My Amnesia Good Boy (On Going)

♥Chapter 11♥

Amnesia...

Bella POV

Nandito kami ngayon sa bahay ni Jacq handa na kaming sabihin sakanya ang totoo. Hindi rin namin kasi kaya talagang mag tago ng mga sikreto kay Jacq dahil kaibigan namin siya. And she deserve to know the truth.

"So ngayon anoba yung sasabihin niyo?" Tanong niya

"Uhm actually this about you.... and your past..." sabi ko kaya naoatigil siya at nag kunot noo.

"What about my past?" Tanong ni Jacq.

"Jacq alam namin magagalit ka samin dahil tinago namin sayo toh ng naoaka habang panahon. Kaibigan mo kami kaya dapat sinabi namin toh sayo pero im sorry natakot lang kami." Panimula ko.

"What do you guys mean?" Tanong ni Jacq

"Jacq...  8 years ago....

Nag karon ka ng.....

AMNESIA...."

Jacq POV

What F!! ano???

Ako???

Nag ka Amnesia??

"Nagka amnesia ka din Jacq hindi mo alam dahil ayaw ipaalam ng parents mo pati kami kinausap na wag daw ipaalam sayo we are verry sorry.." Sabi ni Bella

What naguguluhan ako pero bakit si Luke Naalala ko?? sila din.

"Ano? Eh bakit si Luke? Bakit siya naalala ko?"

"Dahil nung araw na naaccidente ka siya lang yung iniisip mo pati nung nagising ka sa ospital siya agad ang hinanap mo." Sabi Eline

"Ang akala nga namin hindi ka nag ka amnesia pero nang makita mo kaming mga kaibigan mo hindi mo kami nakilala." Huh ang gulo.. ano ba toh. Nag ka amnesia ako? Di talaga ako makapaniwala.

Kaya ba minsan at nung dati sumasakit ang ulo ko dahil may mga memorya akong naalala?

"Hah?" Tanong ko naguguluhan talaga ako sa mga nangyayari ngayong araw na toh.

"Hindi mo na maalala lahat ng yan dahil nung araw na sumakit yung ulo mo tinakbo ka agad namin sa ospital pagkagising mo bumalik na ang alaala mo naalala mo na ang lahat." sabi ni Jam.

"Pero nabura na sa memorya mo yung nag ka amnesia ka." Sabi Margot.

"Kaya hindi na namin sayo pinaalam." Sabi ni Eline.

"So nag ka amnesia ako.." sabi ko at tumango sila unti unti.

Nag flashback sakin lahat kaya napa upo ako sa sofa. At napa pikit ng madiin.

Flashback

Nandito ako sa kwarto ni Luke kung saan siya naka confine.

Patago akong pumunta dito dahil ayoko mag pakita kay tita.

Hinawakan ko ang kamay ni Luke

"Gumising ka na please..... Ang bigat bigat na Luke..... Hirap na hirap na ko" sambit ko habang nangingiyak.

"Babalik ulit ako bukas antayin mo ko hah. I Love you babe.... forever and... always..." hinalikan ko ang noo niya at umalis na ko. Napasandal ako sa pintuan at dun na umiyak.

Maya maya tumayo na ako at pumunta sa motor.

Habang nag dadrive kinakausap ko ang sarili ko habang naiiyak.

Hindi ko na kaya..

Ang bigat na...

Gumising ka na Luke....

Habang nag momotor lumalabo yung paningun ko dahil sa luha kinuskus ko yun at pag alis ng daliri ko sa mata ko may kasalubong akong truck.

Im sorry Luke....

End of flashback

"So yun pala ang nangyri." "At hindi in pala ako iniwan ni Luke at alam ko ding maaccidente siya at nakita ko pa soya sa huling pagkakataon." "At yung araw na yun isa sa mga nakalimutan ko kaya akala ko iniwan ako ni Luke kaya ba kinukumbinsi niyo ko na wag magalit sakanya? Dajil hindi naman niya ako iniwan." Sabi ko at tumango sila.
"Kaya ba hindi sakin nasabi ni tita yung tungkol kay Luke dahil sabi niya pati daw ako nawala na. yun ba yung araw na naaccidente ako.?" Tumango naman sila

Flashback

"Pero tita bakit hindi niyo ko pinakilala saknya. Bakit tita. Bakit wala kayong sinabi sakin." Nanginginig na sabi ko. "Dahil pati ikaw Jacq nag laho na."

