YENİ BEN

BÜYÜK KARAR

Multide Azra var..
İyi okumalar :)
Ne kadar çabalıyoruz şu fani dünya için .... bıkmadan , usanmadan , yılmadan uğraşıyoruz . Bi yaşama sebebi arıyoruz onca sebebimiz varken...Sabah güneşi gözlerimi kamaştırmıştı. Gözlerimi zorlukla açıp oda da babamı aramaya başladım çünkü dün gece babama sarılmayı kesip uyumak için yatağa uzanmıştım babam da bi  soru sormamıştı ve oda yanıma uzanmıştı. Gece babama sarılarak uyumuş kalmıştım. Ne yalan söyleyim iyi gelmişti güvende hissetmiştim kendimi. Aslında dogrusuda bu babamdan başkası adam gibi sevmezdi beni.. Ama bu Yektanın bana yaptıklarını değiştirmezdi tabi. Saatte baktığımda 08:00 olduğunu görmüştüm muhtemelen babam işe gitmişti. Ne bi dakka saat 8 ' mi ? Okul.. eyvah okulun başlamasına yarım saat kalmıştı ve beni okula bırakmak için zorlayan ablam da işe gitmiş olmalıydı. Koş duru koş.. Hızla banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp formalarımı giydim . Okul için gerekli mağzemileride çantama katıp hızla odadan fırladım. Nermin abla aniden beni görünce şoka ugramıştı ee tabi benim kadar üşengeç bi insanın bu kadar hızlı hareket etmesi beyinlere eror verdirtirdi. Nermin abala
"Duru kuzum niye koşuyorsun?"  Niye mi koşuyorum geç kaldım be. Nermin ablayı severim ama bazen mantıksız sorular sormakta çığır aşıyordu mübarek.
"Geç kaldım Nermin sultan neden olcak. Siz niye uyandırmadınız ki beni? Neyse neyse lafa tutma beni bi an önce okula gitmem lazım"
"Ama duru.."
"Nermin sultan geç kaldım diyorum tutma beni" diyip ışık hızına meydan okurcasına kapıya ilerlemeye çalıştım. Ve kapının oraya ulaşmıştım tam ayakkabılarımı giyecekken mutfaktan çıkan ablama "Günaydın" diyipayakkabılarımı da giyip kapıdan çıktım. Bi dakika ablam mı? Bir dakika önce arkamdan kapattığım kapıyı yumruklamaya başladım. Sonunda kapı açılmıştı. Nermin sultan kapıyı açar açmaz " Eh be kızım niye beni dinlemeden gidersin ki ? Ablan evde diyeceğim izin vermiyosun!"dediğinde bi dahakine Nermin sultanı dinlemeye çalışacağımı kafamın bi köşesine not etmiştim. Sıra ablamın neden hala evde olduğunu öğrenmeye gelmişti.
"Nerden biliyim Nermin sultan bunun evde olduğunu ? Ha bu arada sen niye hala evdesin?" Dedim ablama dönerek ve az önceki rezilliğimi unutturmaya çalışarak. Ablam pis pis gülüp soruma cevap vermek için hazırdı.
"Babamın emri bende çok merakla değilim güzelim işimi bırakıp senin keyfinin kahyası olmaya!"
"Hah şuna bak haspam ben çok meraklıydım seninle gitmeye!" diyip dil çıkardım.
"Görgüsüz. Hem biraz sonra bineceğin arabanın benim olduğunu hatırlatırım! Ha  birde bunu bilipte benimle böyle konuşman ne kadar mantıklı?" diyip o mendebur gülüşünü takındı yüzüne. Bu safer laf sıkamazdım çünkü işim düşmüştü.
"Boş konuşma ablacığım çabuk ol eger okula geç kalırsam seni babama şikayet ederim"diyip sırıttım ve bingo gülen suratı düşmüştü çünkü biliyodu babamın minik kızı gibi olduğumu bu yüzden o ne derse benim için yapmak zorundaydı . Ve tabisi bu benim işime geliyordu. Hemen cekedini giyip çantasını aldı . Arabaya ilerledik bu arada okul vaktine beş dakika kalmıştı . Daha hızlı adımlar atıp ablamıda peşimden koşturttum. Arabaya bindik ve hızla okula ilerlemeye başladık. Okula ulaştık ve otoparkın oraya gelmiştik ve bu benim morelimin düşmesine sebep olmuştu ama fark ettirmeden toparladım kendimi. Araba durunca inip hızla sınıfa ilerledim. Sınıfa ulaşıp içeri girdiğimde gözüm Yektanın sırasına kaydı. Boştu gelmemişti daha yada gelmiş fakat sınıfa girkemişti çanta getirmeye zahmet etmediği için bilemiyordum. Neyse.. gözüm kendi sırama kayınca Azrayı gördüm ve bu azda olsa moralimi düzeltmişti. Sırama ilerleyip Azraya
"Günaydın"diyip zoraki gülümsedim oda beni fark edince kulaklığını çıkarıp
"Sahi gün aydınmı?"dedi . Ona ciddimisin der gibi baktığımda ise "tamam sustum" dedi gülmemek için kendini kasarken .Tabi bu beni güldürmeye yetmişti. İkimizde güldükten sonra sırama oturdum. Ve ona dönüp
"Nasılsın? " diye sordum.
"İyi sen?"
"İyi" demekle yetindim. Onun dünkü şeyden haberi yoktu. Öğrense herkezin verdiği cevaplardan verirdi boşver, takma kafana gibi cevaplar... Ama kolay değildi bunu oda  iyi biliyordu. Ona dönüp olayı anlatacaktım ki
"Yine ne oldu? Bi gün gelmedim yine ne kaçırdım acaba"diyip somurttu. Hissetmişti bişey anlatacağımı her zaman ki gibi tabi.. Olan biteni anlattıktan sonra dediğim gibi herkezin verebileceği cevabı verip boşver dedi. Sonra "Peki ne yapmayı düşünüyorsun? Ne kadar daha böyle acı çekeceksin?" diye sordu. Ama bilmediği bi şey vardı ben bi karar almıştım. "Artık devam etmeyecek böyle oyun sırası bende" dediğim de ise şaşırmıştı çünkü her seferinde bilmiyorum cevabı veren insandım ben. Ama artık bilmiyorum yoktu. Verdiğim kararı ona anlatmaya başladım..

