Dubbel

26.

Austin pakt me vast en kust me! alweer! Ben ik zijn kuspop ofzo? In Jake’s ogen zie ik dat hij gekwetst is. Ik sta op en knuffel hem. ‘hij denkt dat ik zijn kuspop ben ofzo.’ Ik hoor Jake gniffelen. Ja dat kan je als wolf. ‘het is anders de enige manier om je stil te krijgen.’ ‘sorry hoor dat ik soms een lachbui heb, of heb je liever dat ik een jankbui heb!’ fuck! Meteen denk ik aan oudjaarsdag. Tranen branden achter me ogen. ik loop bij ze weg en in de bosjes trek ik me kleren uit en verander mezelf in een wolf. ‘LILLY!’ hoor ik Austin schreeuwen. Ik ren bij het geluid weg. tijd verstrijkt en ik ben inmiddels rustig gaan lopen. ik hoor ineens stemmen. ‘Hallo lief weerwolfje.’ Een man grijnst gemeen. Het is de man van oud en nieuw. Ik grom. ‘heb je eindelijk je ware aard ontdekt? Weetje, ik heb heel lang naar je gezocht. Want weetje waarom ik jou wil? Lief weerwolfje.’ God wat heb ik een hekel aan vandaag. Eerst word me ochtend verpest en nu dit ook nog. ‘als jij dood bent zijn jouw weerwolfvriendjes weerloos tegen mijn leger.’ Damm wat haat ik het niet kunnen praten. Maar ik ga niet dood, niet door hem! ‘JAKE! AUSTIN! IEMAND DIE TOEVALLIG EEN WEERWOLF IS?’ schreeuw ik in me hoofd. ‘LILLY! WAAR BEN JE!’ schreeuwt Steven in me hoofd. ‘ERGENS BIJ EEN CREAPY GAST DIE ME WIL VERMOORDEN!’ ‘IK KOM ERAAN!’ goh, dat hij weet waar die creapy gast is. Ineens zie ik in de bosjes fel groene ogen. yeah me redder in nood! ‘vind je het niet heel gemeen om met z’n tweeën tegen een simpel mens te vechten.’ ‘Succes Steven.’ Ik ga op de grond liggen en kijk hoe Steven de man vermoord. Ik kijk naar zijn vecht trucs. Ik heb nog steeds een klein beetje een trauma. DIE FACKING GAST WOU ME VERMOORDEN! ‘Lilly gaat het?’ ik knik met me kop. ‘beetje, ik blijf nog even liggen, vind je het erg?’ ‘ja. Verander jezelf terug en kruip op me rug dan breng ik je terug.’ ‘oogjes dicht.’ Steven rolt met zijn ogen en sluit ze dan. Snel verander ik me terug en spring bij Steven op de rug. ik hou me stevig vast. Hij hobbelt wel heel erg! veel erger als een paard. ‘steven hobbel niet zo! Je bent niet bepaald een zacht kussentje.’ Ha heerlijk eens geen commentaar terug. ‘LL hij zegt dat jij niet moet zeuren.’ van schrik val ik van Stevens rug. snel transformeer ik me naar een wolf. Tuurlijk ik moet weer in een doorn stappen. ‘Lilly schiet op we moeten verder met je training!’ hoor ik Jake in me hoofd. ik hinkel naar Austin toe. ‘Lilly, ik ga je geen vrij geven.’ dude lees facking me gedachtes! Wacht, was het wel een doorn? Er staan hier niet eens doornstruiken. Ik voel me been langzaam verlammen. Ik begin in paniek te raken. Maar Austin negeert me! straks bereikt de verlamming me hart en dan ga ik dood! ‘lilly stel je niet zo aan en vecht tegen mij of tegen Steven.’ Hoor ik Jake ongeduldig grommen. De verlamming trekt steeds verder. ‘IK STEl ME NIET AAN!!! IK VOEL ME FUCKING POTEN NIET MEER!’ direct nadat ik dat gedacht heb val ik om. Ik hoor zacht gegniffel vanuit de bosjes. Maar Steven, Jake en Austin horen het niet. waarom denken ze dat ik me aanstel? Tranen stromen over mijn wangen. Waar zijn mijn lieve huggbuddy’s gebleven?