Sabah uyandığımda fark etmiştim gözlerimin kenarında ki ıslaklığı...Dün gece çok düşünmüştüm herşeyi başa sarıp tekrar düşünmüştüm bu yüzden ağlamış durmuştum.Saat daha 06:30 idi. Ve daha okul vaktine 2 saat vardı. Biraz daha uyusam iyi olurdu ama uyuyamadım tabi. Bende en son çağre kalktım yataktan . Banyoya gidip soğuk bi duş alacaktım.... Neyse biraz kendimden bahsedeyim ben Duru AKSOY 18 yaşındayım ,11. sınıfa gidiyorum.
Müzik = Ben . Maddi durumu iyi olan, hatta bayağı iyi olan bi ailedeyim. Babam Haluk annem Nur AKSOY Ha birde unutmadan ablam Yeliz AKSOY. İşte bizim aile.. Her neyse banyodan çıktıktan sonra odamda bir adet annemi görünce şaşırmıştım. Ne ara gelmişti ki odaya? Her neyse durgun gibiydi sanki, ben bunları düşünürken annemin sesini duymamla düşüncelerimden sıyrıldım.
"Gümaydın Meleğim" dedi burk bi gülümsemeyle
"Günaydın anneciğim de neyin var senin durgun gibisin" dedim sorgulayıcı bi sesle
"Babanla biraz tartıştık. Aslında önemli bişey yok ama sen beni bilirsin takarım öyle , sen bana bakma" dedi sıcak gülümsemesiyle
"Peki öyle olsun Nurum" diyip yanına gidip bi öpücük kondurdum yanağına.
Annem odadan çıktıktan sonra üstümü giyinip saçlarımı taradım. Sonrada kahvaltı masasına doğru ilerlemiye başladım. Tüm aile tastamam masada olduğumuzda kahvaltı yapmaya başladık. Kahvaltı oldukça sessiz geçmişti ee tabi benimde işime gelmişti bir an önce kahvaltımı yapıp kalkmıştım masadan. Kahvaltının ardından okula gitmek için hazırlanıp kapıya doğru gitmeye başlamıştım ki ablamın sesiyle durdum .
"Bekle çantamı alıp geliyorum" diyip odasına gitmeye başladı.
"İyi de niye ben seni bekliyormuşum?" dedim alayla
"Seni okla ben bırakacağımdan olabilir mi?" dedi sırıtarak
"Olamaz ben kendim gidebilirim" dedim gururlu bi genç olaraktan
"Duru salakmısın!? Araba dururken neden yürüyesin ki?"
"İyi ki bi araban var be. Ama ben yürümeyi seviyorum bu yüzden sonra görüşürüz ablacığım" diyip onun bişey demesine fırsat vermeden çıktım evden. Çünkü yürümek istiyordum yanlız sadece müzik ve ben olmalıydı bu gün. Daha sonra telefonumu alıp rastgele bir müzik açtım Eypio-korkuyorum hayattan çalmaya başladı. Seviyordum bu müziği sözlarini dinliyordum, sözlerini seviyordum.. Müziklerin ritmine uyarak okula ilerlemeye devam ettim ve 1 saatlik yolu aşıp sonunda okula gelebilmiştim. Oklun otoparkının bulunduğu yere geldiğim de ise olduğum yerde çakılıp kalmıştım. Sadece izledim başka çarem yoktu ki.. Ve yine o acı kapladı bedenimi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YENİ BEN
Teen FictionDeğişim için , intikam için , onun için geç bile kalmıştı... Ve Daha da geç kalacaktı... ~Mutsuz Son~