Bu gün Yekta yoktu bütün gün onun sırasıyla bakışmıştım. Derslerde sıkıcıydı her zaman ki gibi... Son derse gelmiştik sonunda! Çıkış zili çaldığında evlere dağılmak için okuldan ayrıldık. Azra arabayla bırakmayı teklif etsede kabul etmedim. Yürümek istiyordum. Ha bu arada evet Azranın arabası var benim yok ben istememiştim yürümek rahatlatıyordu beni . Telefonumu çıkarıp ve yine yine yeniden dolaşan kulaklığımı çözdüm. Rastgele bi müzik açıp eve ilerledim.

Eve ulaşmıştım . Kapıyı çaldım ve kapıyı sonunda açabilen Nermin sultana selam verip odama ilerledim. Odama girer girmez üstümü değiştirdim. Hava kararana kadar odamda babamgilin gelmesini bekledim.
Dışarıdan gelen ayak sesleriyle babamgilin geldiğini anlayıp odadan çıktım . Akşam yemegini hazırlayan Nermin ablaya "Kolay gelsin" diyip yardım etmek için yanına ilerledim. Nermin ablayla sofrayı hazır hale getirdik . Herkez yavaş yavaş masaya toplandı. Ve herkez tamamlanınca bende yerime geçtim .

Yemeğin sonuna doğru sessizliği bozan ben olmuştum.
"Ben bi karar aldım"...