"Kung talagang mahal mo ako, ipaglalaban mo sana ako pero talagang wala eh.. pinaasa mo lang ako. Well I've change. Hindi na ako aasa sa mga taong katulad mo na manloloko slash SSL( Salot Sa Lipunan)!!!..:(:( Sabihin ko lang sayo masaya na ako! "
Huwag niyo na sanang pansinin yung sinulat ko haha brokenhearted much:(:( pero ok lang masaya na ako^^ huhu kaway kaway.. para akong baliw**
SUE's pov:
I went to the kitchen to get something to eat ,kanina pa ako nagugutom. Well hindi ako nagutom sa katawan ni Ronnie, mala demonyo kasi ang ugali.
I wonder where Ronnie is? Hindi ko ata siya nakita paglabas ko ng kwarto?
"Nanny where is Ronnie po?" I ask nanny as she was preparing breakfast.
Umupo na rin ako then start eating.
"Ahh nakita ko siyang lumabas kanina pero hindi ko na alam kung pumasok siya ulit." I slowly nodded na lang. Then saan naman siya pupunta pag lumabas siya kanina?
Akala ko babantayan niya ako habang wala pa si Mommy?
Haisstt.. why do i care kung di tumutupad sa usapan si Ronnie.
I'm sure importante yung pinuntahan niya.
"Bakit di mo kasi tawagan iha. May number naman siya sayo diba?" Nanny ask with a smirk. Bakit?
"A-ah nanny I'm not sure kasi kung number niya yun or si Julia?" Biglang tumingin si Nanny sakin.
"Then who's that Julia iha?" She ask curiously.
I swallowed first yung tubig saka ako nagsalita. I think this is tsismis na? Siguro okay lang na itsismis ang tungkol kay Ronnie.
" She's Ronnie's girlfriend nanny." Her eyes widened like omg para siyang teenager maka react.
"Ooohh!. May girlfriend na pala siya.
Akala ko kasi kayo ang mag kakatuluyan" she slightly laugh.
" Nanny, ano ka ba? Magkaibigan lang kami ni Ronnie. Tsaka... masaya na sila ni Julia" sabi sabay tingin sa ceiling.
" So you mean may pag-asa pa kayo?"
Sabi niya. This time umupo na siya sa tabi ko.
Pag-asa? Anong pinagsasabi ni Yaya Mel?
"Why'd you say so Nanny? What do you mean pag-asa?" Seryosong tanong ko but Nanny just keep smiling.
" Alam mo anak, di mo na ata naaalala mga 5 o 6 years old palang ata kayo noon nung mapansin kong kayo na ang magkakatuluyan. Inaalagaan na kita nung magkaibigan na sina Mommy Nina at Tita Apple mo. Kung tatanungin mo lang ako? Ang hirap mong maalagaan noon. Takbo ka ng takbo. Lalo na nung dumating si Ronnie? Naku! Halos mawalan na ako ng hininga kakahabul sa inyo.
Pero nung nagkasakit na ang Dad mo at kailangan nyong pumunta sa States? Nalungkot ako noon, di ako mapakali kasi gustong gusto kong maalagaan ka. Tawag ako ng tawag sa inyo kasi baka walang magluluto ng mga paboritong mong pagkain.Pero mabait talaga ang Mommy mo at pinayagan akong alagaan ka ulit. Di ko na alam kung nalungkot rin si Ronnie noon sa pag alis niyo. Pero ang alam ko lumipat na rin sila ng bahay.. " huminto siya.
" hanggang sa nabalitaan nating malala na ang sakit ng dad mo at mamamatay na siya. You're mom decided na pauwiin na ako dito sa Pinas dahil alam na niya na mawawala na ang dad mo at hindi na raw kayo babalik pa dito. Kaya.. sinunod ko na lang ang gusto ng Mommy mo kahit diko naman kayang iwan kayong malungkot. Buti na lang at bumalik rin kayo ng Mommy mo. Sobra talaga siyang nasaktan sa pagkawala ng Dad mo. Sobrang bait niya, mapagmahal, maalaga.. lahat, lahat na siguro ng magagandang ugali."
Tulala lang ako. From Ronnie.. to my Dad. Hindi ko inexpect na dun pupunta ang kwento ni Nanny.
Naramdaman ko na lang na may bumagsak na luha si kaliwang bahagi ng aking pisngi.
I miss my dad...
