Mafya

2. Bölüm

"Arda! Sakinleşmeyi düşünüyor musun?" dedim derin bir nefes alarak.
"Hayır!" deyip kum torbasını yumruklamaya devam etti.
Kum torbasını yumruklaması,beni yumruklamasından iyiydi. Kafamı iki yana salladım.

Arda bana vurmazdı. Vurmazdı değil mi? Her neyse...

"Arda! Bana sırtını dönmenden nefret ediyorum! Nefret... Hatta o zamanlar senden tiksiniyorum! Bana kimleri anımsatıyor biliyor musun?" dedim ve derin bir nefes aldım. Bu diyeceğim şeyden sonra Arda beni öldürebilirdi. Ama olsun. Ben söylemek zorundayım.

"O kendini çok beğenmiş,umursamaz,sokak serserilerine!" dedim.

Arda'nın bakışları ışık hızıyla bana döndü.  "Ne diyorsun sen?" dedi. Yumruklarını sıktığını anlayabiliyordum. Elinde ki boks eldivenini çıkarıp bir kenara koydu. "Sana ne diyorsun dedim! Tekrar et!" diye bağırdı. "Duydun!" dedim. "Söyle!" dedi. "Söylemeyeceğim!" diye bağırdım. Çenemi sıkmaya başladı. "Söyle!" diye tısladı. "Arda...canımı yakıyorsun..." diye fısıldadım. "Yaktırma o zaman!" diye bağırdı ve geri çekilip kum torbasına bir tekme attı ve tekrar bağırdı. "Senden nefret ediyorum..." diye fısıldadım. Bakışları hızla bana döndü. "Söyleme..." dedi acı çeken bir sesle. "Bana benden nefret ettiğini söyleme!" diye bağırdı birden. Yanımda ki sandalyeye tekme atıp odanın öbür köşesine attı.

"BANA BENDEN NEFRET ETTİĞİNİ SÖYLEME! BENİM AKLIM ÇIKIYOR SANA BİR ŞEY OLMASIN DİYE! AMA SENİN YAPTIĞIN...HİÇ ADİL DEĞİL!  KENDİNE NEDEN EZİYET EDİYORSUN? NEDEN MUTLU OLMAMAK İÇİN ELİNDEN GELENİ YAPIYORSUN? NEDEN? ANLAYAMIYORUM BİR TÜRLÜ! SENDEN NEFRET EDİYORUM! Asıl biliyor musun? O sokak serserilerine sen benziyorsun! Çünkü onlara hiç bir şeye önem vermezler! Senin gibi! Ama ben önem veriyorum! BEN SANA KENDİMDEN BİLE ÇOK DEĞER VERİYORUM! " diye bağırdı ve odadan çıktı.

Öyle miydim sahiden? Ben Arda'ya değer vermiyor muydum? Hayır! Elbette veriyordum. Arda benim her şeyimdi. Tabii çete ve özgür de öyle. Nefesimi tuttum. Salona sarsak adımlarla geldiğimde Arda sinirle oturuyordu.

Çetenin öbür üyeleri de bana 'ne oldu?' dercesine bakıyorlardı.

"Mert ben çıkıyorum kardeşim! Birilerine zaman vermek gerek ağzından çıkanları düşünmesi için! " dedim sinirle.

Mert ayağa kalkıp bileğimi tuttu.

"Gidince Arda'yla ne yaşadıysan unutabilecek misin?" diye fısıldadı.

Unutabilecek miydim?