Yağmur tüm şiddeti ile
Yağarken son kez annesine baktı kral Baekhyun son kelimeleriydi "seni seviyorum" şu an ise beyaz bir kefene sarılmış ıslak toprağın üzerinde hareketsizce yatıyordu.
Sehun kazmayı bitirdiği çukurdan çıktığında kral Baekhyunun yanına gelip ellerini önünde birleştirdi. "Kralım zamanı geldi"
Kral Baekhyun son kez annesine baktığında titrek bir nefes aldı ve dizlerinin üstüne çöküp ağlamaya başladı. Yıllarca annesine sarılamamanın acısıydı bu komutan sehun elini Baekhyunun omzuna koyduğunda kral Baekhyunun ağlaması şiddetlenmişti.
Yağmur gözyaşlarını götürürken kalbindeki tek tük kalan sevgi kırıntılarını da götürmüştü. Komutan Sehunun elini ittirip ayağa kalktığında arkasını döndü.
Artık istedikleri gibi yaşayacaktı, artık ondan korkmak istiyorlarsa gerçekten korkacaklardı. Elleri ile gözündeki son yaşı da sildi.
"Onu göm ve çiçekleri yanına yerleştir komutan Sehun"
Arkasına bakmadan ilerlemeye başladığında komutan Sehun doksan derece eğildi.
Kral Baekhyun hızlı adımlarla atının yanına geldiğinde mezarlıktan oldukça uzaklaşmıştı
Artık o prens Byun Baekhyun değildi. Bileğindeki Sehundan olan bilekliğe göz gezdirdi kral Baekhyun artık ne anlamı vardı tüm bu çocuksu şeylerin.
İhtiyacın olduğu her zaman yanında olacağım Baek bunu bileğinden hiç çıkartma
Parmaklarını pembe mor taşların üzerinde gezdirdi artık ihtiyacı yoktu, bilekliği kendine çektiğinde taşlar havaya uçuştu.
"Kralım ülke meselelerini konuşmak için sizi bekliyorlar" kral Baekhyun göz kontağı kurmadan elini kaldırarak askeri odadan çıkarttı ve kral olduğundan beri takmadığı tacı kafasına geçirdi.
Odadan çıktığımda kadınların siyah giyindiğini fark etti büyük ihtimal annesi öldüğü için yas ilan etmişlerdi toplantı odasına yaklaştığında kapılar askerler tarafından açıldı.
Bir sürü insan oturmuş kral Baekhyunu bekliyordu en baştaki sandalye boştu ve yanında ise komutan Sehun duruyordu. Yavaş adımlarla yerine ilerlediğinde bütün gözler kral Baekhyuna dönmüştü.
"Başınız sağ olsun kralım"
En yaşlıları ayağa kalkıp eğildiğinde kral Baekhyun eğilmemek için kendini zor tutsa da omzuna konulan el onu kendine getirmişti. Omzundaki ele baktığında Sehunun burada olduğunu hissetmişti ama artık buna ihtiyacı yoktu.
Omzundaki eli ittirdiğinde yerine oturdu ve eliyle konuşmaları için müsade verdi.
"Kralım insanlarımızdan bir çoğu aynı hastalıktan ölmektedirler "
Kral Baekhyun başını sallayıp askerlerden birini yanına çağırdı ve kulağına bir şeyler fısıldadı
"Başhekim size yardımcı olacaktır"
Bu sefer bir başkası ayağa kalkıp eğildi
"Kralım ben silahlardan sorumlu baş asker Hong Bin. Silahlarımızda ciddi kayıp yaşıyoruz kralım her hangi bir saldırıda güçsüz kalabiliriz"
"Dıştan ticaret nasıl gidiyor peki?"
" söylediğimiz silahlar henüz elimize ulaşmadı kralım"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MUCİZE
Short Story(Tamamlandı) iki kralında yaptığı kaçamak sonucu olacakları tahmin etmemişlerdi... "Ben hamileyim chanyeol" "Peki kimden" Umarım babana çekmezsin küçüğüm.