Pinunasan ko agad ang luha ko para hindi makita ni Nanny.
" Pero si Ronnie, laking gulat ko nang makita ko na ulit siyang kasama ka. Naisip ko baka pinagtagpo kayong maging matalik na magkaibigan."
Nanny finished her story.
"I- I can't believe na naging magkaibigan kami noon..masaya, walang awayan--"
"Pero ngayon nagsusungitan na.."
Someone interrupt me. Lumingon ako then i saw Ronnie behind me na nakasandal sa door.
Lumapit siya sa amin ni Nanny.
"Ronnie...k-kanina ka pa ba diyan? I mean- did you hear Nanny's story? A-About m-my dad.. and..." di ko alam kung ba't ako nauutal, nabigla lang ata ako sa kanya.
He nodded.
" Everything....... i heard everything".
Then he straightly stare at me. Yung parang tinitignan niya ang buong mukha ko. Sa mata, tenga, ilong ,labi, at pisngi.
"No" bigla niyang sabi. Anong sinasabi ng mokong na to?
" Wala akong naaalala sayo....
Siguro sadyang hindi na kita matandaan kasi hindi ka karapatdapat sa paningin ko.." sabi niya.
WHAT...DID.. HE.. JUST..SAY??
"Excuse me?! What did you say?
Tanong ko.
"You heard me" daretso niyang sabi, emotionless.
"Well I'M SORRY RONNIE HA!? Pero feel mo naman naaalala rin kita. Hell no, And who you? May kagandahan rin ba sa mukha mo na kailangan ko pang balikan at maalala..a big big big letter
N-O W-A-Y!. sumbat ko sakanya. He rolled his eyes then cross his arms right in his chest. Napakasakit talaga ng ulo ko pag kasama ko tong mokong na to.
I sighed and rolled my eyes too.
He just smirked and walk pass me papunta sa refrigerator.
" Ano ba kayong dalawa. Huwag nga kayong ganyan. Nakakapangit ang nagsusungit." Kalmang sabi ni Nanny.
Tumawa lang si Ronnie sabay inom ng tubig.
"Hahaha hindi na kailangan Yaya. Pangit naman na si Sue eh"
Pinagpatuloy niya ang pagtatawa.
Kinuha ko ang empty bottle sa table at ibinato sa bandang **toot** niya.
Napahiga siya sa sakit.
"Araayyyy..."
Tumawa kami ni Nanny.
"Ahhhhhyy.. j-joke lang naman i-yon eh" pahirap niyang sabi.
"Arayyyyy.."
"Joke mo mukha mo. Ngayon, kasalanan ko pa kung natamaan ko ang pag-aari mo".
Natatawa ako sa sinabi ko.
"Naku! Kayo talaga. Bahala kayo dyan. Magpatayan kayo kung gusto niyo". Sabi ni Nanny sabay alis ng kusina.
"Arayyyyy..."
Sigaw ng mokong.
"Arayyyy..." I mimicked tas tumawa ako ng malakas.
Tumayo na siya habang hawak-hawak niya ito.
" Gusto mo maranasan?" Lumapit siya sakin.
Bigla naman akong napatayo sa kinauupuan ko .
" A-ayoko nga. Mag-isa mo na lang ramdamin, kaya mo naman eh".
Lumayo ako konti sa kanya.
Baka kung ano gawin saking revenge nito.
" Ang sakit kaya..." nanghihina niyang sabi.
" Bakit ka kasi nang aasar?"
" HINDI MO BA NAIINTINDIHAN?? JOKE LANG YUN!" sigaw niya.
Hay naku! Nagalit na ang mokong.
I slightly laugh.
" Edi Sorry na. Di ko naman sinasadya eh". Hindi talaga ako sanay magsorry sa mga sungit.
I don't know if my sorry is effective to him pero ganun talaga, i tried my best.
Hindi na siya nagsalita at pumunta sa sala at nanuod.
So ngayon, ako na ang may kasalanan!
Thank you Lord, ang ganda ng umaga ko.
______________________________
A/n:
Hai everyone^_^
Congratulations to me nakapag update na rin ako haha..
Sorry ang tagal ng paghihintay.
Superrrrrrrrr.. busy kasi eh. Problema sa School, bahay..... lovelife^^(charengg!)
Pero guys. Salamat sa Suporta:)
Thank you thank you and pls.
Vote and comment po:) lovelots
HeMmuah..♡♡♡