End of flashback

"Ilang buwan ako naconfine?"
Tanong ko
"5 months." 5 months?!
"Nabalitaan niyo ba kung kelan nagising si Luke?" Tanong ko
"Nung araw ma nagising ka din." Sabi ni Bella.

Ano? Nung araw na nagising ako kasabay ng paggising niya?

Ipinag tatagpo nga ba kami?

Flashback

Third Person POV

Nasa mall ngayon si Jacq at ang mga kaibigan nag shoppig sila dahil namiss ng mga kaibigan si Jacq.

At hindi nila alam na pati si Luke at ang kababata niya ay nandun din.

Nasa Bench pumunta ang mag kakaibigan pati narin sila Luke

Habang tumitingin ang magkakaibigan ng damit humiwalay muna si Jacq at tumungin nang sarili niyang damit. Habang tumitingin ng damit ay may nakabangga siyang lalaki. Nahulog ang hawak hawak na damit ni Jacq

"Ay sorry" sambit ng lalaki

Napasimangot nalang si Jacq kukunin na niya ang damit pero imbus ang damit ang mahawakan ay ang kamay ng lalaking nakabangga.

Bago paman makita ni Jacq ang lalaki ay tinawag na ito

"Bro dun naman tayo!" Sabi ng lalaki

"Ah sorry miss una nako" at tumayo na ang lalaki at nag lakad palayo.

"What a Dumbass. Psh." "Pero familiar ang boses niya." Bulong ni Jacq.

End of flashback

Napa buntong hininga nalang si Jacq sa mga nangyayari.

Hindi ko na alam ang gagawin ko naguguluhan ako. Bakit pa nila kailangan itago sakin?!

Bulong ni Jacq sa kanyang isipan.

Bigla namang may pumasok.

"Jacq? What happend?" Tanong ng mom ni Jacq
"Totoo ba ma?" Matigas na tanong ni Jacq
"Ang ano?" Tanong naman ng dad ni Jacq
Tumayo si Jacq "Mom Dad ano ba wag na nga kayo mag patay malisya parepareho naman na tayo na alam ang ibig kong sabihin!" Napa yuko naman ang Mom at Dad ni Jacq
"Yes anak." Sabi nila
"THEN WHY DIDINT YOU TELL ME! HINDI NIYO SAKIN SINABI TINAGO NIYO! BAKIT!?" Napasigaw man ako pero wala akong pakealam nagagalit ako ngayon sakanila dahil magulang ko sila pero may mga tinatago sila sakin. "Dahil baka lumayo ka nanaman saamin anak simula ng naging kayo ni Luke lagi ka nalang nasakanya you dont even bother to talk to us--" natawa naman ako kaya naputol ang sasabihin niya "eh kayo? You dont even bother to take time with me. To talk to me if im alright because all you know is buisness. Alam mo ma... pa. Sa totoo lang si Luke nalang ang meron ako eh! Si Luke nalang dahil kayo kahit na nanjan kayo i feel like an outcast. And un belonged." Hindi ko alam na may tumutulo na palang mga luha sa pisngi ko kaya agad ko iyon pinunasan. " Si Luke nalang ma ang meron ako tapos mawawala pa? Tapos itatago niyo pa. Fcksht naman ma. Kahit siya nalang masaya na ko. Tapos itatago niyo sakin well buti nga siya ang unang taong naalala ko. Dahil kung hindi baka hanggang ngayon niloloko niyo parin ako. Kaya ma... kung kayo hinayaan ko kayong maging busy sa sarili niyong mundo kung pwede lang ako? Hayaan niyo kong ibalik ang MUNDO KO at BUHAY KO." At umalis na ako sa kinakatayuan ko.

Pupuntahan ko si Luke...

                               •🐰•

[A/N: alam ko bitin pero kailangan ibitin para masaya hahahahaha abangan ang next chapter♥♥]