Bağımlı

Cici kız!

Teneffüse çıktığımızda Umut bana yardımcı oldu. ''İstersen sana okulu gezdireyim'' dedi. Bende kafamı salladım ve dışarıya doğru yürüdük. 

''Kaç yaşındasın? Ben on yedi.'' 

''Bende'' diye yanıt verdim.

''Dünden beri seni konuşuyorlar. Deden Okul müdürümüzü arayıp haber verince sınıfımıza müdürümüz gelip konuşma yaptı. Bilirsin. Klasik şeyler.'' dedi. Demek ki yeni birisi okula gelince hemen haber yayılıyordu.

''Dedemi nereden tanıyorsun?'' diye sordum. 

''Osman amcanın holdingleri var. Bizde Osman amcayı Egemen sayesinde tanıyoruz. Egemen'in babası Osman amca ile ortaklar. Birkaç kere okulumuza gelmişti. Tanışma fırsatım oldu.'' diye ekledi. Egemen kimdi?

''Egemen kim?'' diye ekledim hemen. Ne kadar çok soru soruyordum ben! 

''Egemen.. Pek takıldığım biri değil aslında. Ortamımız da farklıdır. Ama ortak olmaniz büyük şanşsızlık olmuş. Pek iyi biri olduğu söylenemez açıkçası."

"Neden nasıl biri?"

Biraz düşündü.

"Okulun popüler ulaşılmaz erkeği. Orda bi problem yok tabii ama.."

Sanki zorla konuşuyor gibiydi.

"Umut dedemle ortaksa eğer nasıl biri olduğunu bana soylemen gerek diye düşünüyorum?"

Yüzüme baktı ve dökülmeye başladı.

"Babasıyla pek iyi bi insan olduklarını söyleyemem. Yani soylentilerden yola çıkıyorum. Bundan 1 yıl önce Egemen ve babasının deden dışında bir ortağı daha vardı. Farklı bir şirket. Koray Atılgan'ın babasıyla ortaklardı. Ama Koray' ın babası bir anda tüm hisseleri Egemen ve ailesine bıraktı. Böyle dinleyince çok normal durabilir ama  Atılgan ailesini tanısaydın bu işin içinde bir iş olduğunu anlardın. Koray bizim sınıftaydı ama şirket olayından sonra burdan gitmek zorunda kaldılar. Bu şehir Atılgan ailesi sayesinde de bu kadar gelişmişti. Yani anlayacağın çok güçlü bir aile durup dururken neden tüm  hisselerini devretsin ki? Kafanı da bulandırmak istemem ama Egemen ve ailesine fazla yaklaşmamanda hayır var."

Ortaklarına kazık mi atmışlardı? Büyük şirketlerde şeyler olur muydu hiç bilmem ama dedemin başına aynı şeyin gelmemesi lazımdı.

"Nerde bulurum bu Egemen'i?"

"Ortamına girmek istemezsin hem inan bana seni aralarına almazlar zaten."

Beni mi? Hah!

''Yaptıklarımı görmen gerek.'' dedim ve maç oynayan erkeklerin yanına gittim. Topu ayağıma aldım ve onlarla oynamak için bakış attım. ''Ne yapıyorsun?'' diye bir ses duydum. Top gördüm ve maç oynamayanı çok oluyordu. ''Sizinle oynamama izin verin. Sonra sizde isteyeceksiniz.'' dedim ve o bakışları tekrar yolladım. ''Peki'' dedi. 

Takımlar yeniden belirlendikten sonra oynamaya başladık. Topu ayağıma alıp yine her zamanki gibi kimseye pas vermeden kaleye doğru ilerledim. ''Pas verecek misin?'' diye bir ses geldi arkamdan. ''Ses çıkarma ve izle!'' dedim ve önüme gelen her çocuğun önünden topu kurtardım. Benim bu dik kafalılığım beni biraz da bana özel yapıyordu. 

''Gooool!'' diye bağırdım. Kimseye pas vermeden yine gol atmıştım. ''Tebrikler yeni kız. Maç konusunda gerçekten iyisin. İstersen okul...'' derken sözünü kesip ''Gerek yok. Bunu sadece kendimi kanıtlamak için yaptım. Size iyi oyunlar.'' dedim ve Umut'un yanına geri döndüm. ''Sen... az önce... Topu kaleye nasıl attın öyle? Kimseye pas vermeden. Daha önce hiç bir kızı böyle maç oynarken görmemiştim.'' dedi ve bana hayran olmuş gibiydi. ''Evet. Bu yaptıklarımın yanında en basiti. Ve şimdi nerede bu motorcular?'' dedim. ''Beni takip et.'' dedi.