weer..Tranen lopen nu over mijn gezicht. Twee jongetjes die voetballen met elkaar kijken me vreemd aan. Ik voel een aantal druppels op mijn hoofd. Fijn, het begint nu ook nog te regenen. Ik ben al een aantal straten verder maar besluit toch maar naar huis te gaan. Ook al weet ik dat mijn moeder me daar al op staat te wachten om.. Nee, niet aan denken Yasmine.. Gewoon doorlopen, denk ik de hele tijd. Maar het heeft geen zin. De regen gaat nu nog harder. Ik hoor nu ook al iets onweer in de verte. Ik zucht, ik zal wel naar huis moeten..