Dla Ciebie

Rozdział 7

 Dzisiaj nie idę do szkoły. Mama uparła się i jedziemy do fryzjera. Moje włosy wypadają kłębami więc postanowiłem, że czas się ich pozbyć. Karolina nie wie, ze jestem tak bardzo chory, nie chce jej tego jeszcze mówić, poczekam. Fryzjerka była obrzydliwie miła. Kiedy tylko mnie zobaczyła szeroko się uśmiechnęła i podała rękę. Polubiłem ją, ale denerwowałem się, gdy robiła ze mnie okropnie chorego. Ogoliła moją głowę tak, że nie było na niej żadnego dłuższego włoska. Źle się czułem w nowej fryzurze. Po wszystkim pojechałem z mama na kebaba. Usiedliśmy w kącie, tak żeby nie przykuć uwagi innych. W pomieszczeniu śmierdziało papierosami i piwem, ale były tam najlepsze kebaby w mieście. 

-Daniel mam do ciebie ważne pytanie-powiedziała nagle gdy czekaliśmy na zamówienie.

Kelner krzyknął, mama poszła bo jedzenie,  a ja myślałem o co chce zapytać.

-A więc, ostatnio cię obserwuje i...-jej głos lekko ucichł.-Czy ty się zakochałeś?

Przestałem jeść, uniosłem głowę i zobaczyłem jej zaniepokojoną minę.

-Chciałabym, żebyś był ze mną całkowicie szczery...-burknęła.

-Tak-odpowiedziałem cicho.

-Kim ona jest?-dopytywała.

Widziałem, że zależy jej na tym. Postanowiłem więc być z mamą całkiem szczery.

-Ma na imię Karolina, doszła w tym roku do naszej klasy-umilkłem na chwilę-bardzo mi się spodobała. 

Mama złapała moją rękę. 

-Synu, jeśli coś do niej czujesz, powiedz jej to i nie marnuj czasu. 

Podziękowałem jej za radę i ruszyliśmy w drogę do domu. Kiedy tylko zajechaliśmy na miejsce, było już po lekcjach i Karolina na pewno wróciła do domu. Pozostało mi czekać do następnego. Nagle usłyszałem dzwonek drzwi, kroki mamy i.. głos Karoliny. Przywitałem się z nią. Dziewczyna zdziwiła się, gdy zobaczyła moją ogoloną głowę, ale ja powiedziałem, że miałem ochotę na zmianę stylu. Zaprosiłem ją do ogrodu. 

-Przyszłam dać ci dzisiejsze lekcje-powiedziała.

Czułem, że oboje wiedzieliśmy, że to nieprawda i przyszła tylko dlatego, żeby mnie zobaczyć. 

-Dziękuję.

A potem ona złapała mnie za rękę.