Bir Sınıf Hikayeleri

Kan Gölü

 Uyandığımda gözlerim bağlıydı.Şuan nerde olduğum veya neden kaçırıldığım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.Beril artık yoktu kanlı gömleği gözümün önünden gitmiyordu.Kesin beni de öldüreceklerdi.Saatler geçti.Etraftan gelen bir tıkırtı bile yoktu.Zaman geçmiyordu sanki.Tam uykuya dalacakken yakınımdan gelen ince bir ses duydum.''Banu gel artık.'' diyordu.Beni çağıran bu ses acaba kimdi .Korkudan kalbim duracaktı adeta. Başıma bağladıkları şeyi çıkardıklarında daha da rahatladım.Etrafımda bana bakan üç adam vardı.Birini zaten tanıyordum .O gece hala beynime kazılıydı.

Her gece duyduğum seslere artık alışmıştım.O gecede öyle oldu.Gelen o sesin ardından endişeyle uyandım.Etrafa baktığımda her zaman ki gibi kimsecikler yoktu.Artık kendimden şüphe duymaya başlamıştım.Delirdiğimi bile düşünebilirdim.Gördüğüm o rüyalar, uykuda beni uyandıran çocuk çığlıkları bitmiyordu.Sanırım bir kaç seans daha gitmeliydim.İşte yine o ses, bu sefer daha yakından geliyordu.Hemen ardından bir çığlık sesi duydum sokaktan geldiğini anlayıp rahatladım.Çığlık sesleri daha da artmıştı.Dışarıda bir şeyler oluyordu.Kafamı hemen pencereye uzattım.Karşımda bana bakan iki çift gözle karşılaştım.Kimdi bu ve penceremde ne arıyordu? Kalbimin yerinden çıkacakmış gibi attığını fark ettim.Karşımda nefretle bakan bir yüz ve yalnız yaşadığım bir ev. Şuracıkta ölsem kimsenin ruhu duymazdı.Pencereyi zorluyordu.Sanki biri beni o yatağa bağlamıştı.Şaşkınlıktan yataktan bile kalkamıyordum.Hızlı bir hamleyle mutfağa doğru koştum.Adamın eve girdiğini fark ettim ve ufak bir ses bile çıkarmıyordum.Ben tek bir kişinin olduğunu düşünüyordum.Bu yüzden gözümü ona diktim.Diğer bir adamın olacağı aklımın ucundan bile geçmemişti.Arkamdan gelerek beni yakaladı.Korkudan bayılmıştım. Beril'in ''Anne!'' diye bağırmasıyla kendime geldim.Kızım ne arıyordu orda ? Babasında kalıyordu .Onu nasıl bulmuşlardı? Bunlar kimdi ? Hiçbir şey bilmiyordum.Tek kurtuluşumuz bağırıp yardım istemekti .Son kez denedim .Bağıracağım anda boynumda bir el hissettim.Bu oydu yıllarca görmediğim kardeşim dediğim tek kişi.Ne alakası vardı bu adamlarla? Onu gördüğüm anda sadece '' Sen.'' diyebildim.Ardından konuşmaya başladı.''İşte hesaplaşma vakti Banu.Benden aldığın adam artık yanında yok .Eski kocan benden bu çocuk için vazgeçti .Senin hamile olduğunu öğrenince beni bıraktı.O gün ben öldüm.Sen ve kızında benim istediğim bu gün ölecek .'' Gözyaşlarımı tutamıyordum. Kardeşim dediğim kaç yıllık arkadaşımdı bunları söyleyen.

           Silahını çıkardı ve Beril'e doğru tuttu.Yalvarıyordum ama onu hiçbir şey durduramadı.Kızımı oracıkta vurdu.Daha küçücüktü o . Kızım için buradan kurtulmalıydım.Etrafta sadece tek bir kişi kalmıştı onu halledip dışarı çıktım.Kızım yoktu artık.Dönemezdi.Beril'in yokluğu her taraftan belli oluyordu.Evde ki sessizlik ,odalardaki toplu düzen.İntikamımı aldım .O kadını sokak ortasında vurdum.Katil olmuştum.İçim az da olsa rahatlamıştı.Girdiğim o hapishane deliğinden çıkma ihtimalim olmasada hiçbir zaman pişman olmazdım.

Hikayenin Teması:::KORKU

Hikayenin Yazarı:::Merve YİĞEN

........İyi Okumalar........