Dubbel

5.

Er komen steeds meer mensen samen die beginnen te eten. de stemming is zeer goed. En dat terwijl het waarschijnlijk pas half zes is! Normale mensen zouden echt een dik ochtendhumeur hebben! als iedereen zo goed als uitgegeten is komt het stamhoofd, Jakes opa naar voren. ‘Vandaag’ zegt hij met een luide stem. ‘is de dag van de Legende van het wolvenmeisje.’ ‘nee he! Niet weer dat verhaal!’ hoor ik er een paar roepen. ‘Vanaag, hebben we een wolvenmeisje in ons midden.’ Gaat het stamhoofd verder. Zacht geroezemoes en er worden blikken op me geworpen. ‘Zij kent dit verhaal waarschijnlijk niet, terwijl het waarschijnlijk wel haar verhaal is. En het gaat zo: nu inmiddels zestien jaar gelden werd om twaalf uur ’s nachts bij volle maan een meisje geboren. Haar moeder was de dochter van een wolvenleider en haar vader een vampier. Haar moeder droeg het wolvengen bij zich en de vader bracht zijn deel over. De vader van haar moeder vermoorde haar vader omdat hij zijn lieve dochter had zwanger gemaakt. De wolvenleider was woedend geweest. Zijn dochter was gevlucht omdat ze bang voor hem was geworden en dacht dat hij haar ook zou vermoorden en dat wou ze haar kleine niet aandoen. Niet lang nadat ze gevlucht was kreeg ze haar kleine. Ze was dolblij met haar baby. Ze was haar boze vader vergeten en rende met haar kleine in haar armen naar haar vader toe. Is ze niet mooi! Riep ze blij. De wolvenleider nam de kleine in zijn armen. De kleine opende haar oogjes en lachte vrolijk naar de wolvenleider. De wolvenleider smolt voor dit kleintje. Het was zijn kleinkind! Maar toen de wolvenleider beter keek zag hij dat de ogen niet op die van zijn dochter leek, maar ook niet op die van de vader van de kleine. De legende gaat dat het kleine meisje paarse ogen had. De wolvenleider was zo blij met zijn kleindochter dat hij een feest gaf waar hij zo ladderzat werd dat hij zijn eigen dochter vermoorde om het kleintje zelf in te stoppen. Toen de wolvenleider de volgende ochtend ging kijken bij zijn kleindochter lag zijn dochter naast de wieg en was het meisje weg. en nooit was er ooit iets van het meisje met de paarse ogen vernomen. De wolvenleider ging kapot van verdriet en hing zichzelf op. het gerucht gaat dat het kleine meisje kleine wolvenoortjes had laten verschijnen wat de wolvenleider had ontroert.’ Het stamhoofd kijkt de kring rond en zijn ogen blijven rusten op mij. ‘Lilly, zou jij naar voren willen treden?’ ’t is niet erg hoor, hij gaat alleen checken of je paarse ogen hebt.’ ‘eh… elf dagen geleden waren ze nog donkerblauw…’ ‘ja dus, je veranderde ook vandaag opeens in een wolfje, dus je weet maar nooit.’ ‘o gosh.’ Ik sta op en ik loop naar het stamhoofd toe. ‘mensen dit is Lilly. Een prachtige witte wolf. Maar omdat Jake net zo nodig naakt voor dr ging staan had ik haar ogen niet kunnen zien omdat ze netjes haar pootjes voor haar oogjes hield.’ De menigte lacht. Schaam schaam… ‘laat me je oogjes eens zien. ik kijk die gast aan. ‘elf dagen geleden waren ze nog donkerblauw. Dus ik geloof niet dat ze ineens paars ofzo zijn hoor…’ ‘Jake zei dat je vandaag jarig bent.’ ‘ja dat ben ik ook.’ ‘gefeliciteerd.’ De zon begint op te komen. ‘ga eens tegenover de zon staan.’ ‘dat doet pijn aan me ogen…’ ‘doe nou maar Lilly.’ Ik doe wat hij zegt wat ik moet doen. ‘zoals ik al dacht.’ Mompelt het stamhoofd. Hij schraapt zijn keel. ‘mijn lieve stamgenoten. Ik ben blij om u allen voor te stellen aan Lilly het wolvenmeisje van de legende!’ me ogen worden groot. Ik voel me niet goed! Hoe kan dat! Ik ben gewoon Lilly! Dit alles is gewoon een droom! Het kan niet waar zijn dat ik in een kring ben met allemaal sixpack jongens en dat iedereen voor me klapt! Dat klappen oke… maar sixpack jongens die klappen! o god. Ik heb echt het gevoel dat ik zo van me stokje ga! Jake loopt op me af en tilt me op in een soort van knuffel. ‘Jake, ik voel me niet zo…’ verder kom ik niet want alles word zwart.